PERZYŃSKI ANDRZEJ, poległy w Grudniu 1970
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''ANDRZEJ PERZYŃSKI''' (12 I 1951 Frąca koło Starogardu Gdańskiego – 15 XII 1970 Gdańsk), jedna z ofiar [[GRUDZIEŃ 1970 | Grudnia 1970]] w Gdańsku. Syn Benedykta (1922–1992) i Marianny z domu Brzeskiej (1925 – 1994). Miał dwóch starszych braci: Marka (ur. 1955), od 1981 księdza w zgromadzeniu zmartwychwstańców) i Janusza (ur. 1962). Rodzice prowadzili 10-hektarowe gospodarstwo rolne w Lalkowach. W 1965 ukończył szkołę podstawową w Lalkowach. Do 1969 pracował na gospodarstwie rodziców. <br/><br/> | '''ANDRZEJ PERZYŃSKI''' (12 I 1951 Frąca koło Starogardu Gdańskiego – 15 XII 1970 Gdańsk), jedna z ofiar [[GRUDZIEŃ 1970 | Grudnia 1970]] w Gdańsku. Syn Benedykta (1922–1992) i Marianny z domu Brzeskiej (1925 – 1994). Miał dwóch starszych braci: Marka (ur. 1955), od 1981 księdza w zgromadzeniu zmartwychwstańców) i Janusza (ur. 1962). Rodzice prowadzili 10-hektarowe gospodarstwo rolne w Lalkowach. W 1965 ukończył szkołę podstawową w Lalkowach. Do 1969 pracował na gospodarstwie rodziców. <br/><br/> | ||
W październiku 1969 zatrudnił się [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]] jako malarz konserwator. 15 XII 1970 został postrzelony w okolicach Węzła Piastowskiego (u zbiegu ulic: Podwale Grodzkie, Rajska, Wały Piastowskie i [[BŁĘDNIK, wiadukt | Błędnika]]). Postrzelono go w głowę strzałem oddanym z oddali. Najprawdopodobniej nie był to rykoszet. Ciężko ranny, został przewieziony do szpitala, w którym zmarł. Sekcja zwłok wykazała „złamanie i pęknięcie kości podstawy czaszki dołu przedniego i środkowego, rozerwanie opony twardej nad półkulą prawą, krew między oponami miękkimi, stłuczenie kory mózgowej w obrębie płatów czołowych oraz skroniowych, zmiażdżenie tkanki mózgowej w półkuli prawej”. Tego dnia w rejonie [[BUDYNEK ZACHODNIOPRUSKIEGO TOWARZYSTWA UBEZPIECZEŃ OD OGNIA | budynku Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] i [[DWORZEC GDAŃSK GŁÓWNY | Dworca Gdańsk Główny]] toczyły się wielogodzinne walki uliczne, podczas których śmierć poniosło jeszcze pięć innych osób. Nie wiadomo, czy brał w nich udział, czy tylko tamtędy przechodził. <br/><br/> | W październiku 1969 zatrudnił się [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]] jako malarz konserwator. 15 XII 1970 został postrzelony w okolicach Węzła Piastowskiego (u zbiegu ulic: Podwale Grodzkie, Rajska, Wały Piastowskie i [[BŁĘDNIK, wiadukt | Błędnika]]). Postrzelono go w głowę strzałem oddanym z oddali. Najprawdopodobniej nie był to rykoszet. Ciężko ranny, został przewieziony do szpitala, w którym zmarł. Sekcja zwłok wykazała „złamanie i pęknięcie kości podstawy czaszki dołu przedniego i środkowego, rozerwanie opony twardej nad półkulą prawą, krew między oponami miękkimi, stłuczenie kory mózgowej w obrębie płatów czołowych oraz skroniowych, zmiażdżenie tkanki mózgowej w półkuli prawej”. Tego dnia w rejonie [[BUDYNEK ZACHODNIOPRUSKIEGO TOWARZYSTWA UBEZPIECZEŃ OD OGNIA | budynku Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] i [[DWORZEC GDAŃSK GŁÓWNY | Dworca Gdańsk Główny]] toczyły się wielogodzinne walki uliczne, podczas których śmierć poniosło jeszcze pięć innych osób. Nie wiadomo, czy brał w nich udział, czy tylko tamtędy przechodził. <br/><br/> | ||
| − | Pochowany 19 XII 1970 na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Pogrzeb odbył się w godzinach wieczornych, z udziałem tylko najbliższej rodziny (zob. [[SAMSONOWICZ JÓZEF IGNACY | ks. Józef Samsonowicz]]). 22 II 1970 w rodzinnej miejscowości odbył się jego symboliczny pogrzeb (z pustą trumną). | + | Pochowany 19 XII 1970 na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Pogrzeb odbył się w godzinach wieczornych, z udziałem tylko najbliższej rodziny (zob. [[SAMSONOWICZ JÓZEF IGNACY | ks. Józef Samsonowicz]]). 22 II 1970 w rodzinnej miejscowości odbył się jego symboliczny pogrzeb (z pustą trumną). 25 II 1971 jego ciało zostało ekshumowane i pochowane na cmentarzu w Lalkowach. Kawaler. {{author: PB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 08:33, 30 mar 2022
ANDRZEJ PERZYŃSKI (12 I 1951 Frąca koło Starogardu Gdańskiego – 15 XII 1970 Gdańsk), jedna z ofiar Grudnia 1970 w Gdańsku. Syn Benedykta (1922–1992) i Marianny z domu Brzeskiej (1925 – 1994). Miał dwóch starszych braci: Marka (ur. 1955), od 1981 księdza w zgromadzeniu zmartwychwstańców) i Janusza (ur. 1962). Rodzice prowadzili 10-hektarowe gospodarstwo rolne w Lalkowach. W 1965 ukończył szkołę podstawową w Lalkowach. Do 1969 pracował na gospodarstwie rodziców.
W październiku 1969 zatrudnił się Stoczni Gdańskiej im. Lenina jako malarz konserwator. 15 XII 1970 został postrzelony w okolicach Węzła Piastowskiego (u zbiegu ulic: Podwale Grodzkie, Rajska, Wały Piastowskie i Błędnika). Postrzelono go w głowę strzałem oddanym z oddali. Najprawdopodobniej nie był to rykoszet. Ciężko ranny, został przewieziony do szpitala, w którym zmarł. Sekcja zwłok wykazała „złamanie i pęknięcie kości podstawy czaszki dołu przedniego i środkowego, rozerwanie opony twardej nad półkulą prawą, krew między oponami miękkimi, stłuczenie kory mózgowej w obrębie płatów czołowych oraz skroniowych, zmiażdżenie tkanki mózgowej w półkuli prawej”. Tego dnia w rejonie budynku Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Dworca Gdańsk Główny toczyły się wielogodzinne walki uliczne, podczas których śmierć poniosło jeszcze pięć innych osób. Nie wiadomo, czy brał w nich udział, czy tylko tamtędy przechodził.
Pochowany 19 XII 1970 na cmentarzu Srebrzysko. Pogrzeb odbył się w godzinach wieczornych, z udziałem tylko najbliższej rodziny (zob. ks. Józef Samsonowicz). 22 II 1970 w rodzinnej miejscowości odbył się jego symboliczny pogrzeb (z pustą trumną). 25 II 1971 jego ciało zostało ekshumowane i pochowane na cmentarzu w Lalkowach. Kawaler.
