NADOLSKI HELMUT, kompozytor, poeta, performer
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę NADOLSKI HELMUT na NADOLSKI HELMUT, kompozytor, poeta, performer) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
'''HELMUT NADOLSKI''' (ur. 27 X 1942 Gdynia), kompozytor, kontrabasista, poeta, performer. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Sopocie i do [[PAŃSTWOWA SZKOŁA MUZYCZNA I STOPNIA IM. HENRYKA WIENIAWSKIEGO | Państwowej Szkoły Muzycznej]] przy ul. Partyzantów w Gdańsku-Wrzeszczu. Artysta multimedialny, jedna z najbarwniejszych, najbardziej kontrowersyjnych postaci na polskiej scenie muzycznej.<br/><br/> | '''HELMUT NADOLSKI''' (ur. 27 X 1942 Gdynia), kompozytor, kontrabasista, poeta, performer. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Sopocie i do [[PAŃSTWOWA SZKOŁA MUZYCZNA I STOPNIA IM. HENRYKA WIENIAWSKIEGO | Państwowej Szkoły Muzycznej]] przy ul. Partyzantów w Gdańsku-Wrzeszczu. Artysta multimedialny, jedna z najbarwniejszych, najbardziej kontrowersyjnych postaci na polskiej scenie muzycznej.<br/><br/> | ||
| − | Początki jego kariery związane są z trójmiejskim środowiskiem jazzowym. Od 1958 z zespołem jazzowym „Flamingo” występował w gdańskim klubie studenckim "Kwadratowa". Współpracował również z kabaretem To Tu i cyrkiem Tralabomba [[AFANASJEW JERZY | Jerzego Afanasjewa]] w [[KLUB STUDENTÓW WYBRZEŻA ŻAK | Klubie Studentów Wybrzeża „Żak”]]. U schyłku lat 50. XX wieku nawiązał kontakt z [[NIEMEN CZESŁAW | Czesławem Niemenem]]. Jego droga muzyczna związana jest z awangardą i free-jazzem (między innymi grupa Sesja 72 perkusisty Władysława Jagiełły), a także ze sztuką filmu i teatru. W solowych występach, grając na kontrabasie, łączy intelektualizm muzyki eksperymentalnej z emocjonalnością i siłą wyrazu bliższą jazzowi, tworząc w rezultacie własny, osobny język muzyczny. <br/><br/> | + | Początki jego kariery związane są z trójmiejskim środowiskiem jazzowym. Od 1958 z zespołem jazzowym „Flamingo” występował w gdańskim klubie studenckim "Kwadratowa". Współpracował również z kabaretem To Tu i cyrkiem Tralabomba [[AFANASJEW JERZY | Jerzego Afanasjewa]] w [[KLUB STUDENTÓW WYBRZEŻA ŻAK | Klubie Studentów Wybrzeża „Żak”]]. U schyłku lat 50. XX wieku nawiązał kontakt z [[NIEMEN CZESŁAW, kompozytor, piosenkarz, patron skweru | Czesławem Niemenem]]. Jego droga muzyczna związana jest z awangardą i free-jazzem (między innymi grupa Sesja 72 perkusisty Władysława Jagiełły), a także ze sztuką filmu i teatru. W solowych występach, grając na kontrabasie, łączy intelektualizm muzyki eksperymentalnej z emocjonalnością i siłą wyrazu bliższą jazzowi, tworząc w rezultacie własny, osobny język muzyczny. <br/><br/> |
Jego ważniejsze płyty solowe to ''Meditation'' (z Olgierdem Łukaszewiczem, 1973), ''Four Dialogues with Conscience'' (1973), ''New Music from Poland – H. Nadolski'' (1979). Grał także na kontrabasie w Grupie Niemen, wystąpił na jej dwóch legendarnych płytach, określanych od koloru okładek „czarną” – ''Niemen vol. 1'' i „białą” – ''Niemen vol. 2'' (obie płyty ukazały się w 1973 roku). Jest twórcą muzyki do filmów, między innymi ''Dziewczyny do wzięcia'' Janusza Kondratiuka (1972), ''Rekolekcje'' Witolda Leszczyńskiego (1977), a także spektakli poetyckich do wierszy Rainera Marii Rilkego i Maryny Cwietajewej.<br/><br/> | Jego ważniejsze płyty solowe to ''Meditation'' (z Olgierdem Łukaszewiczem, 1973), ''Four Dialogues with Conscience'' (1973), ''New Music from Poland – H. Nadolski'' (1979). Grał także na kontrabasie w Grupie Niemen, wystąpił na jej dwóch legendarnych płytach, określanych od koloru okładek „czarną” – ''Niemen vol. 1'' i „białą” – ''Niemen vol. 2'' (obie płyty ukazały się w 1973 roku). Jest twórcą muzyki do filmów, między innymi ''Dziewczyny do wzięcia'' Janusza Kondratiuka (1972), ''Rekolekcje'' Witolda Leszczyńskiego (1977), a także spektakli poetyckich do wierszy Rainera Marii Rilkego i Maryny Cwietajewej.<br/><br/> | ||
