SZPITAL ZAKAŹNY
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File: Pomorskie_Centrum_Chorób_Zakaźnych_i_Gruźlicy,_2020.jpg |thumb| Pomorskie Centrum Chorób Zakaźnych i Gruźlicy, 2020]] | [[File: Pomorskie_Centrum_Chorób_Zakaźnych_i_Gruźlicy,_2020.jpg |thumb| Pomorskie Centrum Chorób Zakaźnych i Gruźlicy, 2020]] | ||
| − | '''SZPITAL ZAKAŹNY''' (Pomorskie Centrum Chorób Zakaźnych i Gruźlicy, PCChZiG), ul. Smoluchowskiego 18 (1967–2004 Wojewódzki Szpital Zakaźny). Zaczątkiem PCChZiG był powołany w 1945 roku na terenie Akademii Lekarskiej ([[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]) Oddział Chorób Wewnętrznych i Zakaźnych. W celu opanowania trwającej od kwietnia 1945 | + | '''SZPITAL ZAKAŹNY''' (Pomorskie Centrum Chorób Zakaźnych i Gruźlicy, PCChZiG), ul. Smoluchowskiego 18 (1967–2004 Wojewódzki Szpital Zakaźny). Zaczątkiem PCChZiG był powołany w 1945 roku na terenie Akademii Lekarskiej ([[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]) Oddział Chorób Wewnętrznych i Zakaźnych. W celu opanowania trwającej od kwietnia 1945 [[EPIDEMIA 1945–1946 | epidemii duru brzusznego]] wyodrębniono z niego Klinikę Chorób Zakaźnych, zorganizowaną przez prof. [[WSZELAKI STANISŁAW | Stanisława Wszelakiego]].<br/><br/> |
| − | 10 III 1967 klinikę przeniesiono do nowo wybudowanego Wojewódzkiego Szpitala Zakaźnego (obecnie Pomorskie Centrum Chorób Zakaźnych i Gruźlicy) przy ul. Smoluchowskiego 18. W 1990 | + | 10 III 1967 klinikę przeniesiono do nowo wybudowanego Wojewódzkiego Szpitala Zakaźnego (obecnie Pomorskie Centrum Chorób Zakaźnych i Gruźlicy) przy ul. Smoluchowskiego 18. W 1990 staraniem [[ZIELIŃSKA WŁADYSŁAWA | prof. Władysławy Zielińskiej]] powstał pierwszy w Polsce oddział dla zakażonych wirusem HIV. Dysponuje 294 łóżkami, w jego skład wchodzą: klinika chorób zakaźnych (oddziały I i III) oraz oddziały: chorób zakaźnych dla dorosłych (II), hepatologiczny (IV), gruźlicy i chorób płuc (VI i VII), dla chorych z wirusowym zapaleniem wątroby (VIII), obserwacyjno-zakaźny dla dzieci (IX), obserwacyjno-zakaźny i intensywnej terapii (XI), zespół domowego leczenia tlenem oraz zakład opiekuńczo-leczniczy.<br/><br/> |
Udziela także porad ambulatoryjnych w ramach działania poradni: hepatologicznej, chorób zakaźnych, profilaktyczno-leczniczej dla pacjentów zakażonych wirusem HIV, ftyzjatrycznej, pulmonologicznej, retrowirusowej, medycyny pracy i promocji zdrowia (z punktem szczepień). {{author: ASZ}} <br/><br/> | Udziela także porad ambulatoryjnych w ramach działania poradni: hepatologicznej, chorób zakaźnych, profilaktyczno-leczniczej dla pacjentów zakażonych wirusem HIV, ftyzjatrycznej, pulmonologicznej, retrowirusowej, medycyny pracy i promocji zdrowia (z punktem szczepień). {{author: ASZ}} <br/><br/> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
Wersja z 13:03, 21 lut 2022
SZPITAL ZAKAŹNY (Pomorskie Centrum Chorób Zakaźnych i Gruźlicy, PCChZiG), ul. Smoluchowskiego 18 (1967–2004 Wojewódzki Szpital Zakaźny). Zaczątkiem PCChZiG był powołany w 1945 roku na terenie Akademii Lekarskiej ( Gdański Uniwersytet Medyczny) Oddział Chorób Wewnętrznych i Zakaźnych. W celu opanowania trwającej od kwietnia 1945 epidemii duru brzusznego wyodrębniono z niego Klinikę Chorób Zakaźnych, zorganizowaną przez prof. Stanisława Wszelakiego.
10 III 1967 klinikę przeniesiono do nowo wybudowanego Wojewódzkiego Szpitala Zakaźnego (obecnie Pomorskie Centrum Chorób Zakaźnych i Gruźlicy) przy ul. Smoluchowskiego 18. W 1990 staraniem prof. Władysławy Zielińskiej powstał pierwszy w Polsce oddział dla zakażonych wirusem HIV. Dysponuje 294 łóżkami, w jego skład wchodzą: klinika chorób zakaźnych (oddziały I i III) oraz oddziały: chorób zakaźnych dla dorosłych (II), hepatologiczny (IV), gruźlicy i chorób płuc (VI i VII), dla chorych z wirusowym zapaleniem wątroby (VIII), obserwacyjno-zakaźny dla dzieci (IX), obserwacyjno-zakaźny i intensywnej terapii (XI), zespół domowego leczenia tlenem oraz zakład opiekuńczo-leczniczy.
Udziela także porad ambulatoryjnych w ramach działania poradni: hepatologicznej, chorób zakaźnych, profilaktyczno-leczniczej dla pacjentów zakażonych wirusem HIV, ftyzjatrycznej, pulmonologicznej, retrowirusowej, medycyny pracy i promocji zdrowia (z punktem szczepień).
| 1945–1948 | prof. Stanisław Wszelaki |
| 1948–1972 | prof. Wiktor Bincer |
| 1972–1987 | prof. Andrzej Gajda |
| 1987–1996 | prof. Władysława Zielińska |
| 1996– | dr Hanna Trocha |
