GRAUN JOSEPH, skrzypek, trębacz
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę GRAUN JOSEPH na GRAUN JOSEPH, skrzypek, trębacz) |
|||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Michalak Jerzy Marian, ''Muzyka i widowiska w Sopocie-Stawowiu. Fakty, dygresje i znaki zapytania'', „Rocznik Sopocki” 1997. <br/> | Michalak Jerzy Marian, ''Muzyka i widowiska w Sopocie-Stawowiu. Fakty, dygresje i znaki zapytania'', „Rocznik Sopocki” 1997. <br/> | ||
Rauschning Hermann, ''Geschichte der Musik und Musikpflege in Danzig. Von den Anfängen bis zur Auflösung der Kirchenkapellen'', Danzig 1931. | Rauschning Hermann, ''Geschichte der Musik und Musikpflege in Danzig. Von den Anfängen bis zur Auflösung der Kirchenkapellen'', Danzig 1931. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Wersja z 10:31, 30 wrz 2022
JOSEPH GRAUN (zm. 7 IV 1807 Gdańsk), skrzypek, trębacz, waltornista, muzyk cechowy. Przybył do Gdańska z Człuchowa (Schlochau). W latach 1789–1800 pracował w kościele św. Jana. 27 VI 1787 wystąpił w Sopocie w dworku w Stawowiu. Według Johanna Gottfrieda Hingelberga był największym lokalnym trębaczem oraz waltornistą, a koncert skrzypcowy grał z dużą łatwością na polski sposób („Spielt mit großer Fertigkeit sein Violinkonzert in der polnischen Manier”).
Żonaty z Theresią z domu Marczynkiewicz, ich drugim dzieckiem był Simon Martin, który 23 I 1782 zwrócił się do gdańskiego sądu ławniczego o potwierdzenie posiadania pełni praw.
Bibliografia:
[Hingelberg Johann Gottfried], Über Danziger Musik und Musiker, Elbing 1785.
Michalak Jerzy Marian, Muzyka i widowiska w Sopocie-Stawowiu. Fakty, dygresje i znaki zapytania, „Rocznik Sopocki” 1997.
Rauschning Hermann, Geschichte der Musik und Musikpflege in Danzig. Von den Anfängen bis zur Auflösung der Kirchenkapellen, Danzig 1931.
