GROMADZKI HENRYK, profesor Akademii Lekarskiej w Gdańsku
(uzupełnienie L.M.(14.08.2020)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Henryk_Gromadzki.jpg|thumb|Henryk Gromadzki]] | [[File:Henryk_Gromadzki.jpg|thumb|Henryk Gromadzki]] | ||
| − | '''HENRYK GROMADZKI''' (28 VII 1886 Chodecz koło Włocławka – 14 II 1952 Gdańsk), lekarz ginekolog, profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej w Gdańsku]]. | + | '''HENRYK GROMADZKI''' (28 VII 1886 Chodecz koło Włocławka – 14 II 1952 Gdańsk), lekarz ginekolog, profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej w Gdańsku]]. Syn Jana Gromadzkiego (1856 – 1928), lekarza-ginekologa, stryj [[GROMADZKI WOJCIECH JERZY | Wojciecha Gromadzkiego]]. W 1905 roku za udział w strajku szkolnym relegowany (w 8 klasie) z Gimnazjum Króla Władysława IV w Warszawie. Studiował trzy lata na Wydziale Architektury Ecole Nationale des Beaux Arts w Paryżu (gdzie nie wymagano matury). Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1908 w Kazaniu. Studiował medycynę na uniwersytecie w Halle, od 1913 doktor medycyny i chirurgii. W latach 1913–1914 studia uzupełniające na uniwersytecie w Berlinie, w 1914–1915 na uniwersytecie w Moskwie.<br/><br/> |
Od 1915 roku asystent Miejskiego Zakładu Położniczo-Ginekologicznego w Warszawie, w latach 1920–1928 w Klinice Położniczo-Ginekologicznej uniwersytetu w Warszawie, od roku 1927 docent. W okresie 1928–1935 ordynator Oddziału Położniczo-Ginekologicznego w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie, w 1935–1944 dyrektor Miejskiej Szkoły Położnych. Od 1943 pełnił jednocześnie stanowisko dyrektora Miejskiego Zakładu Położniczo-Ginekologicznego im. księżnej Anny Mazowieckiej. Po wyzwoleniu, w styczniu-kwietniu 1945 kierownik Kliniki Położnictwa i Chorób Kobiecych Uniwersytetu Warszawskiego <br/><br/> | Od 1915 roku asystent Miejskiego Zakładu Położniczo-Ginekologicznego w Warszawie, w latach 1920–1928 w Klinice Położniczo-Ginekologicznej uniwersytetu w Warszawie, od roku 1927 docent. W okresie 1928–1935 ordynator Oddziału Położniczo-Ginekologicznego w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie, w 1935–1944 dyrektor Miejskiej Szkoły Położnych. Od 1943 pełnił jednocześnie stanowisko dyrektora Miejskiego Zakładu Położniczo-Ginekologicznego im. księżnej Anny Mazowieckiej. Po wyzwoleniu, w styczniu-kwietniu 1945 kierownik Kliniki Położnictwa i Chorób Kobiecych Uniwersytetu Warszawskiego <br/><br/> | ||
Od grudnia 1945 do 1952 pracował w Akademii Lekarskiej w Gdańsku, kierownik Katedry i Kliniki Położnictwa i Chorób Kobiecych. Od maja 1945 profesor tytularny, od 1946 profesor zwyczajny.<br/><br/> | Od grudnia 1945 do 1952 pracował w Akademii Lekarskiej w Gdańsku, kierownik Katedry i Kliniki Położnictwa i Chorób Kobiecych. Od maja 1945 profesor tytularny, od 1946 profesor zwyczajny.<br/><br/> | ||
Zajmował się teorią patogenezy nabłoniaka kosmówkowego i jako jeden z pierwszych wykazał, że przyczyną powstawania zaśniadu groniastego jest pierwotny zanik krążenia płodowego w kosmkach; przedstawił ugruntowany naukowo i praktycznie pogląd o cięciu cesarskim jako postępowaniu z wyboru w przypadkach łożyska przodującego; za pomocą oryginalnej metodyki doświadczalnej i stosowania specjalnych przyrządów udowodnił jałowość jamy macicy podczas fizjologicznego porodu i połogu, opisał oryginalną metodę plastycznego odcięcia części pochwowej macicy, stosowaną w różnych nienowotworowych stanach chorobowych szyjki i części pochwowej macicy (początek lat 50.); wprowadził oryginalne modyfikacje operacji ginekologicznych. Część dorobku naukowego (m.in. maszynopis pierwszego polskiego podręcznika ginekologii: ''Podręcznik ginekologii operacyjnej'') uległa zniszczeniu w II wojnie światowej. Członek założyciel Warszawskiego Towarzystwa Ginekologicznego (1914), jego wielokrotny sekretarz i prezes, w latach 1948–1952 prezes Gdańskiego Towarzystwa Ginekologicznego. