WEICKHMANN CARL FRIEDRICH, kaznodzieja kościoła św. Jakuba
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''CARL FRIEDRICH WEICKHMANN''' (24 I 1704 Zerbst (Saksonia-Anhalt, Niemcy) – 22 III 1765 Gdańsk), kaznodzieja (przełożony) [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościoła św. Jakuba]] na [[STARE MIASTO | Starym Mieście]]. Syn pastora [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] [[WEICKHMANN JOACHIM | Joachima Weickhmanna]] i Anny Elisabethy z domu Böckmann, brat między innymi burmistrza [WEICKHMANN GOTTLIEB GABRIEL von | Gottlieba Gabriela]]. <br/><br/> | + | '''CARL FRIEDRICH WEICKHMANN''' (24 I 1704 Zerbst (Saksonia-Anhalt, Niemcy) – 22 III 1765 Gdańsk), kaznodzieja (przełożony) [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościoła św. Jakuba]] na [[STARE MIASTO | Starym Mieście]]. Syn pastora [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] [[WEICKHMANN JOACHIM | Joachima Weickhmanna]] i Anny Elisabethy z domu Böckmann, brat między innymi burmistrza [[WEICKHMANN GOTTLIEB GABRIEL von | Gottlieba Gabriela]]. <br/><br/> |
Studiował w Lipsku i Wittenberdze, w 1730 był kaznodzieją dworskim w Schwerinie (Meklemburgia). W Gdańsku w latach 1732–1735 był kaznodzieją w kościele św. Jakuba, od 1734 także w [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]]. Nie sprawdził się na tych stanowiskach, w 1735, dzięki staraniom ojca, został diakonem w zarządzanym przez niego kościele NMP. Po śmierci ojca szukał protektora w osobie jego następcy, pastora Karla Joachima Sibehta, żeniąc się 31 VII 1738 z jego szwagierką, Johanną Friedriką z domu Oertling. Według współczesnych „popadł w melancholię” i w 1743 uznanym został za niezdolnego do pracy duszpasterskiej. W 1744 odesłany na emeryturę z wysoką pensją 1500 florenów rocznie. Bezskutecznie starł się o pracę nauczyciela teologii lub filozofii w gdańskim [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. <br/><br/> | Studiował w Lipsku i Wittenberdze, w 1730 był kaznodzieją dworskim w Schwerinie (Meklemburgia). W Gdańsku w latach 1732–1735 był kaznodzieją w kościele św. Jakuba, od 1734 także w [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]]. Nie sprawdził się na tych stanowiskach, w 1735, dzięki staraniom ojca, został diakonem w zarządzanym przez niego kościele NMP. Po śmierci ojca szukał protektora w osobie jego następcy, pastora Karla Joachima Sibehta, żeniąc się 31 VII 1738 z jego szwagierką, Johanną Friedriką z domu Oertling. Według współczesnych „popadł w melancholię” i w 1743 uznanym został za niezdolnego do pracy duszpasterskiej. W 1744 odesłany na emeryturę z wysoką pensją 1500 florenów rocznie. Bezskutecznie starł się o pracę nauczyciela teologii lub filozofii w gdańskim [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. <br/><br/> | ||
Ojciec Joachima Friedricha (20 VII 1739 Gdańsk – 1795 Gdańsk), absolwenta gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, prawnika po studiach w Rostoku i w Kolonii oraz Saumela Gottlieba (4 II 1742 Gdańsk – 23 XI 1825 Güttland (Koźliny), w 1769 ucznia Gimnazjum Akademickiego, absolwenta studiów w Lipsku i Getyndze, w 1780–1786 rektora [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]], w 1791 pastora w Trutnowych, w 1787 w Sobieszewie, od 1802 w Koźlinach, superintendenta kościołów na Żuławach Gdańskich. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Ojciec Joachima Friedricha (20 VII 1739 Gdańsk – 1795 Gdańsk), absolwenta gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, prawnika po studiach w Rostoku i w Kolonii oraz Saumela Gottlieba (4 II 1742 Gdańsk – 23 XI 1825 Güttland (Koźliny), w 1769 ucznia Gimnazjum Akademickiego, absolwenta studiów w Lipsku i Getyndze, w 1780–1786 rektora [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]], w 1791 pastora w Trutnowych, w 1787 w Sobieszewie, od 1802 w Koźlinach, superintendenta kościołów na Żuławach Gdańskich. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 06:12, 4 lip 2022
CARL FRIEDRICH WEICKHMANN (24 I 1704 Zerbst (Saksonia-Anhalt, Niemcy) – 22 III 1765 Gdańsk), kaznodzieja (przełożony) kościoła św. Jakuba na Starym Mieście. Syn pastora kościoła Najświętszej Marii Panny Joachima Weickhmanna i Anny Elisabethy z domu Böckmann, brat między innymi burmistrza Gottlieba Gabriela.
Studiował w Lipsku i Wittenberdze, w 1730 był kaznodzieją dworskim w Schwerinie (Meklemburgia). W Gdańsku w latach 1732–1735 był kaznodzieją w kościele św. Jakuba, od 1734 także w Domu Dobroczynności. Nie sprawdził się na tych stanowiskach, w 1735, dzięki staraniom ojca, został diakonem w zarządzanym przez niego kościele NMP. Po śmierci ojca szukał protektora w osobie jego następcy, pastora Karla Joachima Sibehta, żeniąc się 31 VII 1738 z jego szwagierką, Johanną Friedriką z domu Oertling. Według współczesnych „popadł w melancholię” i w 1743 uznanym został za niezdolnego do pracy duszpasterskiej. W 1744 odesłany na emeryturę z wysoką pensją 1500 florenów rocznie. Bezskutecznie starł się o pracę nauczyciela teologii lub filozofii w gdańskim Gimnazjum Akademickim.
Ojciec Joachima Friedricha (20 VII 1739 Gdańsk – 1795 Gdańsk), absolwenta gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, prawnika po studiach w Rostoku i w Kolonii oraz Saumela Gottlieba (4 II 1742 Gdańsk – 23 XI 1825 Güttland (Koźliny), w 1769 ucznia Gimnazjum Akademickiego, absolwenta studiów w Lipsku i Getyndze, w 1780–1786 rektora szkoły mariackiej, w 1791 pastora w Trutnowych, w 1787 w Sobieszewie, od 1802 w Koźlinach, superintendenta kościołów na Żuławach Gdańskich.
Bibliografia:
Kościelak Sławomir, Kaznodzieje ewangeliccy w kościele św. Jakuba, w: Szpital i kościół św. Jakuba. 600 lat fundacji gildii szyprów w Gdańsku, Toruń 2009, s. 195-196.
Löschin Matthias G., Die Familie Weickhmann und ihre Verdienste um Danzig, Danzig 1839, s. 16–17.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 37 i 112.
Szarszewski Adam, Szpital i kościół św. Jakuba w Gdańsku, Toruń 1999, s. 249.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. V, 145.
