STEIN ABRAHAM, rabin
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 26.06.2019)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ABRAHAM STEIN''' (13 I 1818 Wanfried, Hesja – 18 IX 1884 Praga czeska), rabin. W 1844 roku ukończył seminarium nauczycielskie w Kassel; doktor teologii żydowskiej. W latach 1848–1850 rabin w Wieleniu (Wielkopolska), w Gdańsku od października 1850 do 1864 jako rabin gminy [[STARE SZKOTY | Stare Szkoty]]. Wprowadził do modłów w małej synagodze tej gminy (przy baszcie Na Podmurzu koło [[BRAMA SZEROKA| Bramy Szerokiej]]) język niemiecki, chóry synagogalne i organy. Przebudował bożnicę, wyposażając ją w nowe elementy, w tym w otwartą galerię dla kobiet. Wprowadził w życie zasadę czynnego włączania się Żydów w działalność społeczno-polityczną państwa pruskiego. Autor wydanej w Gdańsku książki ''Die Geschichte der Juden zu Danzig'' (1860). W 1864 roku powołany na urząd rabina w Pradze | + | '''ABRAHAM STEIN''' (13 I 1818 Wanfried, Hesja – 18 IX 1884 Praga czeska), rabin. W 1844 roku ukończył seminarium nauczycielskie w Kassel; doktor teologii żydowskiej. W latach 1848–1850 rabin w Wieleniu (Wielkopolska), w Gdańsku od października 1850 do 1864 jako rabin gminy [[STARE SZKOTY | Stare Szkoty]]. Wprowadził do modłów w małej synagodze tej gminy (przy baszcie Na Podmurzu koło [[BRAMA SZEROKA | Bramy Szerokiej]]) język niemiecki, chóry synagogalne i organy. Przebudował bożnicę, wyposażając ją w nowe elementy, w tym w otwartą galerię dla kobiet. Wprowadził w życie zasadę czynnego włączania się Żydów w działalność społeczno-polityczną państwa pruskiego. Autor wydanej w Gdańsku książki ''Die Geschichte der Juden zu Danzig'' (1860). W 1864 roku powołany na urząd rabina w Pradze. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:37, 9 sie 2019
ABRAHAM STEIN (13 I 1818 Wanfried, Hesja – 18 IX 1884 Praga czeska), rabin. W 1844 roku ukończył seminarium nauczycielskie w Kassel; doktor teologii żydowskiej. W latach 1848–1850 rabin w Wieleniu (Wielkopolska), w Gdańsku od października 1850 do 1864 jako rabin gminy Stare Szkoty. Wprowadził do modłów w małej synagodze tej gminy (przy baszcie Na Podmurzu koło Bramy Szerokiej) język niemiecki, chóry synagogalne i organy. Przebudował bożnicę, wyposażając ją w nowe elementy, w tym w otwartą galerię dla kobiet. Wprowadził w życie zasadę czynnego włączania się Żydów w działalność społeczno-polityczną państwa pruskiego. Autor wydanej w Gdańsku książki Die Geschichte der Juden zu Danzig (1860). W 1864 roku powołany na urząd rabina w Pradze.
