GRZEGORZEWSKI EDWARD, rektor Akademii Lekarskiej w Gdańsku
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''EDWARD GRZEGORZEWSKI''' (4 X 1906 Tobolsk, Syberia – 10 V 1982 Baltimore, USA), lekarz. Syn zesłańca i okulisty Olgierda oraz Kazimiery z domu Dmochowska. Uczęszczał do gimnazjum w Tobolsku, od 1922 roku z rodziną w Polsce.<br/><br/> | + | [[File:Edward_Grzegorzewski.jpg|thumb|Edward Grzegorzewski]] |
| + | '''EDWARD GRZEGORZEWSKI''' (4 X 1906 Tobolsk, Syberia – 10 V 1982 Baltimore, USA), lekarz, rektor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej]] (AL) w Gdańsku. Syn zesłańca i okulisty Olgierda oraz Kazimiery z domu Dmochowska. Uczęszczał do gimnazjum w Tobolsku, od 1922 roku z rodziną w Polsce.<br/><br/> | ||
Maturę uzyskał we Lwowie, w latach 1925–1930 studiował medycynę we Lwowie i Warszawie, od 1931 roku doktor wszech nauk medycznych. Po rocznej praktyce szpitalnej od 1 I 1932 asystent w Państwowym Zakładzie Higieny (PZH). Od sierpnia 1932 do stycznia 1934 przebywał na stypendium Fundacji Rockefellera w Baltimore (USA), odbył podróż naukową dookoła świata, zapoznając się z instytucjami i systemami służby zdrowia odwiedzanych krajów.<br/><br/> | Maturę uzyskał we Lwowie, w latach 1925–1930 studiował medycynę we Lwowie i Warszawie, od 1931 roku doktor wszech nauk medycznych. Po rocznej praktyce szpitalnej od 1 I 1932 asystent w Państwowym Zakładzie Higieny (PZH). Od sierpnia 1932 do stycznia 1934 przebywał na stypendium Fundacji Rockefellera w Baltimore (USA), odbył podróż naukową dookoła świata, zapoznając się z instytucjami i systemami służby zdrowia odwiedzanych krajów.<br/><br/> | ||
Po powrocie pracował w Wydziale Zdrowia Zarządu miasta Warszawy, od 1938 w PZH, prowadził również zajęcia z higieny społecznej, epidemiologii i administracji sanitarnej w Państwowej Szkole Higieny. Podczas II wojny światowej kierował w Warszawie masowymi szczepieniami przeciw durowi brzusznemu, pracował jako kierownik Wydziału Zdrowia Zarządu Miasta, następnie (nie chcąc współpracować z Niemcami) przeniósł się do Otwocka, gdzie był lekarzem oddziałowym w sanatorium.<br/><br/> | Po powrocie pracował w Wydziale Zdrowia Zarządu miasta Warszawy, od 1938 w PZH, prowadził również zajęcia z higieny społecznej, epidemiologii i administracji sanitarnej w Państwowej Szkole Higieny. Podczas II wojny światowej kierował w Warszawie masowymi szczepieniami przeciw durowi brzusznemu, pracował jako kierownik Wydziału Zdrowia Zarządu Miasta, następnie (nie chcąc współpracować z Niemcami) przeniósł się do Otwocka, gdzie był lekarzem oddziałowym w sanatorium.<br/><br/> | ||
We wrześniu 1944 roku nawiązał współpracę z Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego, obejmując (do kwietnia 1945) w Ministerstwie Pracy, Opieki Społecznej i Zdrowia stanowisko dyrektora Departamentu Zdrowia. Jednocześnie organizował Wydział Lekarski na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) w Lublinie. Od stycznia 1945 na tej uczelni doktor habilitowany, od listopada 1944 do maja 1945 prodziekan Wydziału Lekarskiego UMCS, od lipca 1945 profesor nadzwyczajny (tytularny).<br/><br/> | We wrześniu 1944 roku nawiązał współpracę z Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego, obejmując (do kwietnia 1945) w Ministerstwie Pracy, Opieki Społecznej i Zdrowia stanowisko dyrektora Departamentu Zdrowia. Jednocześnie organizował Wydział Lekarski na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) w Lublinie. Od stycznia 1945 na tej uczelni doktor habilitowany, od listopada 1944 do maja 1945 prodziekan Wydziału Lekarskiego UMCS, od lipca 1945 profesor nadzwyczajny (tytularny).<br/><br/> | ||
| − | 5 VII 1945 mianowany pełnomocnikiem Ministra Zdrowia do spraw organizacji | + | 5 VII 1945 mianowany pełnomocnikiem Ministra Zdrowia do spraw organizacji gdańskiej AL (następnie Akademia Medyczna w Gdańsku), od stycznia 1946 profesor zwyczajny i jednocześnie pierwszy rektor Akademii. W 1946 roku delegat Polski na Konferencji Zdrowia w Nowym Jorku; uchwaliła ona konwencję o powołaniu Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), w której (1948) został dyrektorem Wydziału Nadzoru, Organizacji i Szkolenia w Zakresie Higieny. Po wygaśnięciu mandatu pozostał za granicą, pracował jako profesor higieny na uniwersytetach w USA, w Ameryce Południowej, Iranie, Libii i Izraelu. Od 1968 na emeryturze.<br/><br/> |
