GRZYBOWSKI ADAM, dziennikarz, redaktor
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Adam_Grzybowski.jpg |thumb| Adam Grzybowski]] | ||
'''ADAM GRZYBOWSKI''' (ur. 6 X 1944 Grójec), dziennikarz. W roku 1968 absolwent Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie ([[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytet Gdański]]). Po ukończeniu studiów na stażu w Gdańskim Urzędzie Morskim w Gdyni oraz w Gdańskim Wydawnictwie Prasowym RSW Prasa. W latach 1969–1976 aplikant-stażysta w dziale depeszowym i dziale terenowym, reporter działu miejskiego, kierownik gdyńskiego (1972–1976) oddziału redakcji [[GŁOS WYBRZEŻA | „Głosu Wybrzeża”]], od roku 1976 do 13 XII 1981 kierownik działu miejskiego [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczoru Wybrzeża”]]. W sierpniu 1981 szef Biura Prasowego I Przeglądu Piosenki Prawdziwej „Zakazane Piosenki”. <br/><br/> | '''ADAM GRZYBOWSKI''' (ur. 6 X 1944 Grójec), dziennikarz. W roku 1968 absolwent Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie ([[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytet Gdański]]). Po ukończeniu studiów na stażu w Gdańskim Urzędzie Morskim w Gdyni oraz w Gdańskim Wydawnictwie Prasowym RSW Prasa. W latach 1969–1976 aplikant-stażysta w dziale depeszowym i dziale terenowym, reporter działu miejskiego, kierownik gdyńskiego (1972–1976) oddziału redakcji [[GŁOS WYBRZEŻA | „Głosu Wybrzeża”]], od roku 1976 do 13 XII 1981 kierownik działu miejskiego [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczoru Wybrzeża”]]. W sierpniu 1981 szef Biura Prasowego I Przeglądu Piosenki Prawdziwej „Zakazane Piosenki”. <br/><br/> | ||
W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] decyzją komisji weryfikacyjnej ukarany zakazem pracy w dziennikarstwie, w latach 1982–1984 pracował w dziale administracyjnym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku. W okresie 1984–1985 przedstawiciel „Expressu Wieczornego” na Wybrzeżu. Po przywróceniu do pracy dziennikarskiej w 1985–1987 kierownik działu miejskiego „Wieczoru Wybrzeża”; 1987–1991 kierownik działu ekonomicznego, zastępca redaktora naczelnego [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]].<br/><br/> | W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] decyzją komisji weryfikacyjnej ukarany zakazem pracy w dziennikarstwie, w latach 1982–1984 pracował w dziale administracyjnym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku. W okresie 1984–1985 przedstawiciel „Expressu Wieczornego” na Wybrzeżu. Po przywróceniu do pracy dziennikarskiej w 1985–1987 kierownik działu miejskiego „Wieczoru Wybrzeża”; 1987–1991 kierownik działu ekonomicznego, zastępca redaktora naczelnego [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]].<br/><br/> | ||
W roku 1991 zastępca redaktora naczelnego dwutygodnika [[WYBRZEŻE. Ilustrowany Tygodnik Społeczno-Informacyjny | „Wybrzeże / Czas”]]. W latach 1991–1992 przedstawiciel dziennika „Glob 24”; korespondent dzienników „Dzisiaj” w Poznaniu, „Expressu Poznańskiego” i „Dziennika Szczecińskiego”. W okresie 1992–2006 doradca prezesa ds. PR i rzecznik prasowy [[BANK VON DANZIG | Banku Gdańskiego]], redaktor bankowego miesięcznika „Monitor Gdański” (wraz ze zmianami właścicielskimi „Monitor”, a następnie „Świat Millennium”). Współpracownik miesięczników „Home & Market”, „Gentleman” i tygodnika „Gazeta Finansowa”, redaktor portali internetowych. W „Wieczorze Wybrzeża” autor reportaży z zagranicznych podróży (między innymi do Angoli 1976), cyklu historii „Cichociemnych” zamieszkałych na Pomorzu, relacji z zagranicznych wizyt prezydenta RP [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]] oraz premierów Tadeusza Mazowieckiego, Włodzimierza Cimoszewicza i Józefa Oleksy oraz ministrów spraw zagranicznych – od konferencji „2+4” w Paryżu z ministrem Krzysztofem Skubiszewskim (1990) do podpisania układu Polska–Niemcy z premierem [[BIELECKI JAN KRZYSZTOF | Janem Krzysztofem Bieleckim]] (1991). Przeprowadzał wywiady z wybitnymi politykami, między innymi z prezydentem ZSRR Michaiłem Gorbaczowem na Kremlu (1991). Autor stałych felietonów, poświęconych głównie telewizji oraz współczesnej historii Polski. Członek Rady Programowej [[RADIO GDAŃSK | Radia Gdańsk]] (2012–2016), doradca do spraw PR w firmach i spółkach finansowych, redaktor portalu Internet Manager, autor blogu na stronie internetowej Radia Gdańsk.