JURKIEWICZ EDWARD, koszykarz, olimpijczyk
m |
m |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Przełom w jego karierze przyniósł rok 1966 (m.in. 14 XI 1965 w derbowym spotkaniu ze Spójnią Gdańsk zdobył 2 punkty, w styczniu 1966 w spotkaniu AZS–Ruch Grudziądz 86:65 już 20), po którym powołany został do polskiej kadry młodzieżowej. W 1967 roku zgłosił akces do [[GDAŃSKI KLUB SPORTOWY WYBRZEŻE | GKS Wybrzeża Gdańsk]]., powołany do odbycia służby wojskowej był początkowo zawodnikiem Zawiszy Bydgoszcz (1967), następnie Legii Warszawa (1968–1969), z którą zdobył tytuł drużynowego mistrza Polski. Reprezentując ten klub powołany został w 1968 roku do kadry Polski walczącej o udział w Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku. Uczestnik tych Igrzysk, z reprezentacją Polski zajął 6 miejsce. Indywidualnie, po zdobyciu 157 punktów, był trzecim strzelcem Igrzysk. W październiku 1969 roku z reprezentacją Polski zajął 4 miejsce podczas XV Mistrzostw Europy w Atenach, będąc najlepszym zawodnikiem polskiej drużyny. Po raz ostatni wystąpił w barwach Legii w turnieju z okazji 26 Rocznicy Ludowego Wojska Polskiego 17-19 X 1969 (w spotkaniu z CSKA Sofia, wygranym przez Legię 114: 94, zdobył 50 punktów). Bezpośrednio po zakończeniu turnieju ogłosił publicznie akces do GKS Wybrzeże. <br/><br/> | Przełom w jego karierze przyniósł rok 1966 (m.in. 14 XI 1965 w derbowym spotkaniu ze Spójnią Gdańsk zdobył 2 punkty, w styczniu 1966 w spotkaniu AZS–Ruch Grudziądz 86:65 już 20), po którym powołany został do polskiej kadry młodzieżowej. W 1967 roku zgłosił akces do [[GDAŃSKI KLUB SPORTOWY WYBRZEŻE | GKS Wybrzeża Gdańsk]]., powołany do odbycia służby wojskowej był początkowo zawodnikiem Zawiszy Bydgoszcz (1967), następnie Legii Warszawa (1968–1969), z którą zdobył tytuł drużynowego mistrza Polski. Reprezentując ten klub powołany został w 1968 roku do kadry Polski walczącej o udział w Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku. Uczestnik tych Igrzysk, z reprezentacją Polski zajął 6 miejsce. Indywidualnie, po zdobyciu 157 punktów, był trzecim strzelcem Igrzysk. W październiku 1969 roku z reprezentacją Polski zajął 4 miejsce podczas XV Mistrzostw Europy w Atenach, będąc najlepszym zawodnikiem polskiej drużyny. Po raz ostatni wystąpił w barwach Legii w turnieju z okazji 26 Rocznicy Ludowego Wojska Polskiego 17-19 X 1969 (w spotkaniu z CSKA Sofia, wygranym przez Legię 114: 94, zdobył 50 punktów). Bezpośrednio po zakończeniu turnieju ogłosił publicznie akces do GKS Wybrzeże. <br/><br/> | ||
W gdańskiej drużynie debiutował w I lidze 8 XI 1969 roku w wyjazdowym meczy z Koroną Kraków (74:71, zdobył 26 punktów, najwięcej z drużyny) i w dniu następnym z Wisła Kraków (70:68, zdobył 22 punkty, również najwięcej w drużynie).<br/><br/> | W gdańskiej drużynie debiutował w I lidze 8 XI 1969 roku w wyjazdowym meczy z Koroną Kraków (74:71, zdobył 26 punktów, najwięcej z drużyny) i w dniu następnym z Wisła Kraków (70:68, zdobył 22 punkty, również najwięcej w drużynie).<br/><br/> | ||