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zajmował się teorią patogenezy nabłoniaka kosmówkowego i jako jeden z pierwszych wykazał, że przyczyną powstawania zaśniadu groniastego jest pierwotny zanik krążenia płodowego w kosmkach; przedstawił ugruntowany naukowo i praktycznie pogląd o cięciu cesarskim jako postępowaniu z wyboru w przypadkach łożyska przodującego; za pomocą oryginalnej metodyki doświadczalnej i stosowania specjalnych przyrządów udowodnił jałowość jamy macicy podczas fizjologicznego porodu i połogu, opisał oryginalną metodę plastycznego odcięcia części pochwowej macicy, stosowaną w różnych nienowotworowych stanach chorobowych szyjki i części pochwowej macicy (początek lat 50.); wprowadził oryginalne modyfikacje operacji ginekologicznych. Część dorobku naukowego (m.in. maszynopis pierwszego polskiego podręcznika ginekologii: ''Podręcznik ginekologii operacyjnej'') uległa zniszczeniu w II wojnie światowej. Członek założyciel Warszawskiego Towarzystwa Ginekologicznego (1914), jego wielokrotny sekretarz i prezes, w latach 1948–1952 prezes Gdańskiego Towarzystwa Ginekologicznego. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:39, 14 sie 2020
HENRYK GROMADZKI (28 VII 1886 Chodecz koło Włocławka – 14 II 1952 Gdańsk), lekarz ginekolog, profesor Akademii Lekarskiej w Gdańsku. Syn Jana Gromadzkiego (1856 – 1928), lekarza-ginekologa, stryj Wojciecha Gromadzkiego. W 1905 roku za udział w strajku szkolnym relegowany (w 8 klasie) z Gimnazjum Króla Władysława IV w Warszawie. Studiował trzy lata na Wydziale Architektury Ecole Nationale des Beaux Arts w Paryżu (gdzie nie wymagano matury). Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1908 w Kazaniu. Studiował medycynę na uniwersytecie w Halle, od 1913 doktor medycyny i chirurgii. W latach 1913–1914 studia uzupełniające na uniwersytecie w Berlinie, w 1914–1915 na uniwersytecie w Moskwie.
Od 1915 roku asystent Miejskiego Zakładu Położniczo-Ginekologicznego w Warszawie, w latach 1920–1928 w Klinice Położniczo-Ginekologicznej uniwersytetu w Warszawie, od roku 1927 docent. W okresie 1928–1935 ordynator Oddziału Położniczo-Ginekologicznego w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie, w 1935–1944 dyrektor Miejskiej Szkoły Położnych. Od 1943 pełnił jednocześnie stanowisko dyrektora Miejskiego Zakładu Położniczo-Ginekologicznego im. księżnej Anny Mazowieckiej. Po wyzwoleniu, w styczniu-kwietniu 1945 kierownik Kliniki Położnictwa i Chorób Kobiecych Uniwersytetu Warszawskiego
Od grudnia 1945 do 1952 pracował w Akademii Lekarskiej w Gdańsku, kierownik Katedry i Kliniki Położnictwa i Chorób Kobiecych. Od maja 1945 profesor tytularny, od 1946 profesor zwyczajny.
Zajmował się teorią patogenezy nabłoniaka kosmówkowego i jako jeden z pierwszych wykazał, że przyczyną powstawania zaśniadu groniastego jest pierwotny zanik krążenia płodowego w kosmkach; przedstawił ugruntowany naukowo i praktycznie pogląd o cięciu cesarskim jako postępowaniu z wyboru w przypadkach łożyska przodującego; za pomocą oryginalnej metodyki doświadczalnej i stosowania specjalnych przyrządów udowodnił jałowość jamy macicy podczas fizjologicznego porodu i połogu, opisał oryginalną metodę plastycznego odcięcia części pochwowej macicy, stosowaną w różnych nienowotworowych stanach chorobowych szyjki i części pochwowej macicy (początek lat 50.); wprowadził oryginalne modyfikacje operacji ginekologicznych. Część dorobku naukowego (m.in. maszynopis pierwszego polskiego podręcznika ginekologii: Podręcznik ginekologii operacyjnej) uległa zniszczeniu w II wojnie światowej. Członek założyciel Warszawskiego Towarzystwa Ginekologicznego (1914), jego wielokrotny sekretarz i prezes, w latach 1948–1952 prezes Gdańskiego Towarzystwa Ginekologicznego. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