<br/><br/> | W roku 1991 zastępca redaktora naczelnego dwutygodnika [[WYBRZEŻE. Ilustrowany Tygodnik Społeczno-Informacyjny | „Wybrzeże / Czas”]]. W latach 1991–1992 przedstawiciel dziennika „Glob 24”; korespondent dzienników „Dzisiaj” w Poznaniu, „Expressu Poznańskiego” i „Dziennika Szczecińskiego”. W okresie 1992–2006 doradca prezesa ds. PR i rzecznik prasowy [[BANK VON DANZIG | Banku Gdańskiego]], redaktor bankowego miesięcznika „Monitor Gdański” (wraz ze zmianami właścicielskimi „Monitor”, a następnie „Świat Millennium”). Współpracownik miesięczników „Home & Market”, „Gentleman” i tygodnika „Gazeta Finansowa”, redaktor portali internetowych. W „Wieczorze Wybrzeża” autor reportaży z zagranicznych podróży (między innymi do Angoli 1976), cyklu historii „Cichociemnych” zamieszkałych na Pomorzu, relacji z zagranicznych wizyt prezydenta RP [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]] oraz premierów Tadeusza Mazowieckiego, Włodzimierza Cimoszewicza i Józefa Oleksy oraz ministrów spraw zagranicznych – od konferencji „2+4” w Paryżu z ministrem Krzysztofem Skubiszewskim (1990) do podpisania układu Polska–Niemcy z premierem [[BIELECKI JAN KRZYSZTOF | Janem Krzysztofem Bieleckim]] (1991). Przeprowadzał wywiady z wybitnymi politykami, między innymi z prezydentem ZSRR Michaiłem Gorbaczowem na Kremlu (1991). Autor stałych felietonów, poświęconych głównie telewizji oraz współczesnej historii Polski. Członek Rady Programowej [[RADIO GDAŃSK | Radia Gdańsk]] (2012–2016), doradca do spraw PR w firmach i spółkach finansowych, redaktor portalu Internet Manager, autor blogu na stronie internetowej Radia Gdańsk.<br/><br/> | ||
Autor artykułów o relacjach polsko-portugalskich (2002-2003, na łamach „Monitora”), współautor (z [[TEBINKA JACEK | Jackiem Tebinką]]) monografii ''Na wolność przez Lizbonę. Ostatnie statki polskich nadziei'' (Warszawa 2018). Autor prac o [[PRZYBYSZEWSKI STANISŁAW| Stanisławie Przybyszewskim]], między innymi ''Przybyszewski à rebours. Klucz do scenariusza'' ([[AUTOGRAF-POST | „Autograf”]] 3, 2020), ''Z sopockiej ulicy Lipowej (Charlottenstrasse). Nasz współmieszkaniec Przybyszewski'' („Rocznik Sopocki”, 32, 2021). Pomysłodawca międzynarodowej konferencji naukowej: „Przybyszewski – rewizje” (Kraków 2013). {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Autor artykułów o relacjach polsko-portugalskich (2002-2003, na łamach „Monitora”), współautor (z [[TEBINKA JACEK | Jackiem Tebinką]]) monografii ''Na wolność przez Lizbonę. Ostatnie statki polskich nadziei'' (Warszawa 2018). Autor prac o [[PRZYBYSZEWSKI STANISŁAW| Stanisławie Przybyszewskim]], między innymi ''Przybyszewski à rebours. Klucz do scenariusza'' ([[AUTOGRAF-POST | „Autograf”]] 3, 2020), ''Z sopockiej ulicy Lipowej (Charlottenstrasse). Nasz współmieszkaniec Przybyszewski'' („Rocznik Sopocki”, 32, 2021). Pomysłodawca międzynarodowej konferencji naukowej: „Przybyszewski – rewizje” (Kraków 2013). {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 08:29, 31 mar 2021
ADAM GRZYBOWSKI (ur. 6 X 1944 Grójec), dziennikarz. W roku 1968 absolwent Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie ( Uniwersytet Gdański). Po ukończeniu studiów na stażu w Gdańskim Urzędzie Morskim w Gdyni oraz w Gdańskim Wydawnictwie Prasowym RSW Prasa. W latach 1969–1976 aplikant-stażysta w dziale depeszowym i dziale terenowym, reporter działu miejskiego, kierownik gdyńskiego (1972–1976) oddziału redakcji „Głosu Wybrzeża”, od roku 1976 do 13 XII 1981 kierownik działu miejskiego „Wieczoru Wybrzeża”. W sierpniu 1981 szef Biura Prasowego I Przeglądu Piosenki Prawdziwej „Zakazane Piosenki”.
