SMIATACZ ZYGFRYD, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | [[File: Zygfryd_Smiatacz.jpg |thumb| Zygfryd Smiatacz]] |
| + | '''ZYGFRYD LUDOMIR SMIATACZ''' (1 XII 1929 Ans (Belgia) – 8 II 2018 Gdańsk), chemik, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Po przyjeździe z rodzicami do Polski, w latach 1934–1939 mieszkał w Bieślinie koło Trzemeszna. Naukę w szkole powszechnej rozpoczął w Zieleniu, ukończył w 1945 w Trzemesznie, w 1950 zdał maturę w tamtejszym Państwowym Liceum im. Michała Kosmowskiego. W latach 1950–1959 pracował jako nauczyciel i studiował zaocznie chemię na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii gdańskiej [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]] (WSP), od 1960 magister chemii.<br/><br/> | ||
| + | Od 1959 pracował na gdańskiej WSP, początkowo asystent, w latach 1963–1966 starszy asystent. Od 1966 doktor nauk chemicznych (przewód na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii WSP w Katowicach) i adiunkt na gdańskiej WSP. W latach 1968–1969 przebywał na stażu naukowym na uniwersytecie w Debreczynie (Węgry). Od 1970 do 2002 pracownik UG, w latach 1973–2000 kierował Zespołem Naukowym/Grupą Problemową Chemii Cukrów UG. Od 1975 doktor habilitowany (przewód na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UG). W latach 1976–1991 zatrudniony na stanowisku docenta, od 1991 profesor UG, od 1992 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1996 profesor zwyczajny. W latach 1978–1981 dyrektor Instytutu Chemii UG, w 1984–1987 zastępca dyrektora do spraw nauki. Przebywał na stażach naukowych na uniwersytetach: w latach 1978–1979 w Edmonton (Kanada), w 1991, 1993, 1994 i 1996 w Oldenburgu i Bremie (Republika Federalna Niemiec). <br/><br/> | ||
| + | Zajmował się zagadnieniami syntezy, właściwości chemicznych i biologicznych oraz chemicznej modyfikacji pochodnych (O-, N- i S-glikozydów) aminocukrów, glikozyloaminokwasów, muramylodipeptydów, kwasów glikuronowych, 2-deoksy-2-hydroksyiminocukrów, karbacukrów i cyklitoli. Między innymi autor dwóch patentów.<br/><br/> | ||
| + | Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]]. Żonaty był z Kazimierą z domu Napierała (21 VIII 1934 – 14 X 2005 Gdańsk), pochowani na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5]], Łostowickim. {{author: JBŁ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:59, 10 lut 2022
ZYGFRYD LUDOMIR SMIATACZ (1 XII 1929 Ans (Belgia) – 8 II 2018 Gdańsk), chemik, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Po przyjeździe z rodzicami do Polski, w latach 1934–1939 mieszkał w Bieślinie koło Trzemeszna. Naukę w szkole powszechnej rozpoczął w Zieleniu, ukończył w 1945 w Trzemesznie, w 1950 zdał maturę w tamtejszym Państwowym Liceum im. Michała Kosmowskiego. W latach 1950–1959 pracował jako nauczyciel i studiował zaocznie chemię na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii gdańskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej (WSP), od 1960 magister chemii.
Od 1959 pracował na gdańskiej WSP, początkowo asystent, w latach 1963–1966 starszy asystent. Od 1966 doktor nauk chemicznych (przewód na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii WSP w Katowicach) i adiunkt na gdańskiej WSP. W latach 1968–1969 przebywał na stażu naukowym na uniwersytecie w Debreczynie (Węgry). Od 1970 do 2002 pracownik UG, w latach 1973–2000 kierował Zespołem Naukowym/Grupą Problemową Chemii Cukrów UG. Od 1975 doktor habilitowany (przewód na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UG). W latach 1976–1991 zatrudniony na stanowisku docenta, od 1991 profesor UG, od 1992 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1996 profesor zwyczajny. W latach 1978–1981 dyrektor Instytutu Chemii UG, w 1984–1987 zastępca dyrektora do spraw nauki. Przebywał na stażach naukowych na uniwersytetach: w latach 1978–1979 w Edmonton (Kanada), w 1991, 1993, 1994 i 1996 w Oldenburgu i Bremie (Republika Federalna Niemiec).
Zajmował się zagadnieniami syntezy, właściwości chemicznych i biologicznych oraz chemicznej modyfikacji pochodnych (O-, N- i S-glikozydów) aminocukrów, glikozyloaminokwasów, muramylodipeptydów, kwasów glikuronowych, 2-deoksy-2-hydroksyiminocukrów, karbacukrów i cyklitoli. Między innymi autor dwóch patentów.
Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, odznaką „Za Zasługi dla Gdańska”. Żonaty był z Kazimierą z domu Napierała (21 VIII 1934 – 14 X 2005 Gdańsk), pochowani na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
