ZWIĄZEK RODZINNY UPHAGENÓW
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''ZWIĄZEK RODZINNY UPHAGENÓW''' (Fideikommiss für die Uphagensche Familie), zarejestrowany sądownie 23 X 1789, funkcjonujący od 1803, utworzony przez [[UPHAGEN JOHANN, bibliofil, historyk, rajca | Johanna Uphagena]] w celu uczczenia pamięci rodziców: [[UPHAGEN PETER, kupiec, armator, rajca| Petera Uphagena]] i Elisabeth Uphagen z domu Forret, mający sprawować opiekę nad majątkiem rodzinnym. Związku nie wolno było przenieść do innego miasta. Zarządcy przysługiwało prawo do zamieszkiwania kamienicy przy Langgasse (ul. Długa 12, Dom Uphagena) i użytkowania całego wyposażenia, jednak bez dokonywania zmian w wystroju domu. Dopóki żyli spadkobiercy, dom miał pozostać w rodzinie. Po wygaśnięciu wszelkich potomków w linii męskiej i żeńskiej kamienica przy Langgasse (ul. Długa) miała przypaść wraz z całym wyposażeniem [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwu Przyrodniczemu]], pod warunkiem, że przeniesie ono tam swoją siedzibę i zamieszka w niej kustosz zbiorów. Pozostałe nieruchomości położone w mieście (w tym kamieniczka przy Brotbänkengasse 705 (ul. Chlebnicka 38) i 50% udziałów w willi przy Langgarten 201 (ul. Długie Ogrody 47)) po spieniężeniu miały posłużyć do założenia domu połogowego dla ubogich i upadłych niewiast oraz utworzenia instytutu dla położnych. Kwoty uzyskane ze sprzedaży dóbr podmiejskich miały posłużyć do utworzenia fundacji dla ubogich dziewcząt z obu ewangelickich konfesji. Terminy dwóch corocznych spotkań i wypłaty dywidendy od kapitałów ulokowanych między innymi w Anglii ustalono na 22 stycznia (na pamiątkę śmierci Petera, w salonie kamienicy przy Langgasse 12) i 17 lipca (dla upamiętnienia śmierci Elisabeth Uphagen, w posiadłości podmiejskiej).<br/><br/> | '''ZWIĄZEK RODZINNY UPHAGENÓW''' (Fideikommiss für die Uphagensche Familie), zarejestrowany sądownie 23 X 1789, funkcjonujący od 1803, utworzony przez [[UPHAGEN JOHANN, bibliofil, historyk, rajca | Johanna Uphagena]] w celu uczczenia pamięci rodziców: [[UPHAGEN PETER, kupiec, armator, rajca| Petera Uphagena]] i Elisabeth Uphagen z domu Forret, mający sprawować opiekę nad majątkiem rodzinnym. Związku nie wolno było przenieść do innego miasta. Zarządcy przysługiwało prawo do zamieszkiwania kamienicy przy Langgasse (ul. Długa 12, Dom Uphagena) i użytkowania całego wyposażenia, jednak bez dokonywania zmian w wystroju domu. Dopóki żyli spadkobiercy, dom miał pozostać w rodzinie. Po wygaśnięciu wszelkich potomków w linii męskiej i żeńskiej kamienica przy Langgasse (ul. Długa) miała przypaść wraz z całym wyposażeniem [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwu Przyrodniczemu]], pod warunkiem, że przeniesie ono tam swoją siedzibę i zamieszka w niej kustosz zbiorów. Pozostałe nieruchomości położone w mieście (w tym kamieniczka przy Brotbänkengasse 705 (ul. Chlebnicka 38) i 50% udziałów w willi przy Langgarten 201 (ul. Długie Ogrody 47)) po spieniężeniu miały posłużyć do założenia domu połogowego dla ubogich i upadłych niewiast oraz utworzenia instytutu dla położnych. Kwoty uzyskane ze sprzedaży dóbr podmiejskich miały posłużyć do utworzenia fundacji dla ubogich dziewcząt z obu ewangelickich konfesji. Terminy dwóch corocznych spotkań i wypłaty dywidendy od kapitałów ulokowanych między innymi w Anglii ustalono na 22 stycznia (na pamiątkę śmierci Petera, w salonie kamienicy przy Langgasse 12) i 17 lipca (dla upamiętnienia śmierci Elisabeth Uphagen, w posiadłości podmiejskiej).<br/><br/> | ||
