MILEWSKI ZYGMUNT, bokser, trener, sędzia
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ZYGMUNT MILEWSKI''' (3 II 1934 Gdańsk – 31 XII 2002 Gdańsk), bokser. Z wykształcenia monter maszyn okrętowych. W latach 1951–1955 i 1957–1959 zawodnik wagi lekkiej i lekkopółśredniej Kolejarza Gdańsk ([[GEDANIA, klub sportowy | Gedanii]]), 1956–1957 Legii Warszawa, 1959–1961 Polonii Gdańsk. Mistrz Polski w latach | + | '''ZYGMUNT MILEWSKI''' (3 II 1934 Gdańsk – 31 XII 2002 Gdańsk), bokser, trener, sędzia. Syn Franciszka, pracownika Poczty Polskiej w Gdańsku (zginął w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]]). Z wykształcenia monter maszyn okrętowych. W latach 1951–1955 i 1957–1959 zawodnik wagi lekkiej i lekkopółśredniej Kolejarza Gdańsk ([[GEDANIA, klub sportowy | Gedanii]]), 1956–1957 Legii Warszawa, 1959–1961 [[POLONIA| Polonii Gdańsk]]. Mistrz Polski w latach 1954–1957 w wadze lekkiej, mistrz Polski drużynowo (z Legią Warszawa, 1957).<br/><br/> |
| + | Uczestnik igrzysk olimpijskich w Melbourne w 1956 roku, w wadze lekkiej doszedł do ćwierćfinału (pierwszą kolejkę przeszedł bez walki, w drugiej pokonał Pentti Niinivuori (Finlandia), w ćwierćfinale przegrał z Harry Kurschatem (RFN) przez nokaut techniczny w III rundzie). W 1957 w Pradze brązowy medalista Mistrzostw Europy w wadze lekkopółśredniej (w półfinale przegrał z późniejszym mistrzem Europy Władimirem Jengibarianem (ZSRR)). Zwycięzca Turnieju Przedolimpijskiego Polskiego Związku Bokserskiego (PZB) i „Trybuny Ludu” 1960 w wadze lekkopółśredniej. W reprezentacji Polski, w latach 1954–1957, wystąpił 6 razy: 3 zwycięstwa, 1 remis, 2 porażki. Ogółem stoczył 250 walk (207 wygrał, 10 zremisował, 33 przegrał).<br/><br/> | ||
| + | Pracował jako maszynista pociągów spalinowych, ślusarz, kierowca samochodowy, monter maszyn okrętowych, od 1964 trener w MZKS Gdynia, 1966–1970 trener młodzieży w [[GDAŃSKI KLUB SPORTOWY WYBRZEŻE | GKS Wybrzeże]], (jego wychowankami byli między innymi | ||
| + | Jerzy i Edmund Heblowie), sędzia bokserski. Laureat piątego miejsca w wadze lekkopółśredniej w Polskim Rankingu Wszechczasów, przeprowadzonym przez magazyn pięściarski „Ring Bulletin” z okazji 90-lecia PZB (2013). <br/><br/> | ||
| + | Mąż Teresy, ojciec Iwony (ur.1958) i Jarosława (ur. 1960). Zginął w wypadku samochodowym, pochowany 4 I 2003 na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. W 2018 odznaczony medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu”. {{author: BŚ}} {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:16, 6 sie 2021
ZYGMUNT MILEWSKI (3 II 1934 Gdańsk – 31 XII 2002 Gdańsk), bokser, trener, sędzia. Syn Franciszka, pracownika Poczty Polskiej w Gdańsku (zginął w obozie Stutthof). Z wykształcenia monter maszyn okrętowych. W latach 1951–1955 i 1957–1959 zawodnik wagi lekkiej i lekkopółśredniej Kolejarza Gdańsk ( Gedanii), 1956–1957 Legii Warszawa, 1959–1961 Polonii Gdańsk. Mistrz Polski w latach 1954–1957 w wadze lekkiej, mistrz Polski drużynowo (z Legią Warszawa, 1957).
Uczestnik igrzysk olimpijskich w Melbourne w 1956 roku, w wadze lekkiej doszedł do ćwierćfinału (pierwszą kolejkę przeszedł bez walki, w drugiej pokonał Pentti Niinivuori (Finlandia), w ćwierćfinale przegrał z Harry Kurschatem (RFN) przez nokaut techniczny w III rundzie). W 1957 w Pradze brązowy medalista Mistrzostw Europy w wadze lekkopółśredniej (w półfinale przegrał z późniejszym mistrzem Europy Władimirem Jengibarianem (ZSRR)). Zwycięzca Turnieju Przedolimpijskiego Polskiego Związku Bokserskiego (PZB) i „Trybuny Ludu” 1960 w wadze lekkopółśredniej. W reprezentacji Polski, w latach 1954–1957, wystąpił 6 razy: 3 zwycięstwa, 1 remis, 2 porażki. Ogółem stoczył 250 walk (207 wygrał, 10 zremisował, 33 przegrał).
Pracował jako maszynista pociągów spalinowych, ślusarz, kierowca samochodowy, monter maszyn okrętowych, od 1964 trener w MZKS Gdynia, 1966–1970 trener młodzieży w GKS Wybrzeże, (jego wychowankami byli między innymi
Jerzy i Edmund Heblowie), sędzia bokserski. Laureat piątego miejsca w wadze lekkopółśredniej w Polskim Rankingu Wszechczasów, przeprowadzonym przez magazyn pięściarski „Ring Bulletin” z okazji 90-lecia PZB (2013).
Mąż Teresy, ojciec Iwony (ur.1958) i Jarosława (ur. 1960). Zginął w wypadku samochodowym, pochowany 4 I 2003 na cmentarzu Srebrzysko. W 2018 odznaczony medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu”.
