WILLA ALBERTA FORSTERA
| Linia 7: | Linia 7: | ||
[[File: 6_Willa_Alberta_Forstera.jpg | thumb| Willa Alberta Forstera]] | [[File: 6_Willa_Alberta_Forstera.jpg | thumb| Willa Alberta Forstera]] | ||
[[File: 7_Willa_Alberta_Forstera.jpg | thumb| Willa Alberta Forstera]] | [[File: 7_Willa_Alberta_Forstera.jpg | thumb| Willa Alberta Forstera]] | ||
| − | '''WILLA [[FORSTER ALBERT MARIA | ALBERTA FORSTERA]]''', Eichenalle 1 (ul. Dębinki; [[ANIOŁKI | Aniołki]]). Po uzyskaniu pewności, że osiądzie w Gdańsku na dłużej, Albert Forster postanowił wybudować dom w dogodnej lokalizacji, w willowej części Wrzeszcza (obecnie [[ANIOŁKI | Aniołki]]). | + | '''WILLA [[FORSTER ALBERT MARIA | ALBERTA FORSTERA]]''', Eichenalle 1 (ul. Dębinki; [[ANIOŁKI | Aniołki]]). Po uzyskaniu pewności, że osiądzie w Gdańsku na dłużej, Albert Forster postanowił wybudować dom w dogodnej lokalizacji, w willowej części Wrzeszcza (obecnie [[ANIOŁKI | Aniołki]]). Wybór padła na działkę przy Eichenallee 1 (ul. Dębinki), z dawna willą Maxa Hartmanna (1862–1919), właściciela [[CEGIELNIA SUCHANINO | cegielni Suchanino]], przed wybuchem wojny zajmowanej przez |
| − | Budowa przebiegały sprawnie, pomimo obowiązujących ograniczeń dotyczących oszczędności materiałów budowlanych, obejmujących szczególnie zużycie żelaza w rurach zasilających i ogrzewaniu. Ukończono ją w 1940. Wbrew przepisom, ale zgodnie z wolą inwestora, nie stanął w linii zabudowy, lecz w głębi działki. Do rezydencji prowadził podjazd, przy którym stanął budynek portierni połączonej z garażem. Jednopiętrowy, podpiwniczony dom na rzucie prostokąta otoczony został rozległym ogrodem. W piwnicy i na poddaszu znalazły się pomieszczenia gospodarcze. Na parterze ulokowano pokoje reprezentacyjne, wśród nich salon, z którego wchodziło się do ogrodu zimowego. Na piętrze urządzono pokoje prywatne, w tym osobne i urządzone w odmiennych stylach przestronne sypialnie dla pani i pana domu. <br/><br/> | + | prywatną szkołę żydowską Ruth Rosenbaum. Budynki rozebrano, budowę nowej willi rozpoczęto jesienią 1939 roku. Projekt sporządził Otto Schröder, prace prowadziła firma budowlana teścia Forstera, Carl Deetza. <br/><br/> |
| + | Budowa przebiegały sprawnie, pomimo obowiązujących ograniczeń dotyczących oszczędności materiałów budowlanych, obejmujących szczególnie zużycie żelaza w rurach zasilających i ogrzewaniu. Ukończono ją w 1940. Wbrew przepisom, ale zgodnie z wolą inwestora, budynek nie stanął w linii zabudowy, lecz w głębi działki. Do rezydencji prowadził podjazd, przy którym stanął budynek portierni połączonej z garażem. Jednopiętrowy, podpiwniczony dom na rzucie prostokąta otoczony został rozległym ogrodem. W piwnicy i na poddaszu znalazły się pomieszczenia gospodarcze. Na parterze ulokowano pokoje reprezentacyjne, wśród nich salon, z którego wchodziło się do ogrodu zimowego. Na piętrze urządzono pokoje prywatne, w tym osobne i urządzone w odmiennych stylach przestronne sypialnie dla pani i pana domu. <br/><br/> | ||
Po 1945 roku willę włączono w kompleks gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]]. Ulokowanie w głębi działki sprawiło, że willa jest niewidoczna z linii ulicy, zasłania ją wybudowany w 1968 budynek Biblioteka GUMED-u. {{author: KL}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Po 1945 roku willę włączono w kompleks gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]]. Ulokowanie w głębi działki sprawiło, że willa jest niewidoczna z linii ulicy, zasłania ją wybudowany w 1968 budynek Biblioteka GUMED-u. {{author: KL}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Archiwum Państwowe Gdańsk, 15/396: Państwowy Urząd Policji Budowlanej w Gdańsku [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | Archiwum Państwowe Gdańsk, 15/396: Państwowy Urząd Policji Budowlanej w Gdańsku [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Wersja z 08:50, 6 wrz 2021
WILLA ALBERTA FORSTERA, Eichenalle 1 (ul. Dębinki; Aniołki). Po uzyskaniu pewności, że osiądzie w Gdańsku na dłużej, Albert Forster postanowił wybudować dom w dogodnej lokalizacji, w willowej części Wrzeszcza (obecnie Aniołki). Wybór padła na działkę przy Eichenallee 1 (ul. Dębinki), z dawna willą Maxa Hartmanna (1862–1919), właściciela cegielni Suchanino, przed wybuchem wojny zajmowanej przez
prywatną szkołę żydowską Ruth Rosenbaum. Budynki rozebrano, budowę nowej willi rozpoczęto jesienią 1939 roku. Projekt sporządził Otto Schröder, prace prowadziła firma budowlana teścia Forstera, Carl Deetza.
Budowa przebiegały sprawnie, pomimo obowiązujących ograniczeń dotyczących oszczędności materiałów budowlanych, obejmujących szczególnie zużycie żelaza w rurach zasilających i ogrzewaniu. Ukończono ją w 1940. Wbrew przepisom, ale zgodnie z wolą inwestora, budynek nie stanął w linii zabudowy, lecz w głębi działki. Do rezydencji prowadził podjazd, przy którym stanął budynek portierni połączonej z garażem. Jednopiętrowy, podpiwniczony dom na rzucie prostokąta otoczony został rozległym ogrodem. W piwnicy i na poddaszu znalazły się pomieszczenia gospodarcze. Na parterze ulokowano pokoje reprezentacyjne, wśród nich salon, z którego wchodziło się do ogrodu zimowego. Na piętrze urządzono pokoje prywatne, w tym osobne i urządzone w odmiennych stylach przestronne sypialnie dla pani i pana domu.
Po 1945 roku willę włączono w kompleks gdańskiej Akademii Medycznej. Ulokowanie w głębi działki sprawiło, że willa jest niewidoczna z linii ulicy, zasłania ją wybudowany w 1968 budynek Biblioteka GUMED-u.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, 15/396: Państwowy Urząd Policji Budowlanej w Gdańsku