| − | Spadkobiercą Johanna Uphagena został jego młodszy brat [[UPHAGEN CARL HEINRICH, kupiec, armator | Carl Heinrich]]. Po nim pieczę nad majątkiem, dziedziczonym w drodze majoratu, objął bratanek [[UPHAGEN JOHANN CARL ERNST, kupiec, armator | Johann Uphagen]], kolejnymi spadkobiercami byli: [[UPHAGEN CARL WILHELM, | + | Spadkobiercą Johanna Uphagena został jego młodszy brat [[UPHAGEN CARL HEINRICH, kupiec, armator | Carl Heinrich]]. Po nim pieczę nad majątkiem, dziedziczonym w drodze majoratu, objął bratanek [[UPHAGEN JOHANN CARL ERNST, kupiec, armator | Johann Uphagen]], kolejnymi spadkobiercami byli: [[UPHAGEN CARL WILHELM, radny | Carl Wilhelm Uphagen]], Moritz Uphagen (1834–1890), Hans Uphagen (1863–1909) i Hans Eugen Horst Uphagen (1906–1944). W 1803, po śmierci Johanna Uphagena, sporządzono rękopiśmienny spis jego księgozbioru (zachowany w [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polskiej Akademii Naukowej Bibliotece Gdańskiej]] (PAN BG)). W 1846 fundacja zaoferowała owe zbiory [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]], do przekazania w depozyt doszło w 1879 (obecnie w PAN BG, z odrębnymi numerami katalogowymi: „uph”). Po przekazaniu władzom Gdańska w 1909 kamienicy przy Langgasse (ul. Długa 12, Dom Uphagena) na muzeum wnętrz mieszczańskich ([[MUZEUM DOM UPHAGENA | Dom Uphagena]]), zgodnie z umową, do 1944 rodzina odbywała tu 22 stycznia coroczne spotkania, obecnie tradycję dorocznych spotkań w tym dniu kontynuuje Stowarzyszenie Konsulów Honorowych, również mające swą siedzibę w Domu Uphagena. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 20:41, 1 sty 2023
ZWIĄZEK RODZINNY UPHAGENÓW (Fideikommiss für die Uphagensche Familie), zarejestrowany sądownie 23 X 1789, funkcjonujący od 1803, utworzony przez Johanna Uphagena w celu uczczenia pamięci rodziców: Petera Uphagena i Elisabeth Uphagen z domu Forret, mający sprawować opiekę nad majątkiem rodzinnym. Związku nie wolno było przenieść do innego miasta. Zarządcy przysługiwało prawo do zamieszkiwania kamienicy przy Langgasse (ul. Długa 12, Dom Uphagena) i użytkowania całego wyposażenia, jednak bez dokonywania zmian w wystroju domu. Dopóki żyli spadkobiercy, dom miał pozostać w rodzinie. Po wygaśnięciu wszelkich potomków w linii męskiej i żeńskiej kamienica przy Langgasse (ul. Długa) miała przypaść wraz z całym wyposażeniem Towarzystwu Przyrodniczemu, pod warunkiem, że przeniesie ono tam swoją siedzibę i zamieszka w niej kustosz zbiorów. Pozostałe nieruchomości położone w mieście (w tym kamieniczka przy Brotbänkengasse 705 (ul. Chlebnicka 38) i 50% udziałów w willi przy Langgarten 201 (ul. Długie Ogrody 47)) po spieniężeniu miały posłużyć do założenia domu połogowego dla ubogich i upadłych niewiast oraz utworzenia instytutu dla położnych. Kwoty uzyskane ze sprzedaży dóbr podmiejskich miały posłużyć do utworzenia fundacji dla ubogich dziewcząt z obu ewangelickich konfesji. Terminy dwóch corocznych spotkań i wypłaty dywidendy od kapitałów ulokowanych między innymi w Anglii ustalono na 22 stycznia (na pamiątkę śmierci Petera, w salonie kamienicy przy Langgasse 12) i 17 lipca (dla upamiętnienia śmierci Elisabeth Uphagen, w posiadłości podmiejskiej).
Spadkobiercą Johanna Uphagena został jego młodszy brat Carl Heinrich. Po nim pieczę nad majątkiem, dziedziczonym w drodze majoratu, objął bratanek Johann Uphagen, kolejnymi spadkobiercami byli: Carl Wilhelm Uphagen, Moritz Uphagen (1834–1890), Hans Uphagen (1863–1909) i Hans Eugen Horst Uphagen (1906–1944). W 1803, po śmierci Johanna Uphagena, sporządzono rękopiśmienny spis jego księgozbioru (zachowany w Polskiej Akademii Naukowej Bibliotece Gdańskiej (PAN BG)). W 1846 fundacja zaoferowała owe zbiory Bibliotece Miejskiej, do przekazania w depozyt doszło w 1879 (obecnie w PAN BG, z odrębnymi numerami katalogowymi: „uph”). Po przekazaniu władzom Gdańska w 1909 kamienicy przy Langgasse (ul. Długa 12, Dom Uphagena) na muzeum wnętrz mieszczańskich ( Dom Uphagena), zgodnie z umową, do 1944 rodzina odbywała tu 22 stycznia coroczne spotkania, obecnie tradycję dorocznych spotkań w tym dniu kontynuuje Stowarzyszenie Konsulów Honorowych, również mające swą siedzibę w Domu Uphagena.
