PILICZEWSKI JÓZEF, adiunkt Akademii Medycznej w Gdańsku

Aktualna wersja na dzień 13:01, 16 paź 2022

JÓZEF PILICZEWSKI (12 IV 1901 Wawa, powiat Olita, Litwa – 14 XI 1994 Gdańsk), chemik, adiunkt Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn Zygmunta i Heleny z domu Letowt, właścicieli gruntów rolnych. Brat Zofii Lednowicz, krawcowej, Heleny Stachnilewicz, Marii Mekłartis, Petroneli Niedźwieckiej, Jana i Stanisława (10 XI 1904 – 17 XI 1961 Gdańsk).

Edukację rozpoczął w szkole podstawowej w Mirosławiu na Litwie i kontynuował w gimnazjum w Wilnie. W 1921 zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum im. Karola Brzostowskiego w Suwałkach i podjął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (USB). Od 1924 dysponował polskim dowodem osobistym. W 1926 podjął pracę w Katedrze Chemii Organicznej USB na stanowisku młodszego asystenta, od 1927 – starszego asystenta. W 1929 ukończył studia, magister filozofii w zakresie chemii. Na USB pracował do chwili zamknięcia uniwersytetu 15 XII 1939 przez władze litewskie. Równolegle był zatrudniony jako nauczyciel chemii w Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie, a od 1935 do 1940 – w Zakładzie Polskiego Monopolu Spirytusowego w Wilnie na stanowisku kierownika laboratorium. W 1940 podjął pracę w koedukacyjnym III Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie, prowadził tajne komplety dla studentów. W 1941 aresztowany przez Gestapo, spędził miesiąc w więzieniu Łukiszki w Wilnie. W latach 1941–1944 pracował w spółdzielni Małunas w Wilnie na stanowisku kierownika technicznego. W 1944 zatrudnił się w wileńskim Państwowym Zakładzie Higieny i Badania Żywności.

W 1945 przeniósł się do Warszawy, a następnie – do Gdańska. Pod koniec roku 1945 podjął pracę na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej na stanowisku starszego asystenta, w 1946 awansował na stanowisko adiunkta. W latach 1946–1947 pracował jako nauczyciel chemii w gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych ( Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 1). W 1947 objął stanowisko kierownika laboratorium w Gdańsku-Nowym Porcie. W latach 1947–1953 wykładał chemię w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. W 1948 podjął równolegle pracę na stanowisku adiunkta na Wydziale Chemii Organicznej Akademii Lekarskiej w Gdańsku. W latach 1952–1962 był wykładowcą chemii w Studium Nauczycielskim w Gdańsku i od 1953 nauczycielem w Technikum Przemysłu Spożywczego. W 1961 został starszym wykładowcą w AMG, w 1965 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy O pewnych reakcjach 2-metylobenzimidazolu. Od 1971 na emeryturze.

Był członkiem Koła Studentów Chemików USB w Wilnie, Klubu Włóczęgów Wileńskich USB, Ligii Morskiej i Kolonialnej, Towarzystwa Farmaceutycznego Lechia USB, Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Odznaczony i wyróżniony Nagrodą 1 maja (1949), Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1954), Nagrodą Prezydium Rządu (1954), Odznaką honorową „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1970), Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984), odznaką honorową „Za Zasługi dla Gdańska”, medalem „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku”.

Od ślubu w Piotrkowie Trybunalskim 3 IX 1932 żonaty był z Franciszką z domu Powiłańską (12 IX 1912 – 30 VIII 2000 Gdańsk), farmaceutką po studiach (1934) na USB w Wilnie, w latach 1948–1949 starszym asystentem gdańskiej Akademii Lekarskiej. Ojciec Olgierda (ur. 1937), inżyniera, Jadwigi Bogny (ur. 1939), absolwentki Wydziału Lekarskiego AMG (1962) i Jolanty Ewy po mężu Przyboś (ur. 1950), również absolwentki Wydziału Lekarskiego AMG (1972). Pochowany na Cmentarzu św. Franciszka (Emaus). SeKoPP