ŁOPIŃSKI MACIEJ, dziennikarz, polityk
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:Łopiński_Maciej_biblioteka-Pracownia.jpg|thumb|''Konspira. Rzecz o podziemnej Solidarności'', 1984]] | [[File:Łopiński_Maciej_biblioteka-Pracownia.jpg|thumb|''Konspira. Rzecz o podziemnej Solidarności'', 1984]] | ||
| − | '''MACIEJ ŁOPIŃSKI''' (ur. 19 VII 1947 Gdańsk), dziennikarz, polityk. W 1971 | + | '''MACIEJ ŁOPIŃSKI''' (ur. 19 VII 1947 Gdańsk), dziennikarz, polityk. W 1971 absolwent filologii polskiej na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytecie Gdańskim]] (UG), w latach 1971–1981 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, wystąpił z niej 14 XII 1981. W latach 1973-1977 dziennikarz (stażysta, redaktor działu terenowo-rolnego oraz miejskiego), pracownik sekretariatu redakcji [[GŁOS WYBRZEŻA | „Głosu Wybrzeża”]], w 1977–1981 sekretarz redakcji tygodnika [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czas”]].<br/><br/> |
| − | Po 13 XII 1981 zwolniony z pracy ([[STAN WOJENNY | stan wojenny]]), objęty zakazem wykonywania zawodu. Od wiosny 1982 redaktor podziemnego pisma „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”; 11 XII 1982 aresztowany, zwolniony w marcu 1983 ze względu na stan zdrowia, następnie doradca Regionalnej Komisji Koordynacyjnej „S” Gdańsk (RKK), szkolił dziennikarzy prasy podziemnej, publikował w pismach emigracyjnych, między innymi „Kulturze”, „Zeszytach Historycznych” i „Kontakcie”. W 1984 współautor, wraz ze [[GACH ZBIGNIEW | Zbigniewem Gachem]] i [[WILK MARIUSZ | Mariuszem Wilkiem]], książki ''Konspira. Rzecz o podziemnej „Solidarności”''.<br/><br/> | + | Po 13 XII 1981 zwolniony z pracy ([[STAN WOJENNY | stan wojenny]]), objęty zakazem wykonywania zawodu. Od wiosny 1982 redaktor podziemnego pisma „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”; 11 XII 1982 aresztowany, zwolniony w marcu 1983 ze względu na stan zdrowia, następnie doradca Regionalnej Komisji Koordynacyjnej „S” Gdańsk (RKK), szkolił dziennikarzy prasy podziemnej, publikował w pismach emigracyjnych, między innymi „Kulturze”, „Zeszytach Historycznych” i „Kontakcie”. W 1984 współautor, wraz ze [[GACH ZBIGNIEW | Zbigniewem Gachem]] i [[WILK MARIUSZ, dziennikarz, pisarz, działacz opozycji demokratycznej | Mariuszem Wilkiem]], książki ''Konspira. Rzecz o podziemnej „Solidarności”''.<br/><br/> |
W okresie 1986–1988 członek RKK; w maju i sierpniu 1988 uczestnik strajków w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. W 1989–1990 członek Tymczasowego Zarządu Regionu Gdańskiej Solidarności. W latach 1989–1991 redaktor naczelny [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodnika Gdańskiego”]], 1991–1997 wiceprezes spółki Prasa Bałtycka, 1996–2005 nauczyciel dziennikarstwa w studium podyplomowym UG. W 1998–2002 prezes Agencji Rozwoju Pomorza SA, w 2002–2005 Grupy Zarządzającej Pomerania SA.<br/><br/> | W okresie 1986–1988 członek RKK; w maju i sierpniu 1988 uczestnik strajków w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. W 1989–1990 członek Tymczasowego Zarządu Regionu Gdańskiej Solidarności. W latach 1989–1991 redaktor naczelny [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodnika Gdańskiego”]], 1991–1997 wiceprezes spółki Prasa Bałtycka, 1996–2005 nauczyciel dziennikarstwa w studium podyplomowym UG. W 1998–2002 prezes Agencji Rozwoju Pomorza SA, w 2002–2005 Grupy Zarządzającej Pomerania SA.<br/><br/> | ||
| − | Od 23 XII 2005 sekretarz stanu Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (RP) Lecha Kaczyńskiego, następnie (23 VII 2007 – 6 VII 2010) szef gabinetu prezydenta. Od | + | Od 23 XII 2005 sekretarz stanu Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (RP) Lecha Kaczyńskiego, następnie (23 VII 2007 – 6 VII 2010) szef gabinetu prezydenta. Od 2011 współorganizator (między innymi z Barbarą Fedyszak-Radziejowską, Zdzisławem Krasnodębskim i Andrzejem Zybertowiczem) i prezes Ruchu Społecznego im. Lecha Kaczyńskiego. W 2011, jako bezpartyjny, wybrany posłem (w okręgu gdańskim) do Sejmu RP VII kadencji z listy Prawa i Sprawiedliwości (otrzymał 15 794 głosów), był członkiem Komisji Kultury i Środków Przekazu. Od 27 XI 2013 koordynator Biura Prasowego PiS. W 2010 został prezesem zarządu stowarzyszenia Ruch Społeczny im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Od 7 VIII 2015 (po złożeniu mandatu posła) do 18 XII 2016 sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Andrzeja Dudy.<br/><br/> |
