BISCHOFF THEODOR LUDWIG HEINRICH, kupiec, radny
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''THEODOR LUDWIG HEINRICH BISCHOFF''' (4 V 1815 Grudziądz – 29 XII 1879 Gdańsk), kupiec, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn Simona (1782–1857), starszy przyrodni brat [[BISCHOFF OSKAR ERNST SIMON | Oskara Ernsta Simona Bischoffa]]. W Gdańsku od roku 1840. Od 1849 właściciel firmy hurtowego handlu zbożem T. Bischoff & Co., której kantor mieścił się obok giełdy zbożowej w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] oraz w latach 1854-1879 w kamienicy przy Brotbänkengasse 39 (ul. Chlebnicka), gdzie mieszkał. Udziałowcem firmy był [[LICKFETT JOHANN GEORG GUSTAV | Johann Georg Gustav Lickfett]], teść jego brata i późniejszy jej właściciel.<br/><br/> | '''THEODOR LUDWIG HEINRICH BISCHOFF''' (4 V 1815 Grudziądz – 29 XII 1879 Gdańsk), kupiec, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn Simona (1782–1857), starszy przyrodni brat [[BISCHOFF OSKAR ERNST SIMON | Oskara Ernsta Simona Bischoffa]]. W Gdańsku od roku 1840. Od 1849 właściciel firmy hurtowego handlu zbożem T. Bischoff & Co., której kantor mieścił się obok giełdy zbożowej w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] oraz w latach 1854-1879 w kamienicy przy Brotbänkengasse 39 (ul. Chlebnicka), gdzie mieszkał. Udziałowcem firmy był [[LICKFETT JOHANN GEORG GUSTAV | Johann Georg Gustav Lickfett]], teść jego brata i późniejszy jej właściciel.<br/><br/> | ||
| − | Członek i wieloletni wiceprezes [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]]. W latach 1852–1879 członek Rady Miejskiej, w 1865 jej wiceprzewodniczący, w okresie 1866–1879 jej przewodniczący. Bliski współpracownik nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von | Leopolda Wintera]]. Na forum Rady Miejskiej popierał jego propozycje zmian w infrastrukturze miasta, wnioski o sfinansowanie nowych inwestycji z budżetu i pożyczek bankowych. Wspierał budowę [[WODOCIĄGI | wodociągów i kanalizacji]], brukowanych ulic, budynków szkolnych. W dowód zasług w 1881 | + | Członek i wieloletni wiceprezes [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]]. W latach 1852–1879 członek Rady Miejskiej, w 1865 jej wiceprzewodniczący, w okresie 1866–1879 jej przewodniczący. Bliski współpracownik nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von | Leopolda Wintera]]. Na forum Rady Miejskiej popierał jego propozycje zmian w infrastrukturze miasta, wnioski o sfinansowanie nowych inwestycji z budżetu i pożyczek bankowych. Wspierał budowę [[WODOCIĄGI | wodociągów i kanalizacji]], brukowanych ulic, budynków szkolnych. W dowód zasług w 1881 jego marmurowe popiersie ozdobiło Salę Wety w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]], miejscu obrad Rady Miejskiej, a wizerunek w medalionie ozdobił cokół [[FONTANNA WINTERA | fontanny Wintera]]. W latach 1870–1876 przedstawiciel rodzinnego Grudziądza w pruskim Landtagu. <br/><br/> |
| − | Żonaty z Pauliną Hencke (1821 – 18 I 1875 Gdańsk). Syn Theodor, prawnik, był mężem Margaretty, przybranej córki Leopolda Wintera. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Żonaty z Pauliną Hencke (1821 – 18 I 1875 Gdańsk), pochowany z nią na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZAROŚLAK| cmentarzu Zbawiciela na Zaroślaku]]. Syn Theodor, prawnik, był mężem Margaretty, przybranej córki Leopolda Wintera. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 09:47, 28 lut 2022
THEODOR LUDWIG HEINRICH BISCHOFF (4 V 1815 Grudziądz – 29 XII 1879 Gdańsk), kupiec, radny Gdańska. Syn Simona (1782–1857), starszy przyrodni brat Oskara Ernsta Simona Bischoffa. W Gdańsku od roku 1840. Od 1849 właściciel firmy hurtowego handlu zbożem T. Bischoff & Co., której kantor mieścił się obok giełdy zbożowej w Dworze Artusa oraz w latach 1854-1879 w kamienicy przy Brotbänkengasse 39 (ul. Chlebnicka), gdzie mieszkał. Udziałowcem firmy był Johann Georg Gustav Lickfett, teść jego brata i późniejszy jej właściciel.
Członek i wieloletni wiceprezes Korporacji Kupców. W latach 1852–1879 członek Rady Miejskiej, w 1865 jej wiceprzewodniczący, w okresie 1866–1879 jej przewodniczący. Bliski współpracownik nadburmistrza Leopolda Wintera. Na forum Rady Miejskiej popierał jego propozycje zmian w infrastrukturze miasta, wnioski o sfinansowanie nowych inwestycji z budżetu i pożyczek bankowych. Wspierał budowę wodociągów i kanalizacji, brukowanych ulic, budynków szkolnych. W dowód zasług w 1881 jego marmurowe popiersie ozdobiło Salę Wety w Ratuszu Głównego Miasta, miejscu obrad Rady Miejskiej, a wizerunek w medalionie ozdobił cokół fontanny Wintera. W latach 1870–1876 przedstawiciel rodzinnego Grudziądza w pruskim Landtagu.
Żonaty z Pauliną Hencke (1821 – 18 I 1875 Gdańsk), pochowany z nią na cmentarzu Zbawiciela na Zaroślaku. Syn Theodor, prawnik, był mężem Margaretty, przybranej córki Leopolda Wintera.
