TURECKA BOŻENA, lekkoatletka, lekarz

Aktualna wersja na dzień 11:12, 20 sty 2023

Bożena Pestka (piąta od prawej), 1948

Bożena Pestka, 1953

BOŻENA TURECKA z domu PESTKA (Pestkówna) (ur. 3 X 1933 Tczew) lekkoatletka, biegaczka na średnich dystansach, reprezentantka Polski, lekarz. Jako uczennica tczewskiego Liceum Ogólnokształcącego w 1949 była zawodniczką Spójni Tczew, w 1950 – jeszcze w trakcie nauki licealnej – Zrzeszeniowego Klubu Sportowego Spójnia-Wybrzeże, po którego rozwiązaniu w kwietniu 1951 została zawodniczką Spójni Gdańsk. W 1957, z sekcją lekkoatletyczną Spójni Gdańsk, przeszła do nowoutworzonego (jednosekcyjnego) Lekkoatletycznego Klubu Sportowego Sopot, w barwach którego występowała do 1958. Absolwentka Akademii Medycznej w Gdańsku.

W maju 1949 zajęła drugie miejsce w grupie wiekowej 15–17 lat w wojewódzkim Biegów Narodowych na 500 m, w 1950 zwyciężyła w tym biegu w grupie wiekowej 17–18 lat. 1 X 1950 wygrała bieg uliczny na 500 m zorganizowany przez redakcję „Dziennika Bałtyckiego” z okazji Dni Pokoju w Tczewie, 12 XI 1950 bieg przełajowy w Sopocie na 500 m.

W lutym 1951, podczas I Mistrzostw Polski Juniorów w hali, złota medalistka w sztafecie Spójni Gdańsk w biegu 4x50 m (biegła z Elżbietą Duńską, Hennig, Agnieszką Białkówną).

Pięciokrotna mistrzyni Polski seniorów w biegu na 800 m: w 1952 (2:17,6), 1953 (2:23,0), 1954 (2:13,0) i 1955 (2:16,8) oraz w biegu przełajowym na 1 km w 1953 (3:39,0). Sześciokrotna zdobywczyni tytułu wicemistrzyni Polski: w biegu na 400 m w 1952 (1:00,2) i 1953 (1:01,3), w biegu na 800 m w 1956 (2:19,2), w biegu przełajowym w 1954 na 1 km (3:35,6), w biegu przełajowym na 1,5 km w 1955 (4:54,2), w biegu przełajowym na 1,5 km w 1956 (4:07,8). Dwukrotna brązowa medalistka Mistrzostw Polski w biegu na 400 m w 1954 (59,0) i w 1956 (58,5). W finałach Mistrzostw Polski startowała także w 1951 (czwarte miejsce w biegu na 500 m) i w 1959 (piąte miejsce w biegu na 400 m).

W lutym 1953 zimowa (halowa) mistrzyni Zrzeszenia Sportowego Spójnia na 500 m (1:28,0), w sierpniu 1955 mistrzyni ZS Sparta (dawniej Spójnia) na 800 m (2:13,6). W październiku 1954 zdobyła tytuł mistrzyni na 400 m na I Ogólnopolskich Igrzyskach Studentów i Pracowników Akademii Medycznych (59,6).

W lipcu 1950 (w Spójni-Wybrzeżu) mistrzyni Wybrzeża w biegu na 500 m (1:29,6), w lipcu 1951 mistrzyni Wybrzeża na 500 m (1:25,1) i brązową medalistką na 200 m (28,4). W 1955 wicemistrzyni Wybrzeża na 80 m przez płotki. W marcu 1953 zimowa (halowa) mistrzyni Wybrzeża w biegu na 500 m (1:29,4). 8 VIII 1953 na Igrzyskach Przyjaźni i Braterstwa w Budapeszcie w ramach IV Światowym Festiwalu Młodzieży i Sportowców na 800 m zajęła dziewiąte miejsce, w 1955 na kolejnych Igrzyskach w Warszawie – czwarte.

