KONARSKI DAWID, opat oliwski
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Epitafium_Dawida_Konarskiego.JPG|thumb|Epitafium Dawida Konarskiego w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele (archikatedrze) Trójcy Świętej]]]] | [[File:Epitafium_Dawida_Konarskiego.JPG|thumb|Epitafium Dawida Konarskiego w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele (archikatedrze) Trójcy Świętej]]]] | ||
'''DAWID KONARSKI''' (17 V 1564 Konarzyny – 17 V 1616 Oliwa), opat oliwski. Syn starosty czarneńskiego i białoborskiego Feliksa i Barbary z domu Żelisławskiej, brat Feliksa (zm. 27 VIII 1609 Oliwa), wojewody pomorskiego Michała (zm. 29 IV 1613) i wojewody malborskiego Stanisława (zm. 1625), herbu Kolczyk. Kształcił się w kolegium jezuickim w Braniewie. W latach 1585–1588 podskarbi kanclerza Jana Zamoyskiego.<br/><br/> | '''DAWID KONARSKI''' (17 V 1564 Konarzyny – 17 V 1616 Oliwa), opat oliwski. Syn starosty czarneńskiego i białoborskiego Feliksa i Barbary z domu Żelisławskiej, brat Feliksa (zm. 27 VIII 1609 Oliwa), wojewody pomorskiego Michała (zm. 29 IV 1613) i wojewody malborskiego Stanisława (zm. 1625), herbu Kolczyk. Kształcił się w kolegium jezuickim w Braniewie. W latach 1585–1588 podskarbi kanclerza Jana Zamoyskiego.<br/><br/> | ||
| − | W 1588 uzyskał niższe święcenia, kanonik krakowski, warmiński, prepozyt kaliski. W 1589, z inicjatywy biskupa włocławskiego [[ROZRAŻEWSKI HIERONIM, biskup włocławski, patron ulicy | Hieronima Rozrażewskiego]], mianowany opatem oliwskim, 5 VI, pod naciskiem biskupa, kandydatura została przyjęta przez konwent, 7 VI objął [[OPACTWO CYSTERSÓW W OLIWIE | opactwo]]. Po odbyciu nowicjatu w Clairvaux (Francja) złożył 25 III 1590 śluby zakonne, wyższe święcenia przyjął 14 VIII 1590, a benedykcję opacką z rąk bp. Hieronima Rozrażewskiego 24 VIII 1590. Przymuszony przez niego wyłączył w 1591 dobra kartuskie z majątku opactwa oliwskiego. Współpraca z [[ADLER PHILIPPUS, przeor oliwski | Filipem Adlerem]], przeorem od | + | W 1588 uzyskał niższe święcenia, kanonik krakowski, warmiński, prepozyt kaliski. W 1589, z inicjatywy biskupa włocławskiego [[ROZRAŻEWSKI HIERONIM, biskup włocławski, patron ulicy | Hieronima Rozrażewskiego]], mianowany opatem oliwskim, 5 VI, pod naciskiem biskupa, kandydatura została przyjęta przez konwent, 7 VI objął [[OPACTWO CYSTERSÓW W OLIWIE | opactwo]]. Po odbyciu nowicjatu w Clairvaux (Francja) złożył 25 III 1590 śluby zakonne, wyższe święcenia przyjął 14 VIII 1590, a benedykcję opacką z rąk bp. Hieronima Rozrażewskiego 24 VIII 1590. Przymuszony przez niego wyłączył w 1591 dobra kartuskie z majątku opactwa oliwskiego. Współpraca z [[ADLER PHILIPPUS, przeor oliwski | Filipem Adlerem]], przeorem od 1593, zaowocowała poprawą stosunków z biskupem kujawskim i kapitułą prowincjonalną, pozwoliła na uporządkowanie gospodarki opactwa.<br/><br/> |
W 1597 zawarł układ regulujący spory graniczne między opactwem a Gdańskiem, w 1611 oddzielił dobra opackie od konwentualnych. W 1616 przekazał konwentowi jurysdykcję nad wydzielonymi dobrami i wydał [[WILKIERZE | wilkierz]] dla wiejskich posiadłości opactwa. W 1598 udostępnił królowi polskiemu Zygmuntowi III Wazie dobra klasztorne jako bazę do przygotowania wyprawy do Szwecji. W latach 1603–1604 współuczestniczył w organizowaniu przez Jana Wejhera obrony polskiego wybrzeża. W 1603 uzyskał od papieża Klemensa VIII dla siebie i następców przywilej używania pontyfikaliów. Do jego ważniejszych fundacji, oprócz odbudowy wielkiego refektarza w 1593 i [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Oliwa) | kościoła św. Jakuba]] w 1604, należą w klasztorze oliwskim: ołtarz św. Trójcy (1605), stalle (1606), mur obronny wokół klasztoru (1608), zespół portretów fundatorów i donatorów opactwa (1613), grobowiec książąt pomorskich (1615), niezachowane organy i ambona. Był także fundatorem kościoła w Sulęczynie. