CLÜVER PHILIPP (I), mincerz
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''PHILIPP CLÜVER''' (1548 Gdańsk – 1610 Gdańsk), syn kupca gdańskiego Leonarda Clüvera. Od 1580 do śmierci dzierżawił od władz Gdańska majątek Warcz. W latach 1582–1589 sprawował urząd probierza w mennicy gdańskiej, w pierwszym roku pracy wykonał uchodzącą za dzieło sztuki siedmiodukatową donatywę o renesansowych zdobieniach. W latach 1589–1610 był gdańskim mincerzem. Wybijane przez siebie monety lub medale, z barokowymi już zdobieniami, w których używał alegorii, sygnował PK w formie monogramu lub herbu.<br/><br/> | '''PHILIPP CLÜVER''' (1548 Gdańsk – 1610 Gdańsk), syn kupca gdańskiego Leonarda Clüvera. Od 1580 do śmierci dzierżawił od władz Gdańska majątek Warcz. W latach 1582–1589 sprawował urząd probierza w mennicy gdańskiej, w pierwszym roku pracy wykonał uchodzącą za dzieło sztuki siedmiodukatową donatywę o renesansowych zdobieniach. W latach 1589–1610 był gdańskim mincerzem. Wybijane przez siebie monety lub medale, z barokowymi już zdobieniami, w których używał alegorii, sygnował PK w formie monogramu lub herbu.<br/><br/> | ||
Wybił między innymi w 1592 medal na pamiątkę ślubu króla polskiego Zygmunta III Wazy z księżniczką austriacką Anną i pobytu króla w Gdańsku. Jego spuścizna artystyczno-medalierska (denary, donatywy, dukaty, medale itd.) sięga ponad 30 eksponatów, a zastosowane przez niego wzory znalazły naśladownictwo w pracach mincerzy w Krakowie, Wilnie, Poznaniu. W 1608 przekazał mennicę srebrną synowi Danielowi, w 1610 także złotą. Zob. też [[MEDALE, MEDALIERZY | medale, medalierzy]]. <br/><br/> | Wybił między innymi w 1592 medal na pamiątkę ślubu króla polskiego Zygmunta III Wazy z księżniczką austriacką Anną i pobytu króla w Gdańsku. Jego spuścizna artystyczno-medalierska (denary, donatywy, dukaty, medale itd.) sięga ponad 30 eksponatów, a zastosowane przez niego wzory znalazły naśladownictwo w pracach mincerzy w Krakowie, Wilnie, Poznaniu. W 1608 przekazał mennicę srebrną synowi Danielowi, w 1610 także złotą. Zob. też [[MEDALE, MEDALIERZY | medale, medalierzy]]. <br/><br/> | ||
| − | Dwukrotnie żonaty, z pierwszego związku doczekał się syna Simona (1540–1598 Nürnberg (Norymberga)), od 1586 w Norymberdze radcę prawnego i syndyka, od 1586 żonatego z Cäcilią Ayrer (zm. 29 V 1591), córka tamtejszego matematyka i lekarza Melchiora. Po raz drugi ożenił się w 1580 z Anną z domu Kersten (1542 – pochowana 26 IX 1623 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]], wdową po bliżej niezidentyfikowanym Schulze i po raz drugi po poślubionym w 1565 Heinrichu Wigboldzie (zm. 1579). 4 X 1616 Anna rozdzieliła majątek między swoje dzieci (w wypadku ich wcześniejszego zgonu ich potomków): dzieci nieżyjącej córki Anny i jej męża Georga Brauna, Barthela i Martena Schulze, przebywającego wówczas w Anglii [[CLÜVER PHILIPP (II) | Philippa Clüvera (II)]], Daniela Clüvera i córkę Gertrudt. {{author: PP}} {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Dwukrotnie żonaty, z pierwszego związku doczekał się syna Simona (1540–1598 Nürnberg (Norymberga)), od 1586 w Norymberdze radcę prawnego i syndyka, od 1586 żonatego z Cäcilią Ayrer (zm. 29 V 1591), córka tamtejszego matematyka i lekarza Melchiora. Po raz drugi ożenił się w 1580 z Anną z domu Kersten (1542 – pochowana 26 IX 1623 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]], wdową po bliżej niezidentyfikowanym Schulze i po raz drugi po poślubionym w 1565 Heinrichu Wigboldzie (zm. 1579). 4 X 1616 Anna rozdzieliła majątek między swoje dzieci (w wypadku ich wcześniejszego zgonu ich potomków): dzieci nieżyjącej córki Anny i jej męża Georga Brauna, Barthela i Martena Schulze, przebywającego wówczas w Anglii [[CLÜVER PHILIPP (II), geograf, były patron gdańskiej ulicy | Philippa Clüvera (II)]], Daniela Clüvera i córkę Gertrudt. {{author: PP}} {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Wersja z 21:28, 18 gru 2022
PHILIPP CLÜVER (1548 Gdańsk – 1610 Gdańsk), syn kupca gdańskiego Leonarda Clüvera. Od 1580 do śmierci dzierżawił od władz Gdańska majątek Warcz. W latach 1582–1589 sprawował urząd probierza w mennicy gdańskiej, w pierwszym roku pracy wykonał uchodzącą za dzieło sztuki siedmiodukatową donatywę o renesansowych zdobieniach. W latach 1589–1610 był gdańskim mincerzem. Wybijane przez siebie monety lub medale, z barokowymi już zdobieniami, w których używał alegorii, sygnował PK w formie monogramu lub herbu.
Wybił między innymi w 1592 medal na pamiątkę ślubu króla polskiego Zygmunta III Wazy z księżniczką austriacką Anną i pobytu króla w Gdańsku. Jego spuścizna artystyczno-medalierska (denary, donatywy, dukaty, medale itd.) sięga ponad 30 eksponatów, a zastosowane przez niego wzory znalazły naśladownictwo w pracach mincerzy w Krakowie, Wilnie, Poznaniu. W 1608 przekazał mennicę srebrną synowi Danielowi, w 1610 także złotą. Zob. też medale, medalierzy.
Dwukrotnie żonaty, z pierwszego związku doczekał się syna Simona (1540–1598 Nürnberg (Norymberga)), od 1586 w Norymberdze radcę prawnego i syndyka, od 1586 żonatego z Cäcilią Ayrer (zm. 29 V 1591), córka tamtejszego matematyka i lekarza Melchiora. Po raz drugi ożenił się w 1580 z Anną z domu Kersten (1542 – pochowana 26 IX 1623 w kościele Najświętszej Marii Panny, wdową po bliżej niezidentyfikowanym Schulze i po raz drugi po poślubionym w 1565 Heinrichu Wigboldzie (zm. 1579). 4 X 1616 Anna rozdzieliła majątek między swoje dzieci (w wypadku ich wcześniejszego zgonu ich potomków): dzieci nieżyjącej córki Anny i jej męża Georga Brauna, Barthela i Martena Schulze, przebywającego wówczas w Anglii Philippa Clüvera (II), Daniela Clüvera i córkę Gertrudt.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 300,R/Bb, 20c, s. 333, 336; 300,43/ 37, Bl. 217r–221r (testament matki z 1616).
Augustowska Kazimiera, Clüver Philipp (II), w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. I, Gdańsk 1992, s. 227-228.
Schwarz F., Clüver Philipp, Altpreussische Biographie, Bd. I, 1941, s. 106.