W pierwszej połowie lat 80. XX wieku zaangażował się w działalność Teatru Instrumentalnego Ryszarda Miśka przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. 13 III 1982 odbyła się premiera opartego na jego życiorysie, a poświęconego Franzowi Kafce spektaklu ''Proces'' – zagrał w nim główną rolę, był współtwórcą muzyki i współreżyserem. Od połowy lat 80. mieszka w Bremie (Niemcy), i realizuje projekt ''Mobile'' – rodzaj performance’ów z wykorzystaniem różnych form ekspresji: rzeźby grającej, improwizacji muzycznych. Występuje w klubach jazzowych i na scenie z monodramem Minni Oehl ''Camille Claudel''. W ostatnim okresie w Polsce wydano dwie jego płyty CD: ''Muzyka morza'' (2010) i ''Kiedy umiera człowiek'' (2011).<br/><br/> | W pierwszej połowie lat 80. XX wieku zaangażował się w działalność Teatru Instrumentalnego Ryszarda Miśka przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. 13 III 1982 odbyła się premiera opartego na jego życiorysie, a poświęconego Franzowi Kafce spektaklu ''Proces'' – zagrał w nim główną rolę, był współtwórcą muzyki i współreżyserem. Od połowy lat 80. mieszka w Bremie (Niemcy), i realizuje projekt ''Mobile'' – rodzaj performance’ów z wykorzystaniem różnych form ekspresji: rzeźby grającej, improwizacji muzycznych. Występuje w klubach jazzowych i na scenie z monodramem Minni Oehl ''Camille Claudel''. W ostatnim okresie w Polsce wydano dwie jego płyty CD: ''Muzyka morza'' (2010) i ''Kiedy umiera człowiek'' (2011).<br/><br/> | ||
W 2012 z okazji 50-lecia pracy twórczej otrzymał [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] oraz srebrny medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis, przyznany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W 2012 z okazji 50-lecia pracy twórczej otrzymał [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] oraz srebrny medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis, przyznany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 20:19, 29 lis 2022
HELMUT NADOLSKI (ur. 27 X 1942 Gdynia), kompozytor, kontrabasista, poeta, performer. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Sopocie i do Państwowej Szkoły Muzycznej przy ul. Partyzantów w Gdańsku-Wrzeszczu. Artysta multimedialny, jedna z najbarwniejszych, najbardziej kontrowersyjnych postaci na polskiej scenie muzycznej.
Początki jego kariery związane są z trójmiejskim środowiskiem jazzowym. Od 1958 z zespołem jazzowym „Flamingo” występował w gdańskim klubie studenckim "Kwadratowa". Współpracował również z kabaretem To Tu i cyrkiem Tralabomba Jerzego Afanasjewa w Klubie Studentów Wybrzeża „Żak”. U schyłku lat 50. XX wieku nawiązał kontakt z Czesławem Niemenem. Jego droga muzyczna związana jest z awangardą i free-jazzem (między innymi grupa Sesja 72 perkusisty Władysława Jagiełły), a także ze sztuką filmu i teatru. W solowych występach, grając na kontrabasie, łączy intelektualizm muzyki eksperymentalnej z emocjonalnością i siłą wyrazu bliższą jazzowi, tworząc w rezultacie własny, osobny język muzyczny.
Jego ważniejsze płyty solowe to Meditation (z Olgierdem Łukaszewiczem, 1973), Four Dialogues with Conscience (1973), New Music from Poland – H. Nadolski (1979). Grał także na kontrabasie w Grupie Niemen, wystąpił na jej dwóch legendarnych płytach, określanych od koloru okładek „czarną” – Niemen vol. 1 i „białą” – Niemen vol. 2 (obie płyty ukazały się w 1973 roku). Jest twórcą muzyki do filmów, między innymi Dziewczyny do wzięcia Janusza Kondratiuka (1972), Rekolekcje Witolda Leszczyńskiego (1977), a także spektakli poetyckich do wierszy Rainera Marii Rilkego i Maryny Cwietajewej.
W pierwszej połowie lat 80. XX wieku zaangażował się w działalność Teatru Instrumentalnego Ryszarda Miśka przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. 13 III 1982 odbyła się premiera opartego na jego życiorysie, a poświęconego Franzowi Kafce spektaklu Proces – zagrał w nim główną rolę, był współtwórcą muzyki i współreżyserem. Od połowy lat 80. mieszka w Bremie (Niemcy), i realizuje projekt Mobile – rodzaj performance’ów z wykorzystaniem różnych form ekspresji: rzeźby grającej, improwizacji muzycznych. Występuje w klubach jazzowych i na scenie z monodramem Minni Oehl Camille Claudel. W ostatnim okresie w Polsce wydano dwie jego płyty CD: Muzyka morza (2010) i Kiedy umiera człowiek (2011).
W 2012 z okazji 50-lecia pracy twórczej otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury oraz srebrny medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis, przyznany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
