STANKIEWICZ CZESŁAW, dziennikarz
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Od 1 III 1950 dziennikarz w bydgoskim dzienniku „Ziemia Pomorska”. Po likwidacji tej gazety, 1 III 1951 przeniesiony służbowo do Gdańska, do redakcji [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]], gdzie był kolejno reporterem, publicystą, kierownikiem działu gospodarczo-morskiego, kierownikiem działu terenowego, w latach 1970–1982 prowadził sobotnio-niedzielny magazyn „Dziennika Bałtyckiego” – „Rejsy”.<br/><br/> | Od 1 III 1950 dziennikarz w bydgoskim dzienniku „Ziemia Pomorska”. Po likwidacji tej gazety, 1 III 1951 przeniesiony służbowo do Gdańska, do redakcji [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]], gdzie był kolejno reporterem, publicystą, kierownikiem działu gospodarczo-morskiego, kierownikiem działu terenowego, w latach 1970–1982 prowadził sobotnio-niedzielny magazyn „Dziennika Bałtyckiego” – „Rejsy”.<br/><br/> | ||
W marcu 1982 roku przeniósł się do [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczoru Wybrzeża”]], gdzie był sekretarzem redakcji (1983–1985) i kierownikiem wydania magazynowego (1986–1989). Od 1 IV 1989 na emeryturze. Przez następne lata (1989–1999) pracował jako rzecznik prasowy gdańskiego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zamieszczał też porady prawne na łamach „Wieczoru Wybrzeża”. W „Dzienniku Bałtyckim” i „Wieczorze Wybrzeża” zajmował się publicystyką morską, ekonomiczną oraz kulturalną. Autor tekstów szopek noworocznych (niektóre we współpracy ze [[FLESZAROWA-MUSKAT STANISŁAWA | Stanisławą Fleszarową-Muskat]]), publikowanych na łamach „Dziennika”.<br/><br/> | W marcu 1982 roku przeniósł się do [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczoru Wybrzeża”]], gdzie był sekretarzem redakcji (1983–1985) i kierownikiem wydania magazynowego (1986–1989). Od 1 IV 1989 na emeryturze. Przez następne lata (1989–1999) pracował jako rzecznik prasowy gdańskiego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zamieszczał też porady prawne na łamach „Wieczoru Wybrzeża”. W „Dzienniku Bałtyckim” i „Wieczorze Wybrzeża” zajmował się publicystyką morską, ekonomiczną oraz kulturalną. Autor tekstów szopek noworocznych (niektóre we współpracy ze [[FLESZAROWA-MUSKAT STANISŁAWA | Stanisławą Fleszarową-Muskat]]), publikowanych na łamach „Dziennika”.<br/><br/> | ||
| − | Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985); wyróżniony złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza”, odznakami [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] i [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]].Pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim]]. {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985); wyróżniony złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza”, odznakami [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] i [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]]. Pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim]]. {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 18:05, 15 kwi 2021
CZESŁAW STANKIEWICZ (23 V 1928 Siedlce, województwo lubelskie – 12 III 2015 Gdańsk), dziennikarz. Studiował na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (studia nieukończone), w 1956 absolwent Szkoły Dziennikarskiej przy Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich w Warszawie.
Od 1 III 1950 dziennikarz w bydgoskim dzienniku „Ziemia Pomorska”. Po likwidacji tej gazety, 1 III 1951 przeniesiony służbowo do Gdańska, do redakcji „Dziennika Bałtyckiego”, gdzie był kolejno reporterem, publicystą, kierownikiem działu gospodarczo-morskiego, kierownikiem działu terenowego, w latach 1970–1982 prowadził sobotnio-niedzielny magazyn „Dziennika Bałtyckiego” – „Rejsy”.
W marcu 1982 roku przeniósł się do „Wieczoru Wybrzeża”, gdzie był sekretarzem redakcji (1983–1985) i kierownikiem wydania magazynowego (1986–1989). Od 1 IV 1989 na emeryturze. Przez następne lata (1989–1999) pracował jako rzecznik prasowy gdańskiego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zamieszczał też porady prawne na łamach „Wieczoru Wybrzeża”. W „Dzienniku Bałtyckim” i „Wieczorze Wybrzeża” zajmował się publicystyką morską, ekonomiczną oraz kulturalną. Autor tekstów szopek noworocznych (niektóre we współpracy ze Stanisławą Fleszarową-Muskat), publikowanych na łamach „Dziennika”.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985); wyróżniony złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza”, odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” i „Za Zasługi dla Gdańska”. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