Uczestniczka Mistrzostw Europy w Bernie 25–29 VIII 1954, w eliminacjach biegu na 800 m zajęła w swojej serii drugie miejsce bijąc rekord Polski (2.12,0), w finale była piąta (2.12,6). Trzykrotna uczestniczka paryskim biegu L’Humanité (na 2000 i 2500 m): w marcu 1954 zajęła czwarte miejsce, w marcu 1955 dziesiąte, w kwietniu 1956 szóste. W maju 1953 zwyciężczyni Centralnego Biegu Narodowego na 800 m w grupie wyczynowej (2:22,0).

W 1951 ustanowiła rekordy seniorów Wybrzeża na 500 m (1:20,8) i na 200 m juniorek (27,6). 17-18 V 1952, na zawodach kontrolnych w Krakowie, była pierwsza na 800 m (2:20,3) i druga na 400 (1:02,2). Na zawodach kontrolnych 15 VI 1952 w Wałczu pobiła rekord Polski na 800 m – 2:17,9 i awansowała do kadry narodowej przygotowującej się do Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach. 28 VI 1952, Krakowie, w trakcie spotkania pionów AZS – Gwardia, startując z zawodnikami kadry olimpijskiej poza konkursem, ponownie pobiła rekord Polski na 800 m – 2:16,7. Na Igrzyska Olimpijskie w Helsinkach (19 VII – 3 VIII 1952) jednak nie pojechała, konkurencję 800 m kobiet rozgrywano po raz pierwszy dopiero na następnej olimpiadzie.

Rekordy Polski na 800 m biła jeszcze trzykrotnie: w Warszawie 23 VII 1954 – 2:13,0; 25 VIII 1954 w Brnie – 2:12,0 i 26 VIII 1956 w Wałczu – 2:11,0. Czterokrotnie poprawiała rekord Polski w biegu na 500 m: w Wałczu 10 V 1953 – 1:18,6, w Opolu 8 VIII 1945 – 1:16,4, 20 V 1956 w Sopocie (podczas trójmeczu Sparta (Spójnia) Gdańsk – Sparta Łódź – Lechia Gdańsk – 1:15,8) i w Wałczu 13 VIII 1956 – 1:15,6.

Była także rekordzistką Polski w sztafecie: 24 X 1954 w Łodzi 3 x 800 – 6:57,8 (biegły też Zarzycka i Gabor) oraz 4 XI 1956 w Krakowie w nietypowych sztafetach 10 x 100 m (2:09,5) i 3 x 800 m (6:53,0). W maju 1953 na zawodach kontrolnych w Wałczu zwyciężając na 400 m ustanowiła rekord Wybrzeża (59,7). Najlepszy wynik życiowy na 400 m uzyskała 12 VIII 1956 w Wałczu – 56,9.

W latach 1952–1956 pięciokrotna reprezentantka Polski (zwycięstwo, trzy razy drugie miejsce, raz trzecie miejsce). Była także reprezentantką Zrzeszenia Sportowego Spójnia (między innymi 29 X 1953 podczas meczu zrzeszeń Spójnia – Ogniwo – Kolejarz, wygrała na 800 m (2:19,6)). Uczestniczka wielu mitingów krajowych i zagranicznych. Po raz pierwszy w zagranicznym mitingu (z udziałem zawodniczek ze Szwecji, Finlandii, Bułgarii, Węgier i NRD) uczestniczyła w Budapeszcie 21 VI 1953, zajmując trzecie miejsce na 800 m (2:17,1). W lipcu 1952 zwyciężyła na 800 m (2:18,6) w finale podczas warszawskiego Zlotu Młodych Przodowników Budowniczych PRL.

W czerwcu 1958 – po dłuższej przerwie – wystąpiła w Sopocie w pierwszym spotkaniu nowo powołanej I ligi, wygrała 800 m (2:32,4). Brała jeszcze udział w zawodach ligowych 5 X 1958 w Poznaniu (wygrała na 800 m: 2:26,8), po czym zakończyła karierę sportową. Mistrzyni Sportu (1954). Po zakończeniu kariery sportowej pracowała jako lekarz pulmonolog (choroby płuc) w gdańskiej służbie zdrowia. BŚ