MEYER ALBERT, kupiec, radny
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ALBERT MEYER''' (październik 1855 Gdańsk – | + | '''ALBERT MEYER''' (październik 1855 Gdańsk – nagle 9 I 1915 Gdańsk), kupiec. Po ojcu Aronie Simonie (1824 Gdańsk – 1887 Gdańsk) współwłaściciel firmy [[BANKHAUS MEYER UND GELHORN | Bankhaus Meyer und Gelhorn]], miał udziały w wielu spółkach, w tym w [[BROWAR W KUŹNICZKACH | browarze w Kuźniczkach]]. Fundator ustawionego w Wielkiej Sali Wety [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] popiersia z brązu zmarłego w 1910 nadburmistrza [[EHLERS HEINRICH, nadburmistrz Gdańska | Heinricha Ehlersa]]. W latach 1897–1914 honorowy konsul Królestwa Hiszpanii w Gdańsku. Od 1897 do śmierci radny gdański, także członek Rady Reprezentantów gminy żydowskiej w Gdańsku. W 1915 mieszkał przy Promenade 3 (ul. 3 Maja), tamże wdowa w 1939. Pochowany na żydowskim cmentarzu na Chełmie ([[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarze na Chełmie]]). <br/><br/> Żonaty z Liese Gutmann (zm. po 1939). Spadkobiercą był syn Friedrich (Fritz), absolwent realnej średniej [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]], doktor filozofii, w latach 1928–1935 dyrektor jednego z prywatnych banków w Gdańsku; jego losy po 1939 nie są znane. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 15:44, 4 sty 2023
ALBERT MEYER (październik 1855 Gdańsk – nagle 9 I 1915 Gdańsk), kupiec. Po ojcu Aronie Simonie (1824 Gdańsk – 1887 Gdańsk) współwłaściciel firmy Bankhaus Meyer und Gelhorn, miał udziały w wielu spółkach, w tym w browarze w Kuźniczkach. Fundator ustawionego w Wielkiej Sali Wety Ratusza Głównego Miasta popiersia z brązu zmarłego w 1910 nadburmistrza Heinricha Ehlersa. W latach 1897–1914 honorowy konsul Królestwa Hiszpanii w Gdańsku. Od 1897 do śmierci radny gdański, także członek Rady Reprezentantów gminy żydowskiej w Gdańsku. W 1915 mieszkał przy Promenade 3 (ul. 3 Maja), tamże wdowa w 1939. Pochowany na żydowskim cmentarzu na Chełmie ( cmentarze na Chełmie).
Żonaty z Liese Gutmann (zm. po 1939). Spadkobiercą był syn Friedrich (Fritz), absolwent realnej średniej szkoły św. Jana, doktor filozofii, w latach 1928–1935 dyrektor jednego z prywatnych banków w Gdańsku; jego losy po 1939 nie są znane.
