BRANDIS AUGUST von, artysta plastyk
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''AUGUST von BRANDIS''' (12 V 1859 Berlin-Haselhorst – 18 X 1947 Akwizgran), artysta plastyk, pedagog. Pochodził z rodziny o tradycjach artystycznych. Od 1881 roku studiował w berlińskiej Akademii Sztuki, był uczniem Hugona Vogla (1855–1934) i Antona von Wernera (1843–1915), którzy wywarli duży wpływ na jego karierę artystyczną. 1 X 1904 roku został docentem i nauczycielem rysunku na Wydziale Architektury nowo powstałej [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG| Technische Hochschule Danzig]]. Prowadząc działalność dydaktyczną pod kierunkiem [[CARSTEN ALBERT| prof. Alberta Carstena]], kontynuował jednocześnie pracę artystyczną. W 1908 roku uczestniczył w zbiorowej wystawie w Bremie; w 1909 na wystawie gdańskiego [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI| Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w [[MUZEUM MIEJSKIE| Muzeum Miejskim]] w Gdańsku pokazał dwanaście obrazów o różnej tematyce. 1 X 1909 roku został etatowym profesorem malarstwa akwarelowego i pejzażowego na Wydziale Architektury Technische Hochschule w Akwizgranie, gdzie pracował (przeszedł na emeryturę w 1929 roku) i mieszkał do końca życia.<BR/><BR/> | + | '''AUGUST von BRANDIS''' (12 V 1859 Berlin-Haselhorst – 18 X 1947 Akwizgran), artysta plastyk, pedagog. Pochodził z rodziny o tradycjach artystycznych. Od 1881 roku studiował w berlińskiej Akademii Sztuki, był uczniem Hugona Vogla (1855–1934) i Antona von Wernera (1843–1915), którzy wywarli duży wpływ na jego karierę artystyczną. 1 X 1904 roku został docentem i nauczycielem rysunku na Wydziale Architektury nowo powstałej [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG| Technische Hochschule Danzig]]. Prowadząc działalność dydaktyczną pod kierunkiem [[CARSTEN ALBERT| prof. Alberta Carstena]], kontynuował jednocześnie pracę artystyczną. W 1908 roku uczestniczył w zbiorowej wystawie w Bremie; w 1909 na wystawie gdańskiego [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI| Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w [[MUZEUM MIEJSKIE| Muzeum Miejskim]] w Gdańsku pokazał dwanaście obrazów o różnej tematyce. Należał do [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]]. 1 X 1909 roku został etatowym profesorem malarstwa akwarelowego i pejzażowego na Wydziale Architektury Technische Hochschule w Akwizgranie, gdzie pracował (przeszedł na emeryturę w 1929 roku) i mieszkał do końca życia.<BR/><BR/> |
Jako malarz związany był z bawarską grupą artystyczną Neu Dachau. Tworzył w duchu klasycyzmu realistycznego obrazy olejne dużego formatu, przedstawiające pejzaż miejski, architekturę budynków oraz ich wnętrza, zarówno prywatno-mieszkalne, jak i publiczne, w tym kościoły. Na wystawach doczekał się wysokich wyróżnień, między innymi w 1910 roku uzyskał złoty medal od cesarza Wilhelma II, w 1911 także złoty medal od organizatorów wystawy w Monachium. W 1926 roku został wyróżniony tytułem honorowego obywatela (Ehrenbürger) gdańskiej Technische Hochschule, a 12 V 1929 tytułem doktora honoris causa uczelni w Akwizgranie. W stulecie urodzin, w 1959 roku, jedną z ulic Akwizgranu nazwano jego imieniem. Większość jego dzieł znajduje się w tamtejszym Suermondt-Ludwig-Museum, które w 1999 roku zorganizowało wielką retrospektywną wystawę jego prac w miejskim ratuszu.<br/><br/> | Jako malarz związany był z bawarską grupą artystyczną Neu Dachau. Tworzył w duchu klasycyzmu realistycznego obrazy olejne dużego formatu, przedstawiające pejzaż miejski, architekturę budynków oraz ich wnętrza, zarówno prywatno-mieszkalne, jak i publiczne, w tym kościoły. Na wystawach doczekał się wysokich wyróżnień, między innymi w 1910 roku uzyskał złoty medal od cesarza Wilhelma II, w 1911 także złoty medal od organizatorów wystawy w Monachium. W 1926 roku został wyróżniony tytułem honorowego obywatela (Ehrenbürger) gdańskiej Technische Hochschule, a 12 V 1929 tytułem doktora honoris causa uczelni w Akwizgranie. W stulecie urodzin, w 1959 roku, jedną z ulic Akwizgranu nazwano jego imieniem. Większość jego dzieł znajduje się w tamtejszym Suermondt-Ludwig-Museum, które w 1999 roku zorganizowało wielką retrospektywną wystawę jego prac w miejskim ratuszu.<br/><br/> | ||
Był żonaty z Berthą von Kuhlen; spoczywa w rodzinnym grobowcu na Waldfriedhof w Akwizgranie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Był żonaty z Berthą von Kuhlen; spoczywa w rodzinnym grobowcu na Waldfriedhof w Akwizgranie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:39, 23 mar 2021
AUGUST von BRANDIS (12 V 1859 Berlin-Haselhorst – 18 X 1947 Akwizgran), artysta plastyk, pedagog. Pochodził z rodziny o tradycjach artystycznych. Od 1881 roku studiował w berlińskiej Akademii Sztuki, był uczniem Hugona Vogla (1855–1934) i Antona von Wernera (1843–1915), którzy wywarli duży wpływ na jego karierę artystyczną. 1 X 1904 roku został docentem i nauczycielem rysunku na Wydziale Architektury nowo powstałej Technische Hochschule Danzig. Prowadząc działalność dydaktyczną pod kierunkiem prof. Alberta Carstena, kontynuował jednocześnie pracę artystyczną. W 1908 roku uczestniczył w zbiorowej wystawie w Bremie; w 1909 na wystawie gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w Muzeum Miejskim w Gdańsku pokazał dwanaście obrazów o różnej tematyce. Należał do Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska. 1 X 1909 roku został etatowym profesorem malarstwa akwarelowego i pejzażowego na Wydziale Architektury Technische Hochschule w Akwizgranie, gdzie pracował (przeszedł na emeryturę w 1929 roku) i mieszkał do końca życia.
Jako malarz związany był z bawarską grupą artystyczną Neu Dachau. Tworzył w duchu klasycyzmu realistycznego obrazy olejne dużego formatu, przedstawiające pejzaż miejski, architekturę budynków oraz ich wnętrza, zarówno prywatno-mieszkalne, jak i publiczne, w tym kościoły. Na wystawach doczekał się wysokich wyróżnień, między innymi w 1910 roku uzyskał złoty medal od cesarza Wilhelma II, w 1911 także złoty medal od organizatorów wystawy w Monachium. W 1926 roku został wyróżniony tytułem honorowego obywatela (Ehrenbürger) gdańskiej Technische Hochschule, a 12 V 1929 tytułem doktora honoris causa uczelni w Akwizgranie. W stulecie urodzin, w 1959 roku, jedną z ulic Akwizgranu nazwano jego imieniem. Większość jego dzieł znajduje się w tamtejszym Suermondt-Ludwig-Museum, które w 1999 roku zorganizowało wielką retrospektywną wystawę jego prac w miejskim ratuszu.
Był żonaty z Berthą von Kuhlen; spoczywa w rodzinnym grobowcu na Waldfriedhof w Akwizgranie.
