BADEN, pancernik
m (Agata Biały przeniósł stronę BADEN (pancernik) na BADEN, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:2_Baden.jpg|thumb|Śródokręcie pancernika SMS „Baden”, 1916]] | [[File:2_Baden.jpg|thumb|Śródokręcie pancernika SMS „Baden”, 1916]] | ||
− | '''SMS''' (Seiner Majestät Schiff) '''„BADEN”''', pancernik floty cesarskiej Niemiec, największy okręt wojenny zbudowany w historii gdańskiego przemysłu okrętowego. Wyporność pełna 32 200 ton, długość 180 m, szerokość 30 m, zanurzenie 9,39 m, turbiny parowe o mocy 56 270 KM, prędkość 22 węzły, główne uzbrojenie artyleryjskie: 8 dział kalibru 380 mm i 16 dział kalibru 150 mm, załoga 1271 osób. Powstał w [[STOCZNIA SCHICHAUA | Stoczni Schichaua]], zwodowany 30 X 1915 roku, w służbie od 30 X 1916. Był jednym z serii 4 bliźniaczych okrętów, ostatnich pancerników zamówionych dla cesarskiej floty (pozostałe to „Bayern” i „Sachsen” budowane w Kilonii i „Württemberg” budowany w Hamburgu). Przed końcem I wojny światowej ukończono tylko dwa: „Bayern” (w służbie od 30 VI 1916) i właśnie „Baden”. Dwa pozostałe pocięto po wojnie na złom. Okręty te były niemiecką odpowiedzią na brytyjskie pancerniki typów „Queen Elizabeth” i „Revenge”, uzbrojone w działa największego ówcześnie kalibru 381 mm. Weszły jednak do służby już po okresie najpoważniejszych starć morskich I wojny światowej. Historia bojowych działań „Badena” jest skromna: w sierpniu 1916 roku został okrętem flagowym niemieckiej floty, brał m.in. udział w działaniach na Morzu Bałtyckim, gdzie uszkodzony został przez minę. Po kapitulacji Niemiec podzielił los głównych sił morskich Hochseeflotte, które internowano w bazie brytyjskiej Royal Navy w Scapa Flow. „Baden” początkowo nie znalazł się na liście okrętów do internowania, dołączył do pozostałych sił floty dopiero po 3 tygodniach. 21 VI 1919 roku, nie godząc się na przejęcie okrętów, niemieckie załogi zatopiły zgromadzone w Scapa Flow jednostki. „Baden” nie podzielił losu większości z nich, Brytyjczycy zdołali odholować go i osadzić na mieliźnie. 16 VIII 1921 roku – użyty jako okręt cel – został zatopiony w wyniku ostrzału prowadzonego przez brytyjskie pancerniki. Ostatni pancernik zbudowany dla cesarskiej floty i ostatni jej okręt flagowy zatonął w pobliżu Portsmouth. W Stoczni Schichaua powstało jeszcze kilka innych wielkich okrętów pancernych (drednotów): „Oldenburg” (1910), „König Albert” (1912), „Lützow” (1913, zatopiony w bitwie jutlandzkiej). {{author: AG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | + | '''SMS''' (Seiner Majestät Schiff) '''„BADEN”''', pancernik floty cesarskiej Niemiec, największy okręt wojenny zbudowany w historii gdańskiego przemysłu okrętowego. Wyporność pełna 32 200 ton, długość 180 m, szerokość 30 m, zanurzenie 9,39 m, turbiny parowe o mocy 56 270 KM, prędkość 22 węzły, główne uzbrojenie artyleryjskie: 8 dział kalibru 380 mm i 16 dział kalibru 150 mm, załoga 1271 osób.<br/><br/> |
+ | Powstał w [[STOCZNIA SCHICHAUA | Stoczni Schichaua]], zwodowany 30 X 1915 roku, w służbie od 30 X 1916. Był jednym z serii 4 bliźniaczych okrętów, ostatnich pancerników zamówionych dla cesarskiej floty (pozostałe to „Bayern” i „Sachsen” budowane w Kilonii i „Württemberg” budowany w Hamburgu). Przed końcem I wojny światowej ukończono tylko dwa: „Bayern” (w służbie od 30 VI 1916) i właśnie „Baden”. Dwa pozostałe pocięto po wojnie na złom. Okręty te były niemiecką odpowiedzią na brytyjskie pancerniki typów „Queen Elizabeth” i „Revenge”, uzbrojone w działa największego ówcześnie kalibru 381 mm. Weszły jednak do służby już po okresie najpoważniejszych starć morskich I wojny światowej.<br/><br/> | ||