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W 1597 zawarł układ regulujący spory graniczne między opactwem a Gdańskiem, w 1611 oddzielił dobra opackie od konwentualnych. W 1616 przekazał konwentowi jurysdykcję nad wydzielonymi dobrami i wydał [[WILKIERZE | wilkierz]] dla wiejskich posiadłości opactwa. W 1598 udostępnił królowi polskiemu Zygmuntowi III Wazie dobra klasztorne jako bazę do przygotowania wyprawy do Szwecji. W latach 1603–1604 współuczestniczył w organizowaniu przez Jana Wejhera obrony polskiego wybrzeża. W 1603 uzyskał od papieża Klemensa VIII dla siebie i następców przywilej używania pontyfikaliów. Do jego ważniejszych fundacji, oprócz odbudowy wielkiego refektarza w 1593 i [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Oliwa) | kościoła św. Jakuba]] w 1604, należą w klasztorze oliwskim: ołtarz św. Trójcy (1605), stalle (1606), mur obronny wokół klasztoru (1608), zespół portretów fundatorów i donatorów opactwa (1613), grobowiec książąt pomorskich (1615), niezachowane organy i ambona. Był także fundatorem kościoła w Sulęczynie. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 17:47, 14 sty 2023
DAWID KONARSKI (17 V 1564 Konarzyny – 17 V 1616 Oliwa), opat oliwski. Syn starosty czarneńskiego i białoborskiego Feliksa i Barbary z domu Żelisławskiej, brat Feliksa (zm. 27 VIII 1609 Oliwa), wojewody pomorskiego Michała (zm. 29 IV 1613) i wojewody malborskiego Stanisława (zm. 1625), herbu Kolczyk. Kształcił się w kolegium jezuickim w Braniewie. W latach 1585–1588 podskarbi kanclerza Jana Zamoyskiego.
W 1588 uzyskał niższe święcenia, kanonik krakowski, warmiński, prepozyt kaliski. W 1589, z inicjatywy biskupa włocławskiego Hieronima Rozrażewskiego, mianowany opatem oliwskim, 5 VI, pod naciskiem biskupa, kandydatura została przyjęta przez konwent, 7 VI objął opactwo. Po odbyciu nowicjatu w Clairvaux (Francja) złożył 25 III 1590 śluby zakonne, wyższe święcenia przyjął 14 VIII 1590, a benedykcję opacką z rąk bp. Hieronima Rozrażewskiego 24 VIII 1590. Przymuszony przez niego wyłączył w 1591 dobra kartuskie z majątku opactwa oliwskiego. Współpraca z Filipem Adlerem, przeorem od 1593, zaowocowała poprawą stosunków z biskupem kujawskim i kapitułą prowincjonalną, pozwoliła na uporządkowanie gospodarki opactwa.
W 1597 zawarł układ regulujący spory graniczne między opactwem a Gdańskiem, w 1611 oddzielił dobra opackie od konwentualnych. W 1616 przekazał konwentowi jurysdykcję nad wydzielonymi dobrami i wydał wilkierz dla wiejskich posiadłości opactwa. W 1598 udostępnił królowi polskiemu Zygmuntowi III Wazie dobra klasztorne jako bazę do przygotowania wyprawy do Szwecji. W latach 1603–1604 współuczestniczył w organizowaniu przez Jana Wejhera obrony polskiego wybrzeża. W 1603 uzyskał od papieża Klemensa VIII dla siebie i następców przywilej używania pontyfikaliów. Do jego ważniejszych fundacji, oprócz odbudowy wielkiego refektarza w 1593 i kościoła św. Jakuba w 1604, należą w klasztorze oliwskim: ołtarz św. Trójcy (1605), stalle (1606), mur obronny wokół klasztoru (1608), zespół portretów fundatorów i donatorów opactwa (1613), grobowiec książąt pomorskich (1615), niezachowane organy i ambona. Był także fundatorem kościoła w Sulęczynie.
