INSTYTUT UBOGICH
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Gdańska biedota miejska według Ernestyny Friedrichsen, XIX wiek.JPG|thumb|''Gdańska biedota miejska'', według Ernestyny Friedrichsen, XIX wiek]] | [[File:Gdańska biedota miejska według Ernestyny Friedrichsen, XIX wiek.JPG|thumb|''Gdańska biedota miejska'', według Ernestyny Friedrichsen, XIX wiek]] | ||
| − | '''INSTYTUT UBOGICH''' (Armeninstitut), instytucja wyłoniona staraniem prowizora pełniącego urząd budowlany i aprowizacji [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]], kupca Caspara Davida Selckego w 1788 | + | '''INSTYTUT UBOGICH''' (Armeninstitut), instytucja wyłoniona staraniem prowizora pełniącego urząd budowlany i aprowizacji [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]], kupca Caspara Davida Selckego w 1788 z [[URZĄD DOBROCZYNNOŚCI | Urzędu Dobroczynności]], celem niesienia pomocy coraz liczniejszym w Gdańsku końca XVIII wieku ubogim. Instytut udzielał świadczeń socjalnych ubogim mieszkającym w domach (wsparcie finansowe, bezpłatna opieka lekarza i chirurga), zgodnie z przekonaniem o nierentowności i nieefektywności zamkniętych zakładów dla ubogich. Pierwotnie mieścił się w osobnej izbie Domu Dobroczynności, następnie w pobliskim, specjalnie zakupionym budynku przy Am Spendhaus (ul. Sieroca). W 1823 przeniesiony do budynków [[DOM POPRAWY | Domu Poprawy]]. W 1833 wraz z pensjonariuszami ulokowany w [[DWÓR II „QUELLBRUNN” | Dworze II]] przy Pelonker Straße 124 (ul. Polanki; [[DWORY OLIWSKIE | dwory oliwskie]]), jako [[ZAKŁAD PRACY I UBOGICH | Zakład Pracy i Ubogich]]. {{author: ASZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Wersja z 18:03, 21 sie 2022
INSTYTUT UBOGICH (Armeninstitut), instytucja wyłoniona staraniem prowizora pełniącego urząd budowlany i aprowizacji Domu Dobroczynności, kupca Caspara Davida Selckego w 1788 z Urzędu Dobroczynności, celem niesienia pomocy coraz liczniejszym w Gdańsku końca XVIII wieku ubogim. Instytut udzielał świadczeń socjalnych ubogim mieszkającym w domach (wsparcie finansowe, bezpłatna opieka lekarza i chirurga), zgodnie z przekonaniem o nierentowności i nieefektywności zamkniętych zakładów dla ubogich. Pierwotnie mieścił się w osobnej izbie Domu Dobroczynności, następnie w pobliskim, specjalnie zakupionym budynku przy Am Spendhaus (ul. Sieroca). W 1823 przeniesiony do budynków Domu Poprawy. W 1833 wraz z pensjonariuszami ulokowany w Dworze II przy Pelonker Straße 124 (ul. Polanki; dwory oliwskie), jako Zakład Pracy i Ubogich.