| − | + | Z GKS Wybrzeże trzykrotnie zdobywał mistrzostwo Polski (1971, 1972, 1978), wicemistrz Polski (1970), brązowy medalista (1975), zdobywca Pucharu Polski (1976, 1978 i 1979). Był ośmiokrotnym (1970–1972, 1974–1978) król strzelców polskiej ligi koszykarskiej, łącznie w lidze zdobył 23.726 punktów (rekord świata w koszykówce amatorskiej). W lidze najczęściej trafiał w sezonie 1970/1971 – zdobył 1200 punktów (w pierwszej rundzie 597; przeciętna na mecz: 33 punkty; drugi w lidze Kasprzak z Lublinianki – 873, trzeci Liszko z Wisły Kraków – 774). W meczu ligowym 15 III 1970 Wybrzeża z Baildonem Katowice zdobył 84 punkty, do przerwy 46 punktów (rekord pobity dopiero w 1980). W towarzyskim turnieju „Mac Arwid Cup” w Sztokholmie 28 XII 1977 w spotkaniu z CW Post Nowy York (118:102) zdobył 57 punktów. <br/><br/> | |
| − | + | Z Wybrzeżem Gdańsk w 1973 roku grał w Pucharze Europy (zespół odpadł po pierwszy spotkaniu 8 XI 1973 z Panathinaikos Ateny 87:70 (zdobył 40 punktów) i 70:97 (zdobył 32 punkty)), w tym samym roku był w Tbilisi najlepszym strzelcem XII Turnieju Koszykówki Drużyn Gwardyjskich Krajów Socjalistycznych (169 punktów, zespół polskiej Gwardii zajął ostatnie, 5 miejscu). W październiku 1976 w I rundzie Pucharu Zdobywców Pucharu z Wybrzeżem wygrał z Zamaelk SC Kair 79:78 (41 punktów) i 110:88 (27 punktów). W II rundzie w listopadzie 1976 GKS odpadł po dwumeczu z Radnickim Belgrad: 101:94 (zdobył 37 punktów) i 86:117 (48 punktów). W listopadzie-grudniu 1978 zespół odpadł w Pucharze Europy po porażce z Olimpiakosem Pirus 91:85 (zdobył 49 punktów) i 79:102, zajmując trzecie miejsce w grupie za Moderne La Mans (mistrz Francji) 86:83 (zdobył 28 punktów) i 93:101 (zdobył 34 punkty) oraz All Jala Alepo (Syria) 92:85 (40 punktów) i 99:89 (18 punktów) <br/><br/> | |
| − | + | W 1969 roku wybrany w plebiscycie [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] najlepszym sportowcem województwa gdańskiego. Mieszka we Francji. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | |
| − | + | ||
| − | ( | + | |
| − | + | ||
Wersja z 07:32, 2 lip 2019
_z_dru%C5%BCyn%C4%85_reprezentacji_Polski.JPG)
EDWARD JURKIEWICZ (ur. 22 I 1948 Pruszcz Gdański), koszykarz (skrzydłowy), olimpijczyk, reprezentant Polski i Europy. Syn Witolda i Stefanii Ciesielskiej. Absolwent gdańskiego Technikum Elektrycznego (na Przeróbce) w trybie wieczorowym. Za namową nauczyciela wf w szkole podstawowej w Pruszczu, Grzegorza Polakowa i zgodą trenera Mieczysława Kozłowskiego zawodnik AZS Gdańsk (1963–1967), który to zespół w 1962 uzyskał awans do I ligi, lecz po rocznym w niej pobycie spadł do tzw. klasy wydzielonej (ligi międzywojewódzkiej).
