ANGERMÜNDE OTTO, rajca
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę ANGERMÜNDE OTTO na ANGERMÜNDE OTTO, rajca) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''OTTO ANGERMÜNDE''' (około 1435 – 1495), kupiec. Syn Ottona, przybyłego do Gdańska około 1418 z Angermünde. W 1462 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnik]], w 1494 [[RADA MIEJSKA | rajca]], w 1495 [[SĘDZIA | sędzia]], w 1463 przedstawiciel gildii św. Olafa. Jeden z najbardziej wpływowych i najbogatszych gdańszczan XV wieku. Jego majątek szacowano na 30 000 grzywien. Mieszkał na [[STARE MIASTO | Starym Mieście]], handlował statkami i częściami okrętowymi, pożyczał pieniądze na procent, reprezentował w Gdańsku interesy między innymi kupców z Torunia, miał przedstawicieli w Stralsundzie. Prowadził operacje lichwiarskie rentami z ul. Długiej oraz ze spichrzów. Właściciel browaru przy obecnej ul. Garbary, rzeźni i | + | '''OTTO ANGERMÜNDE''' (około 1435 – 1495), kupiec. Syn Ottona, przybyłego do Gdańska około 1418 z Angermünde. W 1462 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnik]], w 1494 [[RADA MIEJSKA | rajca]], w 1495 [[SĘDZIA | sędzia]], w 1463 przedstawiciel gildii św. Olafa. Jeden z najbardziej wpływowych i najbogatszych gdańszczan XV wieku. Jego majątek szacowano na <br/> 30 000 grzywien. Mieszkał na [[STARE MIASTO | Starym Mieście]], handlował statkami i częściami okrętowymi, pożyczał pieniądze na procent, reprezentował w Gdańsku interesy między innymi kupców z Torunia, miał przedstawicieli w Stralsundzie. Prowadził operacje lichwiarskie rentami z ul. Długiej oraz ze spichrzów. Właściciel browaru przy obecnej ul. Garbary, rzeźni i trzech spichrzów (jeden na [[SPICHLERZE | Spichlerzach]]), parceli przy obecnych ul. Ogarnej i Mariackiej, posiadłości na Helu.<br/><br/> |
| + | Trzy lata przed śmiercią, w 1492, sporządzi testament, w którym oprócz legatów rodzinnych, dokonał szeregu zapisów na rzecz instytucji kościelnych. Klasztor brygidek otrzymał czynsze z parcel przy Ogarnej i Mariackiej i 20 grzywien, klasztorowi cysterek w Żarnowcu (gdzie mniszką była jedna z jego córek) przeznaczył 100 grzywien oraz czarne i białe sukno, klasztor w Kartuzach otrzymał kolejne 100 grzywien, po 10 grzywien zapisał norbertankom z Żukowa i benedyktynkom z Chełmna, 20 grzywien benedyktynkom z Torunia, kartuzom ze Świdwina i franciszkanom z Lęborka. Po pięć grzywien otrzymać miały gdańskie szpitale Wszystkich Bożych Aniołów, Bożego Ciała i św. Elżbiety, dominikanom i cystersom oliwskim zapisał po 30, franciszkanom 20. Na potrzeby budowlane zapisał 100 grzywien kościołowi NMP, 10 grzywien kościołowi św. Bartłomieja, św. Jakuba, szpitalowi św. Gertrudy, pięć dla szpitala św. Barbary, kościołów św. Jana, Piotra i Pawła i dla św. Katarzyny, w tym wypadku także zapisał dodatkowo tyle samo na potrzeby ubogich pozostających pod opieką tej placówki. Zapisał też kwoty potrzebne na nabycie 100 par butów i 100 koszul dla gdańskich biednych oraz 300 grzywien dla ubogich kobiet przez zamążpójściem. <br/><br/> | ||
We władzach Gdańska działali jeszcze tylko syn i wnuk [[ANGERMÜNDE JOHANN | Johanna Angermündego]]: Georg (około 1458 Gdańsk – 31 X 1506 Gdańsk), w 1496 ławnik, w 1506 rajca, oraz Philip (około 1485 Gdańsk – 1527 Gdańsk), w 1517 ławnik, w 1525 rajca. {{author:BM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | We władzach Gdańska działali jeszcze tylko syn i wnuk [[ANGERMÜNDE JOHANN | Johanna Angermündego]]: Georg (około 1458 Gdańsk – 31 X 1506 Gdańsk), w 1496 ławnik, w 1506 rajca, oraz Philip (około 1485 Gdańsk – 1527 Gdańsk), w 1517 ławnik, w 1525 rajca. {{author:BM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:05, 11 paź 2022
OTTO ANGERMÜNDE (około 1435 – 1495), kupiec. Syn Ottona, przybyłego do Gdańska około 1418 z Angermünde. W 1462 ławnik, w 1494 rajca, w 1495 sędzia, w 1463 przedstawiciel gildii św. Olafa. Jeden z najbardziej wpływowych i najbogatszych gdańszczan XV wieku. Jego majątek szacowano na
30 000 grzywien. Mieszkał na Starym Mieście, handlował statkami i częściami okrętowymi, pożyczał pieniądze na procent, reprezentował w Gdańsku interesy między innymi kupców z Torunia, miał przedstawicieli w Stralsundzie. Prowadził operacje lichwiarskie rentami z ul. Długiej oraz ze spichrzów. Właściciel browaru przy obecnej ul. Garbary, rzeźni i trzech spichrzów (jeden na Spichlerzach), parceli przy obecnych ul. Ogarnej i Mariackiej, posiadłości na Helu.
Trzy lata przed śmiercią, w 1492, sporządzi testament, w którym oprócz legatów rodzinnych, dokonał szeregu zapisów na rzecz instytucji kościelnych. Klasztor brygidek otrzymał czynsze z parcel przy Ogarnej i Mariackiej i 20 grzywien, klasztorowi cysterek w Żarnowcu (gdzie mniszką była jedna z jego córek) przeznaczył 100 grzywien oraz czarne i białe sukno, klasztor w Kartuzach otrzymał kolejne 100 grzywien, po 10 grzywien zapisał norbertankom z Żukowa i benedyktynkom z Chełmna, 20 grzywien benedyktynkom z Torunia, kartuzom ze Świdwina i franciszkanom z Lęborka. Po pięć grzywien otrzymać miały gdańskie szpitale Wszystkich Bożych Aniołów, Bożego Ciała i św. Elżbiety, dominikanom i cystersom oliwskim zapisał po 30, franciszkanom 20. Na potrzeby budowlane zapisał 100 grzywien kościołowi NMP, 10 grzywien kościołowi św. Bartłomieja, św. Jakuba, szpitalowi św. Gertrudy, pięć dla szpitala św. Barbary, kościołów św. Jana, Piotra i Pawła i dla św. Katarzyny, w tym wypadku także zapisał dodatkowo tyle samo na potrzeby ubogich pozostających pod opieką tej placówki. Zapisał też kwoty potrzebne na nabycie 100 par butów i 100 koszul dla gdańskich biednych oraz 300 grzywien dla ubogich kobiet przez zamążpójściem.
We władzach Gdańska działali jeszcze tylko syn i wnuk Johanna Angermündego: Georg (około 1458 Gdańsk – 31 X 1506 Gdańsk), w 1496 ławnik, w 1506 rajca, oraz Philip (około 1485 Gdańsk – 1527 Gdańsk), w 1517 ławnik, w 1525 rajca.
