REDNER LEO, proboszcz Kaplicy Królewskiej
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę REDNER LEO na REDNER LEO, proboszcz Kaplicy Królewskiej) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''LEO''' (Leon) '''REDNER''', (13 IX 1828 Nowe, Pomorze – 1 IV 1898 Pelplin), ksiądz katolicki, proboszcz [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]], biskup chełmiński.<br/><br/> | '''LEO''' (Leon) '''REDNER''', (13 IX 1828 Nowe, Pomorze – 1 IV 1898 Pelplin), ksiądz katolicki, proboszcz [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]], biskup chełmiński.<br/><br/> | ||
| − | W 1848 | + | W 1848 zdał maturę w Chojnicach, studiował we Wrocławiu teologię, w 1852 uzyskał licencjat. 17 IV 1853 w Pelplinie otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1854–1857 był katechetą w gimnazjum w Chojnicach, od 14 IX 1857 administratorem [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]] w Gdańsku, od 27 III 1860 proboszczem. Katecheta w gdańskich szkołach średnich. Autor publikacji o tematyce społeczno-politycznej, w okresie 1865–1872 redagował czasopismo katolickie „Katholisches Kirchenblatt für das Bistum Danzig” i przewodził Towarzystwu Piusa w Gdańsku. <br/><br/> |
| − | 4 VI 1886 | + | 4 VI 1886 wybrany przez kapitułę wikariuszem generalnym diecezji chełmińskiej, 19 XI 1886 papież mianował go biskupem ordynariuszem chełmińskim (sakrę otrzymał 17 VI 1887 w katedrze pelplińskiej). Uzyskał zgodę władz na ponowne otwarcie zamkniętego w okresie ''Kulturkampfu'' seminarium duchownego w Pelplinie. Jako ordynariusz wizytował parafie, w wielu głosił kazania po polsku. W 1896 wydał zgodę na odprawianie części nabożeństw w języku polskim w [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościele św. Mikołaja]] w Gdańsku. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:40, 17 paź 2022
_Redner.jpg)
LEO (Leon) REDNER, (13 IX 1828 Nowe, Pomorze – 1 IV 1898 Pelplin), ksiądz katolicki, proboszcz Kaplicy Królewskiej, biskup chełmiński.
W 1848 zdał maturę w Chojnicach, studiował we Wrocławiu teologię, w 1852 uzyskał licencjat. 17 IV 1853 w Pelplinie otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1854–1857 był katechetą w gimnazjum w Chojnicach, od 14 IX 1857 administratorem Kaplicy Królewskiej w Gdańsku, od 27 III 1860 proboszczem. Katecheta w gdańskich szkołach średnich. Autor publikacji o tematyce społeczno-politycznej, w okresie 1865–1872 redagował czasopismo katolickie „Katholisches Kirchenblatt für das Bistum Danzig” i przewodził Towarzystwu Piusa w Gdańsku.
4 VI 1886 wybrany przez kapitułę wikariuszem generalnym diecezji chełmińskiej, 19 XI 1886 papież mianował go biskupem ordynariuszem chełmińskim (sakrę otrzymał 17 VI 1887 w katedrze pelplińskiej). Uzyskał zgodę władz na ponowne otwarcie zamkniętego w okresie Kulturkampfu seminarium duchownego w Pelplinie. Jako ordynariusz wizytował parafie, w wielu głosił kazania po polsku. W 1896 wydał zgodę na odprawianie części nabożeństw w języku polskim w kościele św. Mikołaja w Gdańsku.