Przełom w jego karierze przyniósł rok 1966 (m.in. 14 XI 1965 w derbowym spotkaniu ze Spójnią Gdańsk zdobył 2 punkty, w styczniu 1966 w spotkaniu AZS–Ruch Grudziądz 86:65 już 20), po którym powołany został do polskiej kadry młodzieżowej. W 1967 roku zgłosił akces do GKS Wybrzeża Gdańsk., powołany do odbycia służby wojskowej był początkowo zawodnikiem Zawiszy Bydgoszcz (1967), następnie Legii Warszawa (1968–1969), z którą zdobył tytuł drużynowego mistrza Polski. Reprezentując ten klub powołany został w 1968 roku do kadry Polski walczącej o udział w Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku. Uczestnik tych Igrzysk, z reprezentacją Polski zajął 6 miejsce. Indywidualnie, po zdobyciu 157 punktów, był trzecim strzelcem Igrzysk. W październiku 1969 roku z reprezentacją Polski zajął 4 miejsce podczas XV Mistrzostw Europy w Atenach, będąc najlepszym zawodnikiem polskiej drużyny. Po raz ostatni wystąpił w barwach Legii w turnieju z okazji 26 Rocznicy Ludowego Wojska Polskiego 17-19 X 1969 (w spotkaniu z CSKA Sofia, wygranym przez Legię 114: 94, zdobył 50 punktów). Bezpośrednio po zakończeniu turnieju ogłosił publicznie akces do GKS Wybrzeże.
W gdańskiej drużynie debiutował w I lidze 8 XI 1969 roku w wyjazdowym meczy z Koroną Kraków (74:71, zdobył 26 punktów, najwięcej z drużyny) i w dniu następnym z Wisła Kraków (70:68, zdobył 22 punkty, również najwięcej w drużynie).
Z GKS Wybrzeże trzykrotnie zdobywał mistrzostwo Polski (1971, 1972, 1978), wicemistrz Polski (1970), brązowy medalista (1975), zdobywca Pucharu Polski (1976, 1978 i 1979). Był ośmiokrotnym (1970–1972, 1974–1978) król strzelców polskiej ligi koszykarskiej, łącznie w lidze zdobył 23.726 punktów (rekord świata w koszykówce amatorskiej). W lidze najczęściej trafiał w sezonie 1970/1971 – zdobył 1200 punktów (w pierwszej rundzie 597; przeciętna na mecz: 33 punkty; drugi w lidze Kasprzak z Lublinianki – 873, trzeci Liszko z Wisły Kraków – 774). W meczu ligowym 15 III 1970 Wybrzeża z Baildonem Katowice zdobył 84 punkty, do przerwy 46 punktów (rekord pobity dopiero w 1980). W towarzyskim turnieju „Mac Arwid Cup” w Sztokholmie 28 XII 1977 w spotkaniu z CW Post Nowy York (118:102) zdobył 57 punktów.
Z Wybrzeżem Gdańsk w 1973 roku grał w Pucharze Europy (zespół odpadł po pierwszy spotkaniu 8 XI 1973 z Panathinaikos Ateny 87:70 (zdobył 40 punktów) i 70:97 (zdobył 32 punkty)), w tym samym roku był w Tbilisi najlepszym strzelcem XII Turnieju Koszykówki Drużyn Gwardyjskich Krajów Socjalistycznych (169 punktów, zespół polskiej Gwardii zajął ostatnie, 5 miejscu). W październiku 1976 w I rundzie Pucharu Zdobywców Pucharu z Wybrzeżem wygrał z Zamaelk SC Kair 79:78 (41 punktów) i 110:88 (27 punktów). W II rundzie w listopadzie 1976 GKS odpadł po dwumeczu z Radnickim Belgrad: 101:94 (zdobył 37 punktów) i 86:117 (48 punktów). W listopadzie-grudniu 1978 zespół odpadł w Pucharze Europy po porażce z Olimpiakosem Pirus 91:85 (zdobył 49 punktów) i 79:102, zajmując trzecie miejsce w grupie za Moderne La Mans (mistrz Francji) 86:83 (zdobył 28 punktów) i 93:101 (zdobył 34 punkty) oraz All Jala Alepo (Syria) 92:85 (40 punktów) i 99:89 (18 punktów)
W 1969 roku wybrany w plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” najlepszym sportowcem województwa gdańskiego. Mieszka we Francji.
