STRASBURGER HENRYK, komisarz RP w Gdańsku

Wersja z 21:20, 2 lis 2022

Henryk Strasburger

Przyjęcie u Komisarza Generalnego RP w Gdańsku Henryka Strasburgera (siedzi pierwszy z lewej), obok siedzą prezydent Senatu II Wolnego Miasta Gdańska Heinrich Sahm, premier Rzeczpospolitej Polski Kazimierz Bartel i Wysoki Komisarz Ligi Narodów w Gdańsku Adriaan van Hamel Joost, przy nim stoi prezes Radzie Portu i Dróg Wodnych w Gdańsku Hugens de Loes, 28 II 1929

HENRYK STRASBURGER (28 V 1887 Niemce w Zagłębiu Dąbrowskim – 2 V 1951 Londyn), polityk, Komisarz Generalny Rzeczpospolitej Polski w II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). Studiował prawo i ekonomię na uniwersytecie w Berlinie, doktor prawa. Po powstaniu II Rzeczypospolitej Polskiej wiceminister przemysłu i handlu, w latach 1920–1921 członek polskiej delegacji na rokowania pokojowe w Rydze z Rosją Radziecką, w 1922 minister przemysłu i handlu w rządzie Władysława Sikorskiego, 1923–1924 wiceminister spraw zagranicznych.

W latach 1924–1932 Komisarz Generalny RP w II WMG. Dążył do współpracy z gdańskimi kręgami gospodarczymi i politycznymi, ale był przeciwnikiem politycznych ustępstw. Propagował hasło: „Więcej gospodarki, mniej polityki”. Miał udział w doprowadzeniu do półtorarocznego ocieplenia stosunków polsko-gdańskich w okresie 1928–1929. Był przekonany o konieczności rozbudowy portu w Gdyni, jednak uważał, że błędem jest dyskryminowanie portu gdańskiego. Starał się pogłębić współpracę z Polonią gdańską, przeciwdziałać jej rozbiciu. Nie znajdując zrozumienia ani w kręgach gdańskich, ani wśród gdańskiej Polonii, złożył dymisję i 28 II 1932 opuścił Gdańsk. W 1937 opublikował pracę Sprawa Gdańska, w której krytykował polską politykę wobec II WMG i która zdobyła duży rozgłos.

W 1933–1939 był prezesem Lewiatana, największej polskiej organizacji kapitału prywatnego. W czasie II wojny światowej w rządzie na emigracji, między innymi minister skarbu (1939–1943) i minister do spraw Dalekiego Wschodu (1943–1944). W latach 1945–1949 ambasador Polski w Wielkiej Brytanii. MA