Od 2017 przewodniczący Rady Nadzorczej TVP, od 10 III 2020 p.o. prezesa TVP. 8 I 2018 powołany przez prezesa rady ministrów na stanowisko członka i przewodniczącego Rady Nadzorczej Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń. 8 V 2018 został członkiem Kapituły Orderu Odrodzenia Polski. <br/><br/> | Od 2017 przewodniczący Rady Nadzorczej TVP, od 10 III 2020 p.o. prezesa TVP. 8 I 2018 powołany przez prezesa rady ministrów na stanowisko członka i przewodniczącego Rady Nadzorczej Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń. 8 V 2018 został członkiem Kapituły Orderu Odrodzenia Polski. <br/><br/> | ||
| − | Odznaczony | + | Odznaczony między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011) i Krzyżem Komandorskim OOP (2016), węgierskim Krzyżem Komandorskim Orderu Zasług (2009) i portugalskim Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi (2008). Laureat Nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich im. Bolesława Prusa. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:55, 7 paź 2022
MACIEJ ŁOPIŃSKI (ur. 19 VII 1947 Gdańsk), dziennikarz, polityk. W 1971 absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim (UG), w latach 1971–1981 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, wystąpił z niej 14 XII 1981. W latach 1973-1977 dziennikarz (stażysta, redaktor działu terenowo-rolnego oraz miejskiego), pracownik sekretariatu redakcji „Głosu Wybrzeża”, w 1977–1981 sekretarz redakcji tygodnika „Czas”.
Po 13 XII 1981 zwolniony z pracy ( stan wojenny), objęty zakazem wykonywania zawodu. Od wiosny 1982 redaktor podziemnego pisma „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”; 11 XII 1982 aresztowany, zwolniony w marcu 1983 ze względu na stan zdrowia, następnie doradca Regionalnej Komisji Koordynacyjnej „S” Gdańsk (RKK), szkolił dziennikarzy prasy podziemnej, publikował w pismach emigracyjnych, między innymi „Kulturze”, „Zeszytach Historycznych” i „Kontakcie”. W 1984 współautor, wraz ze Zbigniewem Gachem i Mariuszem Wilkiem, książki Konspira. Rzecz o podziemnej „Solidarności”.
W okresie 1986–1988 członek RKK; w maju i sierpniu 1988 uczestnik strajków w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. W 1989–1990 członek Tymczasowego Zarządu Regionu Gdańskiej Solidarności. W latach 1989–1991 redaktor naczelny „Tygodnika Gdańskiego”, 1991–1997 wiceprezes spółki Prasa Bałtycka, 1996–2005 nauczyciel dziennikarstwa w studium podyplomowym UG. W 1998–2002 prezes Agencji Rozwoju Pomorza SA, w 2002–2005 Grupy Zarządzającej Pomerania SA.
Od 23 XII 2005 sekretarz stanu Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (RP) Lecha Kaczyńskiego, następnie (23 VII 2007 – 6 VII 2010) szef gabinetu prezydenta. Od 2011 współorganizator (między innymi z Barbarą Fedyszak-Radziejowską, Zdzisławem Krasnodębskim i Andrzejem Zybertowiczem) i prezes Ruchu Społecznego im. Lecha Kaczyńskiego. W 2011, jako bezpartyjny, wybrany posłem (w okręgu gdańskim) do Sejmu RP VII kadencji z listy Prawa i Sprawiedliwości (otrzymał 15 794 głosów), był członkiem Komisji Kultury i Środków Przekazu. Od 27 XI 2013 koordynator Biura Prasowego PiS. W 2010 został prezesem zarządu stowarzyszenia Ruch Społeczny im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Od 7 VIII 2015 (po złożeniu mandatu posła) do 18 XII 2016 sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Andrzeja Dudy.
Od 2017 przewodniczący Rady Nadzorczej TVP, od 10 III 2020 p.o. prezesa TVP. 8 I 2018 powołany przez prezesa rady ministrów na stanowisko członka i przewodniczącego Rady Nadzorczej Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń. 8 V 2018 został członkiem Kapituły Orderu Odrodzenia Polski.
Odznaczony między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011) i Krzyżem Komandorskim OOP (2016), węgierskim Krzyżem Komandorskim Orderu Zasług (2009) i portugalskim Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi (2008). Laureat Nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich im. Bolesława Prusa.