W badaniach koncentrował się głównie na społeczno-higienicznej stronie zjawisk chorób nagminnych i zwalczaniu ich środkami działania masowego. 10 V 1999 w sali posiedzeń Senatu gdańskiej Akademii Medycznej odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową według projektu [[TOŁKIN WIKTOR | Wiktora Tołkina]].<br/><br/> | W badaniach koncentrował się głównie na społeczno-higienicznej stronie zjawisk chorób nagminnych i zwalczaniu ich środkami działania masowego. 10 V 1999 w sali posiedzeń Senatu gdańskiej Akademii Medycznej odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową według projektu [[TOŁKIN WIKTOR | Wiktora Tołkina]].<br/><br/> | ||
Żonaty był z Kariną z domu Walewską, pielęgniarką, ojczym bliźniaków Andrzeja i Wojciecha (ur. 27 V 1933). {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Żonaty był z Kariną z domu Walewską, pielęgniarką, ojczym bliźniaków Andrzeja i Wojciecha (ur. 27 V 1933). {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:08, 7 sty 2020
EDWARD GRZEGORZEWSKI (4 X 1906 Tobolsk, Syberia – 10 V 1982 Baltimore, USA), lekarz, rektor Akademii Lekarskiej (AL) w Gdańsku. Syn zesłańca i okulisty Olgierda oraz Kazimiery z domu Dmochowska. Uczęszczał do gimnazjum w Tobolsku, od 1922 roku z rodziną w Polsce.
Maturę uzyskał we Lwowie, w latach 1925–1930 studiował medycynę we Lwowie i Warszawie, od 1931 roku doktor wszech nauk medycznych. Po rocznej praktyce szpitalnej od 1 I 1932 asystent w Państwowym Zakładzie Higieny (PZH). Od sierpnia 1932 do stycznia 1934 przebywał na stypendium Fundacji Rockefellera w Baltimore (USA), odbył podróż naukową dookoła świata, zapoznając się z instytucjami i systemami służby zdrowia odwiedzanych krajów.
Po powrocie pracował w Wydziale Zdrowia Zarządu miasta Warszawy, od 1938 w PZH, prowadził również zajęcia z higieny społecznej, epidemiologii i administracji sanitarnej w Państwowej Szkole Higieny. Podczas II wojny światowej kierował w Warszawie masowymi szczepieniami przeciw durowi brzusznemu, pracował jako kierownik Wydziału Zdrowia Zarządu Miasta, następnie (nie chcąc współpracować z Niemcami) przeniósł się do Otwocka, gdzie był lekarzem oddziałowym w sanatorium.
We wrześniu 1944 roku nawiązał współpracę z Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego, obejmując (do kwietnia 1945) w Ministerstwie Pracy, Opieki Społecznej i Zdrowia stanowisko dyrektora Departamentu Zdrowia. Jednocześnie organizował Wydział Lekarski na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) w Lublinie. Od stycznia 1945 na tej uczelni doktor habilitowany, od listopada 1944 do maja 1945 prodziekan Wydziału Lekarskiego UMCS, od lipca 1945 profesor nadzwyczajny (tytularny).
5 VII 1945 mianowany pełnomocnikiem Ministra Zdrowia do spraw organizacji gdańskiej AL (następnie Akademia Medyczna w Gdańsku), od stycznia 1946 profesor zwyczajny i jednocześnie pierwszy rektor Akademii. W 1946 roku delegat Polski na Konferencji Zdrowia w Nowym Jorku; uchwaliła ona konwencję o powołaniu Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), w której (1948) został dyrektorem Wydziału Nadzoru, Organizacji i Szkolenia w Zakresie Higieny. Po wygaśnięciu mandatu pozostał za granicą, pracował jako profesor higieny na uniwersytetach w USA, w Ameryce Południowej, Iranie, Libii i Izraelu. Od 1968 na emeryturze.
W badaniach koncentrował się głównie na społeczno-higienicznej stronie zjawisk chorób nagminnych i zwalczaniu ich środkami działania masowego. 10 V 1999 w sali posiedzeń Senatu gdańskiej Akademii Medycznej odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową według projektu Wiktora Tołkina.
Żonaty był z Kariną z domu Walewską, pielęgniarką, ojczym bliźniaków Andrzeja i Wojciecha (ur. 27 V 1933).