W stanie wojennym decyzją komisji weryfikacyjnej ukarany zakazem pracy w dziennikarstwie, w latach 1982–1984 pracował w dziale administracyjnym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku. W okresie 1984–1985 przedstawiciel „Expressu Wieczornego” na Wybrzeżu. Po przywróceniu do pracy dziennikarskiej w 1985–1987 kierownik działu miejskiego „Wieczoru Wybrzeża”; 1987–1991 kierownik działu ekonomicznego, zastępca redaktora naczelnego „Dziennika Bałtyckiego”.
W roku 1991 zastępca redaktora naczelnego dwutygodnika „Wybrzeże / Czas”. W latach 1991–1992 przedstawiciel dziennika „Glob 24”; korespondent dzienników „Dzisiaj” w Poznaniu, „Expressu Poznańskiego” i „Dziennika Szczecińskiego”. W okresie 1992–2006 doradca prezesa ds. PR i rzecznik prasowy Banku Gdańskiego, redaktor bankowego miesięcznika „Monitor Gdański” (wraz ze zmianami właścicielskimi „Monitor”, a następnie „Świat Millennium”). Współpracownik miesięczników „Home & Market”, „Gentleman” i tygodnika „Gazeta Finansowa”, redaktor portali internetowych. W „Wieczorze Wybrzeża” autor reportaży z zagranicznych podróży (między innymi do Angoli 1976), cyklu historii „Cichociemnych” zamieszkałych na Pomorzu, relacji z zagranicznych wizyt prezydenta RP Lecha Wałęsy oraz premierów Tadeusza Mazowieckiego, Włodzimierza Cimoszewicza i Józefa Oleksy oraz ministrów spraw zagranicznych – od konferencji „2+4” w Paryżu z ministrem Krzysztofem Skubiszewskim (1990) do podpisania układu Polska–Niemcy z premierem Janem Krzysztofem Bieleckim (1991). Przeprowadzał wywiady z wybitnymi politykami, między innymi z prezydentem ZSRR Michaiłem Gorbaczowem na Kremlu (1991). Autor stałych felietonów, poświęconych głównie telewizji oraz współczesnej historii Polski. Członek Rady Programowej Radia Gdańsk (2012–2016), doradca do spraw PR w firmach i spółkach finansowych, redaktor portalu Internet Manager, autor blogu na stronie internetowej Radia Gdańsk.
Autor artykułów o relacjach polsko-portugalskich (2002-2003, na łamach „Monitora”), współautor (z Jackiem Tebinką) monografii Na wolność przez Lizbonę. Ostatnie statki polskich nadziei (Warszawa 2018). Autor prac o Stanisławie Przybyszewskim, między innymi Przybyszewski à rebours. Klucz do scenariusza ( „Autograf” 3, 2020), Z sopockiej ulicy Lipowej (Charlottenstrasse). Nasz współmieszkaniec Przybyszewski („Rocznik Sopocki”, 32, 2021). Pomysłodawca międzynarodowej konferencji naukowej: „Przybyszewski – rewizje” (Kraków 2013).
