GÖTZ EMIL FRIEDRICH II, lekarz
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Emil Friedrich Götz II.jpg|thumb|Emil Friedrich Götz II]] | [[File:Emil Friedrich Götz II.jpg|thumb|Emil Friedrich Götz II]] | ||
'''EMIL FRIEDRICH GÖTZ II''' (18 IV 1855 Kilonia (Kiel) – 4 VII 1926 Gdańsk), lekarz. Syn [[GÖTZ EMIL FRIEDRICH I, lekarz, honorowy obywatel Gdańska | Emila Friedricha Götza I]]. W 1874 zdał maturę, do 1879 studiował medycynę na uniwersytecie w Würzburgu i uzyskał doktorat na uniwersytecie w Kilonii. Po rocznej służbie wojskowej w charakterze lekarza wojskowego, od 1880 był asystentem w Zakładzie Psychiatrycznym w Szlezwiku, od października 1881 asystentem w Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu w Wiedniu.<br/><br/> | '''EMIL FRIEDRICH GÖTZ II''' (18 IV 1855 Kilonia (Kiel) – 4 VII 1926 Gdańsk), lekarz. Syn [[GÖTZ EMIL FRIEDRICH I, lekarz, honorowy obywatel Gdańska | Emila Friedricha Götza I]]. W 1874 zdał maturę, do 1879 studiował medycynę na uniwersytecie w Würzburgu i uzyskał doktorat na uniwersytecie w Kilonii. Po rocznej służbie wojskowej w charakterze lekarza wojskowego, od 1880 był asystentem w Zakładzie Psychiatrycznym w Szlezwiku, od października 1881 asystentem w Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu w Wiedniu.<br/><br/> | ||
| − | Jesienią 1882 otworzył w Gdańsku prywatną praktykę. 3 V 1883, chociaż był protestantem, rozpoczął pracę w katolickim [[SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | szpitalu Najświętszej Marii Panny]], gdzie był zatrudniony przez 43 lata. Początkowo asystent [[HILDEBRANDT EDUARD | dr Eduarda Hildebrandta]], od 1895 ordynator oddziału wewnętrznego. W 1902 otrzymał tytuł tajnego radcy sanitarnego (Geheimer Sanitätsrat). W czasie I wojny światowej kierował w szpitalu NMP zmienionym na lazaret wojskowy, za ratowanie rannych żołnierzy odznaczony został Medalem Czerwonego Krzyża (Rote Kreuz-Medaille) i Krzyżem Żelaznym na Biało-Czarnej Wstędze (Eisernes Kreuz am weiß-schwarzen Bande).<br/><br/> | + | Jesienią 1882 otworzył w Gdańsku prywatną praktykę. 3 V 1883, chociaż był protestantem, rozpoczął pracę w katolickim [[SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | szpitalu Najświętszej Marii Panny]], gdzie był zatrudniony przez 43 lata. Początkowo asystent [[HILDEBRANDT EDUARD, lekarz | dr Eduarda Hildebrandta]], od 1895 ordynator oddziału wewnętrznego. W 1902 otrzymał tytuł tajnego radcy sanitarnego (Geheimer Sanitätsrat). W czasie I wojny światowej kierował w szpitalu NMP zmienionym na lazaret wojskowy, za ratowanie rannych żołnierzy odznaczony został Medalem Czerwonego Krzyża (Rote Kreuz-Medaille) i Krzyżem Żelaznym na Biało-Czarnej Wstędze (Eisernes Kreuz am weiß-schwarzen Bande).<br/><br/> |
