SIERECKI SŁAWOMIR, publicysta, literat
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę SIERECKI SŁAWOMIR na SIERECKI SŁAWOMIR, publicysta, literat) |
Wersja z 10:32, 14 paź 2022
SŁAWOMIR SIERECKI (15 II 1924 Miedzeszyn koło Warszawy – 27 IX 2012 Gdańsk), publicysta, literat. W czasie wojny żołnierz II Armii Ludowego Wojska Polskiego, brał udział w kampanii w latach 1944–1945. W 1945 korespondent „Polski Zbrojnej” i „Żołnierza Polskiego”, w 1946 przeniesiony do Marynarki Wojennej, w stopniu bosmana skierowany do Gdyni, do redakcji „Gazety Morskiej” oraz dwutygodnika ilustrowanego „Marynarz Polski” gdzie nie tylko pisał, ale i sam ilustrował artykuły. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie (studiów nie ukończył). W okresie 1947–1950 sekretarz redakcji, następnie redaktor naczelny kwartalnika „Przegląd Morski”.
Po demobilizacji w 1950–1952 redaktor naczelny „Morza” i „Młodego Żeglarza”, 1952–1953 redaktor w Wydawnictwie Ministerstwa Obrony Narodowej, 1955–1957 publicysta w dziale kultury „Głosu Wybrzeża”, 1958–1986 kierownik działu kultury „Wieczoru Wybrzeża”. Od marca 1986 na emeryturze.
Autor recenzji oraz felietonów teatralnych i filmowych, szkiców o plastyce, muzyce i literaturze, artykułów publicystycznych. Jako pisarz zadebiutował w 1951 zbiorem szkiców historycznych Strażnicy morza. W 1958 ukazała się jego pierwsza powieść Ewangelina, w tym samym roku drukował w „Głosie Wybrzeża” w odcinkach powieść Cieśnina kapitana Kidda. Wydał ponad 50 książek. Aktywnie wspierał organizację dwóch pierwszych sopockich festiwali jazzowych (1956-1957), a także pisał teksty do obu festiwalowych folderów. Autor scenariuszy filmów telewizyjnych, między innymi Człowiek, który przyszedł nocą, Szkatułka z Hongkongu (1983, reżyseria Paweł Pitera); słuchowisk radiowych, między innymi Blues dla prezydenta (premiera 21 II 1981 w Teatrze Polskiego Radia, w reżyserii Jana Bołgatego, z udziałem między innymi Stanisława Igara, Stanisława Michalskiego, Elżbiety Goetel, Lecha Skolimowskiego, Henryka Bisty i Zbigniewa Bogdańskiego). 12 III 1960 gdańska telewizja nadała film według jego scenariusza Człowiek, który gwizdał, w reżyserii Ryszarda Rączkowskiego, z aktorami Teatru Wybrzeże ( Krystyna Łubieńska, Gwido Trzyward-Rakowski, Zenon Padajewski), z plenerami kręconymi w Jelitkowie. Laureat konkursu SF „Astronautyki” za opowiadanie Zapomnijcie o dniu dzisiejszym.
W 1975 wyróżniony nagrodą literacką miasta Gdańska. Odznaczony miedzy innymi Krzyżem Kawalerskim (19876) i Oficerskim (1987) Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką Grunwaldzką (1947), „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1966), „Zasłużony Działacz Kultury” (1972). W Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich od 1955 do 1982. Od 1959 członek Zarządu Oddziału Gdańskiego Związku Literatów Polskich, w 1969 jego wiceprezes. W Stowarzyszeniu Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej od 1982.
W latach 1947–1948 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, od 1948 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pochowany na Nowym Cmentarzu Zbawiciela na Chełmie.
