WOLAŃSKA MARIA, konserwator zabytków
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | + | [[File: Maria_Wolańska.jpg |thumb| Maria Wolańska]] | |
'''MARIA WOLAŃSKA''' (ur. 24 XI 1938 Nowogródek, obecnie Białoruś), konserwator zabytków. Córka Jana Fiedorowicza (22 VII 1899 Nowogródek – 22 VII 1951 Toruń) i Rozalii z domu Borkowskiej (24 III 1900 Nowogródek – 4 IV 1992 Gdańsk). Po repatriacji rodziny do Polski uczęszczała do Szkoły Podstawowej Nr 13 w Toruniu. Po kolejnej przeprowadzce z rodziną w Gdańska, była uczennicą [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącego]]. Po maturze, w latach 1956–1961 studiowała zabytkoznawstwo i konserwatorstwo na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. <br/><br/> | '''MARIA WOLAŃSKA''' (ur. 24 XI 1938 Nowogródek, obecnie Białoruś), konserwator zabytków. Córka Jana Fiedorowicza (22 VII 1899 Nowogródek – 22 VII 1951 Toruń) i Rozalii z domu Borkowskiej (24 III 1900 Nowogródek – 4 IV 1992 Gdańsk). Po repatriacji rodziny do Polski uczęszczała do Szkoły Podstawowej Nr 13 w Toruniu. Po kolejnej przeprowadzce z rodziną w Gdańska, była uczennicą [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącego]]. Po maturze, w latach 1956–1961 studiowała zabytkoznawstwo i konserwatorstwo na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. <br/><br/> | ||
Od 1961 do 1990 zatrudniona była w Pracowni Dokumentacji Naukowo-Historycznej w [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW| Przedsiębiorstwie Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków (PP PKZ) Oddział w Gdańsku]], w latach 1966–1980 kierowała tą pracownią. Pod jej nadzorem powstało wiele dokumentacji naukowych dotyczących zabytkowych miast, budowli obronnych i dworów na Pomorzu. W latach 1968–1973 i 1980–1985 przebywała za granicą, towarzysząc mężowi, przedstawicielowi Polskich Linii Oceanicznych, na placówkach w Bangkoku w Tajlandii, następnie w Sao Paulo w Brazylii. W 1991 podjęła pracę w Muzeum Miasta Gdyni, gdzie na stanowisku kierownika Działu Sztuki pracowała do przejścia na emeryturę w 2001. <br/><br/> | Od 1961 do 1990 zatrudniona była w Pracowni Dokumentacji Naukowo-Historycznej w [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW| Przedsiębiorstwie Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków (PP PKZ) Oddział w Gdańsku]], w latach 1966–1980 kierowała tą pracownią. Pod jej nadzorem powstało wiele dokumentacji naukowych dotyczących zabytkowych miast, budowli obronnych i dworów na Pomorzu. W latach 1968–1973 i 1980–1985 przebywała za granicą, towarzysząc mężowi, przedstawicielowi Polskich Linii Oceanicznych, na placówkach w Bangkoku w Tajlandii, następnie w Sao Paulo w Brazylii. W 1991 podjęła pracę w Muzeum Miasta Gdyni, gdzie na stanowisku kierownika Działu Sztuki pracowała do przejścia na emeryturę w 2001. <br/><br/> | ||
Wersja z 12:59, 29 lis 2022
MARIA WOLAŃSKA (ur. 24 XI 1938 Nowogródek, obecnie Białoruś), konserwator zabytków. Córka Jana Fiedorowicza (22 VII 1899 Nowogródek – 22 VII 1951 Toruń) i Rozalii z domu Borkowskiej (24 III 1900 Nowogródek – 4 IV 1992 Gdańsk). Po repatriacji rodziny do Polski uczęszczała do Szkoły Podstawowej Nr 13 w Toruniu. Po kolejnej przeprowadzce z rodziną w Gdańska, była uczennicą V Liceum Ogólnokształcącego. Po maturze, w latach 1956–1961 studiowała zabytkoznawstwo i konserwatorstwo na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Od 1961 do 1990 zatrudniona była w Pracowni Dokumentacji Naukowo-Historycznej w Przedsiębiorstwie Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków (PP PKZ) Oddział w Gdańsku, w latach 1966–1980 kierowała tą pracownią. Pod jej nadzorem powstało wiele dokumentacji naukowych dotyczących zabytkowych miast, budowli obronnych i dworów na Pomorzu. W latach 1968–1973 i 1980–1985 przebywała za granicą, towarzysząc mężowi, przedstawicielowi Polskich Linii Oceanicznych, na placówkach w Bangkoku w Tajlandii, następnie w Sao Paulo w Brazylii. W 1991 podjęła pracę w Muzeum Miasta Gdyni, gdzie na stanowisku kierownika Działu Sztuki pracowała do przejścia na emeryturę w 2001.
Autorka kilkudziesięciu dokumentacji z przebiegu prac konserwatorskich w latach 1970–1979 przy elewacjach oraz malarskim i rzeźbiarskim wystroju kamienic przy ul. Długiej, Długim Targu i ul. Ogarnej. Zawarte w nich informacje o technologii prac konserwatorskich oraz użytych materiałach stanowią bazą dla kolejnych prac naprawczych i konserwatorskich. W latach 1961–1968, 1973–1980 oraz 1985–1990 była autorką dokumentacji opisowo-fotograficznych, dotyczących wszystkich obiektów poddawanych konserwacji w Pracowni Konserwacji Dzieł Sztuki PP PKZ O/Gdańsk (obrazy, rzeźby, meble, wyposażenie kościołów).
Do jej dorobku należy również: 1/ dokumentacja naukowo-historyczna Wielkiej Sali Ratusza Głównego Miasta, stanowiąca podstawę prac rekonstrukcyjnych wystroju tego reprezentacyjnego obiektu (1963); 2/ dokumentacja z przebiegu prac konserwatorskich przy plastycznym wystroju sal Ratusza Głównego Miasta: Wielkiej Sali Rady, Letniej Sali Rady (1971); 3/ dokumentacja dotycząca ołtarza cechu rzeźników z kościoła św. Katarzyny w Gdańsku (rys historyczny, ikonografia, przebieg prac konserwatorskich (1988)); 4/ dokumentacja naukowo-historyczna Starej Poczty (Poczthalteria) w Słupsku; 5/ badania architektoniczne Młyna Zamkowego w Słupsku; 6. uporządkowanie i nadzór nad zdjęciami obiektów złożonych w Składnicy Muzealnej w Gdańsku–Oliwie.
Żona Witolda Wolańskiego (16 III 1939 Stanisławów – 11 IX 1986 Gdańsk), absolwent Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie, od ukończenia studiów zatrudnionego w Polskich Liniach Oceanicznych, wieloletniego przedstawiciel tej instytucji w Tajlandii i Brazylii. Matka Witosława Wolańskiego, absolwent Wydziału Fizyki Technicznej Politechniki Gdańskiej.