W okresie 1892–1926 mieszkał przy Langer Markt 14 (Długi Targ), tam też znajdował się jego gabinet prywatny. W 1914 posiadał także drugi gabinet – przy Parkenweg 14 (ul. Pawłowskiego). 17 IV 1888 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Klarą Agnes Caroliną (8 X 1864 Jeziorno koło Sztumu – po 1939), córką właściciela ziemskiego Hermanna von Flottwella. Miał ośmioro dzieci, z których Archibald Friedrich (ur. 19 XII 1893 Gdańsk) był w latach 1921–1928 urzędnikiem bankowym w Gdańsku, dr Adalbert Friedrich (21 IX 1890 Gdańsk – 1939) prowadził w Gdańsku prywatną praktykę.<br/><br/> | W okresie 1892–1926 mieszkał przy Langer Markt 14 (Długi Targ), tam też znajdował się jego gabinet prywatny. W 1914 posiadał także drugi gabinet – przy Parkenweg 14 (ul. Pawłowskiego). 17 IV 1888 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Klarą Agnes Caroliną (8 X 1864 Jeziorno koło Sztumu – po 1939), córką właściciela ziemskiego Hermanna von Flottwella. Miał ośmioro dzieci, z których Archibald Friedrich (ur. 19 XII 1893 Gdańsk) był w latach 1921–1928 urzędnikiem bankowym w Gdańsku, dr Adalbert Friedrich (21 IX 1890 Gdańsk – 1939) prowadził w Gdańsku prywatną praktykę.<br/><br/> | ||
Pochowany w grobowcu rodzinnym na starym cmentarzu Zbawiciela ([[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZAROŚLAK | Cmentarze na terenie Śródmieścia. Zaroślak]]). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany w grobowcu rodzinnym na starym cmentarzu Zbawiciela ([[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZAROŚLAK | Cmentarze na terenie Śródmieścia. Zaroślak]]). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:38, 21 gru 2022
EMIL FRIEDRICH GÖTZ II (18 IV 1855 Kilonia (Kiel) – 4 VII 1926 Gdańsk), lekarz. Syn Emila Friedricha Götza I. W 1874 zdał maturę, do 1879 studiował medycynę na uniwersytecie w Würzburgu i uzyskał doktorat na uniwersytecie w Kilonii. Po rocznej służbie wojskowej w charakterze lekarza wojskowego, od 1880 był asystentem w Zakładzie Psychiatrycznym w Szlezwiku, od października 1881 asystentem w Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu w Wiedniu.
Jesienią 1882 otworzył w Gdańsku prywatną praktykę. 3 V 1883, chociaż był protestantem, rozpoczął pracę w katolickim szpitalu Najświętszej Marii Panny, gdzie był zatrudniony przez 43 lata. Początkowo asystent dr Eduarda Hildebrandta, od 1895 ordynator oddziału wewnętrznego. W 1902 otrzymał tytuł tajnego radcy sanitarnego (Geheimer Sanitätsrat). W czasie I wojny światowej kierował w szpitalu NMP zmienionym na lazaret wojskowy, za ratowanie rannych żołnierzy odznaczony został Medalem Czerwonego Krzyża (Rote Kreuz-Medaille) i Krzyżem Żelaznym na Biało-Czarnej Wstędze (Eisernes Kreuz am weiß-schwarzen Bande).
W okresie 1892–1926 mieszkał przy Langer Markt 14 (Długi Targ), tam też znajdował się jego gabinet prywatny. W 1914 posiadał także drugi gabinet – przy Parkenweg 14 (ul. Pawłowskiego). 17 IV 1888 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Klarą Agnes Caroliną (8 X 1864 Jeziorno koło Sztumu – po 1939), córką właściciela ziemskiego Hermanna von Flottwella. Miał ośmioro dzieci, z których Archibald Friedrich (ur. 19 XII 1893 Gdańsk) był w latach 1921–1928 urzędnikiem bankowym w Gdańsku, dr Adalbert Friedrich (21 IX 1890 Gdańsk – 1939) prowadził w Gdańsku prywatną praktykę.
Pochowany w grobowcu rodzinnym na starym cmentarzu Zbawiciela ( Cmentarze na terenie Śródmieścia. Zaroślak).