+ | Historia bojowych działań „Badena” jest skromna: w sierpniu 1916 roku został okrętem flagowym niemieckiej floty, brał m.in. udział w działaniach na Morzu Bałtyckim, gdzie uszkodzony został przez minę. Po kapitulacji Niemiec podzielił los głównych sił morskich Hochseeflotte, które internowano w bazie brytyjskiej Royal Navy w Scapa Flow. „Baden” początkowo nie znalazł się na liście okrętów do internowania, dołączył do pozostałych sił floty dopiero po 3 tygodniach. 21 VI 1919 roku, nie godząc się na przejęcie okrętów, niemieckie załogi zatopiły zgromadzone w Scapa Flow jednostki. „Baden” nie podzielił losu większości z nich, Brytyjczycy zdołali odholować go i osadzić na mieliźnie.<br/><br/> | ||
+ | 16 VIII 1921 roku – użyty jako okręt cel – został zatopiony w wyniku ostrzału prowadzonego przez brytyjskie pancerniki. Ostatni pancernik zbudowany dla cesarskiej floty i ostatni jej okręt flagowy zatonął w pobliżu Portsmouth. W Stoczni Schichaua powstało jeszcze kilka innych wielkich okrętów pancernych (drednotów): „Oldenburg” (1910), „König Albert” (1912), „Lützow” (1913, zatopiony w bitwie jutlandzkiej). {{author: AG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Wersja z 10:54, 18 kwi 2021
SMS (Seiner Majestät Schiff) „BADEN”, pancernik floty cesarskiej Niemiec, największy okręt wojenny zbudowany w historii gdańskiego przemysłu okrętowego. Wyporność pełna 32 200 ton, długość 180 m, szerokość 30 m, zanurzenie 9,39 m, turbiny parowe o mocy 56 270 KM, prędkość 22 węzły, główne uzbrojenie artyleryjskie: 8 dział kalibru 380 mm i 16 dział kalibru 150 mm, załoga 1271 osób.
Powstał w Stoczni Schichaua, zwodowany 30 X 1915 roku, w służbie od 30 X 1916. Był jednym z serii 4 bliźniaczych okrętów, ostatnich pancerników zamówionych dla cesarskiej floty (pozostałe to „Bayern” i „Sachsen” budowane w Kilonii i „Württemberg” budowany w Hamburgu). Przed końcem I wojny światowej ukończono tylko dwa: „Bayern” (w służbie od 30 VI 1916) i właśnie „Baden”. Dwa pozostałe pocięto po wojnie na złom. Okręty te były niemiecką odpowiedzią na brytyjskie pancerniki typów „Queen Elizabeth” i „Revenge”, uzbrojone w działa największego ówcześnie kalibru 381 mm. Weszły jednak do służby już po okresie najpoważniejszych starć morskich I wojny światowej.
Historia bojowych działań „Badena” jest skromna: w sierpniu 1916 roku został okrętem flagowym niemieckiej floty, brał m.in. udział w działaniach na Morzu Bałtyckim, gdzie uszkodzony został przez minę. Po kapitulacji Niemiec podzielił los głównych sił morskich Hochseeflotte, które internowano w bazie brytyjskiej Royal Navy w Scapa Flow. „Baden” początkowo nie znalazł się na liście okrętów do internowania, dołączył do pozostałych sił floty dopiero po 3 tygodniach. 21 VI 1919 roku, nie godząc się na przejęcie okrętów, niemieckie załogi zatopiły zgromadzone w Scapa Flow jednostki. „Baden” nie podzielił losu większości z nich, Brytyjczycy zdołali odholować go i osadzić na mieliźnie.
16 VIII 1921 roku – użyty jako okręt cel – został zatopiony w wyniku ostrzału prowadzonego przez brytyjskie pancerniki. Ostatni pancernik zbudowany dla cesarskiej floty i ostatni jej okręt flagowy zatonął w pobliżu Portsmouth. W Stoczni Schichaua powstało jeszcze kilka innych wielkich okrętów pancernych (drednotów): „Oldenburg” (1910), „König Albert” (1912), „Lützow” (1913, zatopiony w bitwie jutlandzkiej).