CEGLIŃSKI JANUSZ, koszykarz, olimpijczyk
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JANUSZ CEGLIŃSKI''' (ur. 6 IV 1949 Gdańsk), koszykarz (środkowy, 201 cm wzrostu). Syn Kazimierza i Julianny z domu Plewińskiej. Absolwent Liceum Gastronomicznego, z zawodu piekarz-cukiernik. Od 1964 wychowanek [[GDAŃSKI KLUB SPORTOWY WYBRZEŻE | GKS Wybrzeże]], w klubie na etacie sierżanta Milicji Obywatelskiej | + | '''JANUSZ CEGLIŃSKI''' (ur. 6 IV 1949 Gdańsk), koszykarz (środkowy, 201 cm wzrostu). Syn Kazimierza i Julianny z domu Plewińskiej. Absolwent Liceum Gastronomicznego, z zawodu piekarz-cukiernik. Od 1964 wychowanek [[GDAŃSKI KLUB SPORTOWY WYBRZEŻE | GKS Wybrzeże]], w klubie na etacie sierżanta Milicji Obywatelskiej. W 1 drużynie seniorów grał od sezonu 1966/1967 do sezonu 1981/1982: mistrz Polski (1971, 1972, 1973, 1978), wicemistrz (1970, 1980), zdobywca Pucharu Polski (1976, 1978, 1979). W GKS Wybrzeże rozegrał 425 meczy, najwięcej spośród zawodników w historii klubu, zdobył 4555 punktów (w klasyfikacji wszech czasów ustępuje tylko [[JURKIEWICZ EDWARD | Edwardowi Jurkiewiczowi]]). Grał następnie w lidze węgierskiej, w sezonie 1986/1987 w Spójni Gdańsk. Od 1966 grał w reprezentacji Polski juniorów, m.in. w 1968 na Mistrzostwach Europy (Vigo, Hiszpania, IX miejsce). W 1971–1977 rozegrał 151 spotkań w reprezentacji Polski, zdobywając 1417 punktów. Uczestnik Mistrzostw Europy w 1971 w Essen (IV miejsce) i w 1973 w Barcelonie (XII miejsce). W 1972 uczestnik igrzysk olimpijskich w Monachium (X miejsce). Wyróżniony tytułem Mistrza Sportu. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką Zasłużony Ziemi Gdańskiej, złotą odznaką Polskiego Związku Koszykówki i „Zasłużony Gwardzista”. W roku 2006 otrzymał Medal 60-lecia OZKosz Gdańska. Od 28 IV 1974 żonaty z Ewą z domu Domańska, ojciec Grzegorza i Jacka. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 17:09, 27 cze 2019
JANUSZ CEGLIŃSKI (ur. 6 IV 1949 Gdańsk), koszykarz (środkowy, 201 cm wzrostu). Syn Kazimierza i Julianny z domu Plewińskiej. Absolwent Liceum Gastronomicznego, z zawodu piekarz-cukiernik. Od 1964 wychowanek GKS Wybrzeże, w klubie na etacie sierżanta Milicji Obywatelskiej. W 1 drużynie seniorów grał od sezonu 1966/1967 do sezonu 1981/1982: mistrz Polski (1971, 1972, 1973, 1978), wicemistrz (1970, 1980), zdobywca Pucharu Polski (1976, 1978, 1979). W GKS Wybrzeże rozegrał 425 meczy, najwięcej spośród zawodników w historii klubu, zdobył 4555 punktów (w klasyfikacji wszech czasów ustępuje tylko Edwardowi Jurkiewiczowi). Grał następnie w lidze węgierskiej, w sezonie 1986/1987 w Spójni Gdańsk. Od 1966 grał w reprezentacji Polski juniorów, m.in. w 1968 na Mistrzostwach Europy (Vigo, Hiszpania, IX miejsce). W 1971–1977 rozegrał 151 spotkań w reprezentacji Polski, zdobywając 1417 punktów. Uczestnik Mistrzostw Europy w 1971 w Essen (IV miejsce) i w 1973 w Barcelonie (XII miejsce). W 1972 uczestnik igrzysk olimpijskich w Monachium (X miejsce). Wyróżniony tytułem Mistrza Sportu. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką Zasłużony Ziemi Gdańskiej, złotą odznaką Polskiego Związku Koszykówki i „Zasłużony Gwardzista”. W roku 2006 otrzymał Medal 60-lecia OZKosz Gdańska. Od 28 IV 1974 żonaty z Ewą z domu Domańska, ojciec Grzegorza i Jacka.
