RAT DER DANZIGER, organizacja byłych gdańszczan
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę RAT DER DANZIGER na RAT DER DANZIGER, organizacja byłych gdańszczan) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''RAT DER DANZIGER''' (Rada Gdańszczan), organizacja byłych niemieckich gdańszczan po II wojnie światowej, uważająca się za kontynuatora parlamentu [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG; [[VOLKSTAG | Volkstagu]]). Formalnie nie należy do ziomkostwa gdańszczan ([[BUND DER DANZIGER | Bund der Danziger]]), choć jej działacze z reguły są członkami ziomkostwa. Założona w 1947, pierwsze wybory 36 posłów odbyły się w 1951, z udziałem około 53 000 byłych gdańszczan. W 1951 wybrała Vertretung der Freien Stadt Danzig (Przedstawicielstwo Wolnego Miasta Gdańska), uchodzące za rząd II WMG na wygnaniu. Wybory do Rady odbywają się co 10 lat, od 1991 liczy 15 posłów. Pierwszym prezydentem Rady był [[STERNFELD NORBERT | Norbert Sternfeld]].<br/><br/> | + | '''RAT DER DANZIGER''' (Rada Gdańszczan), organizacja byłych niemieckich gdańszczan po II wojnie światowej, uważająca się za kontynuatora parlamentu [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG; [[VOLKSTAG | Volkstagu]]). Formalnie nie należy do ziomkostwa gdańszczan ([[BUND DER DANZIGER | Bund der Danziger]]), choć jej działacze z reguły są członkami ziomkostwa. Założona w 1947, pierwsze wybory 36 posłów odbyły się w 1951, z udziałem około 53 000 byłych gdańszczan. W 1951 wybrała Vertretung der Freien Stadt Danzig (Przedstawicielstwo Wolnego Miasta Gdańska), uchodzące za rząd II WMG na wygnaniu. Wybory do Rady odbywają się co 10 lat, od 1991 liczy 15 posłów. Pierwszym prezydentem Rady był [[STERNFELD NORBERT, prawnik, działacz ziomkostwa | Norbert Sternfeld]].<br/><br/> |
W 1948 Rada wystąpiła do mocarstw zachodnich oraz ONZ z żądaniem restytucji II WMG pod ochroną Organizacji Narodów Zjednoczonych. Jeszcze w swojej tzw. „Zielonej Księdze” z 1994 wyrażała zdanie, że „sprawa Gdańska” jest „otwarta”, że byli gdańszczanie żądają od władz Polski oddania publicznego mienia II WMG oraz odszkodowania, uznała jednak też prawa mieszkających obecnie w Gdańsku Polaków. {{author: POL}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | W 1948 Rada wystąpiła do mocarstw zachodnich oraz ONZ z żądaniem restytucji II WMG pod ochroną Organizacji Narodów Zjednoczonych. Jeszcze w swojej tzw. „Zielonej Księdze” z 1994 wyrażała zdanie, że „sprawa Gdańska” jest „otwarta”, że byli gdańszczanie żądają od władz Polski oddania publicznego mienia II WMG oraz odszkodowania, uznała jednak też prawa mieszkających obecnie w Gdańsku Polaków. {{author: POL}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:14, 14 gru 2022
RAT DER DANZIGER (Rada Gdańszczan), organizacja byłych niemieckich gdańszczan po II wojnie światowej, uważająca się za kontynuatora parlamentu II Wolnego Miasta Gdańska (WMG; Volkstagu). Formalnie nie należy do ziomkostwa gdańszczan ( Bund der Danziger), choć jej działacze z reguły są członkami ziomkostwa. Założona w 1947, pierwsze wybory 36 posłów odbyły się w 1951, z udziałem około 53 000 byłych gdańszczan. W 1951 wybrała Vertretung der Freien Stadt Danzig (Przedstawicielstwo Wolnego Miasta Gdańska), uchodzące za rząd II WMG na wygnaniu. Wybory do Rady odbywają się co 10 lat, od 1991 liczy 15 posłów. Pierwszym prezydentem Rady był Norbert Sternfeld.
W 1948 Rada wystąpiła do mocarstw zachodnich oraz ONZ z żądaniem restytucji II WMG pod ochroną Organizacji Narodów Zjednoczonych. Jeszcze w swojej tzw. „Zielonej Księdze” z 1994 wyrażała zdanie, że „sprawa Gdańska” jest „otwarta”, że byli gdańszczanie żądają od władz Polski oddania publicznego mienia II WMG oraz odszkodowania, uznała jednak też prawa mieszkających obecnie w Gdańsku Polaków.
