BISCHOFF THEODOR LUDWIG HEINRICH, kupiec, radny
m |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Bischoff_Theodor.jpg|thumb|Popiersie Theodora Ludwiga Heinricha Bischoffa wykonane przez Rudolfa Siemeringa]] | [[File:Bischoff_Theodor.jpg|thumb|Popiersie Theodora Ludwiga Heinricha Bischoffa wykonane przez Rudolfa Siemeringa]] | ||
| − | '''THEODOR LUDWIG HEINRICH BISCHOFF''' (4 V 1815 Grudziądz – 29 XII 1879 Gdańsk), kupiec. Syn Simona (1782–1857), starszy przyrodni brat [[BISCHOFF OSKAR ERNST SIMON | Oskara Ernsta Simona Bischoffa]]. W Gdańsku od roku 1840. Od 1849 właściciel firmy hurtowego handlu zbożem T. Bischoff & Co., której kantor mieścił się obok giełdy zbożowej w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] oraz | + | '''THEODOR LUDWIG HEINRICH BISCHOFF''' (4 V 1815 Grudziądz – 29 XII 1879 Gdańsk), kupiec. Syn Simona (1782–1857), starszy przyrodni brat [[BISCHOFF OSKAR ERNST SIMON | Oskara Ernsta Simona Bischoffa]]. W Gdańsku od roku 1840. Od 1849 właściciel firmy hurtowego handlu zbożem T. Bischoff & Co., której kantor mieścił się obok giełdy zbożowej w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] oraz w latach 1854-1879 w kamienicy przy Brotbänkengasse 39 (ul. Chlebnicka), gdzie mieszkał. Udziałowcem firmy był Johann Georg Gustav Lickfett (1817–1898), późniejszy jej właściciel.<br/><br/> |
| − | W latach 1852–1879 członek [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], w 1865 jej wiceprzewodniczący, w okresie 1866–1879 jej przewodniczący. Bliski współpracownik nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von | Leopolda Wintera]]. Na forum Rady Miejskiej popierał jego propozycje zmian w infrastrukturze miasta, wnioski o sfinansowanie nowych inwestycji z budżetu i pożyczek bankowych. Wspierał budowę [[WODOCIĄGI | wodociągów i kanalizacji]], brukowanych ulic, budynków szkolnych. W dowód zasług w 1881 roku jego marmurowe popiersie ozdobiło Salę Wety w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]], miejscu obrad Rady Miejskiej. W latach 1870–1876 przedstawiciel rodzinnego Grudziądza w pruskim Landtagu. <br/><br/> | + | Członek i wieloletni wiceprezes [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]]. W latach 1852–1879 członek [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], w 1865 jej wiceprzewodniczący, w okresie 1866–1879 jej przewodniczący. Bliski współpracownik nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von | Leopolda Wintera]]. Na forum Rady Miejskiej popierał jego propozycje zmian w infrastrukturze miasta, wnioski o sfinansowanie nowych inwestycji z budżetu i pożyczek bankowych. Wspierał budowę [[WODOCIĄGI | wodociągów i kanalizacji]], brukowanych ulic, budynków szkolnych. W dowód zasług w 1881 roku jego marmurowe popiersie ozdobiło Salę Wety w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]], miejscu obrad Rady Miejskiej. W latach 1870–1876 przedstawiciel rodzinnego Grudziądza w pruskim Landtagu. <br/><br/> |
Żonaty z Pauliną Hencke (1821 – 18 I 1875 Gdańsk). Syn Theodor, prawnik, był mężem Margaretty, przybranej córki Leopolda Wintera. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Żonaty z Pauliną Hencke (1821 – 18 I 1875 Gdańsk). Syn Theodor, prawnik, był mężem Margaretty, przybranej córki Leopolda Wintera. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 13:08, 20 lip 2019
THEODOR LUDWIG HEINRICH BISCHOFF (4 V 1815 Grudziądz – 29 XII 1879 Gdańsk), kupiec. Syn Simona (1782–1857), starszy przyrodni brat Oskara Ernsta Simona Bischoffa. W Gdańsku od roku 1840. Od 1849 właściciel firmy hurtowego handlu zbożem T. Bischoff & Co., której kantor mieścił się obok giełdy zbożowej w Dworze Artusa oraz w latach 1854-1879 w kamienicy przy Brotbänkengasse 39 (ul. Chlebnicka), gdzie mieszkał. Udziałowcem firmy był Johann Georg Gustav Lickfett (1817–1898), późniejszy jej właściciel.
Członek i wieloletni wiceprezes Korporacji Kupców. W latach 1852–1879 członek Rady Miejskiej, w 1865 jej wiceprzewodniczący, w okresie 1866–1879 jej przewodniczący. Bliski współpracownik nadburmistrza Leopolda Wintera. Na forum Rady Miejskiej popierał jego propozycje zmian w infrastrukturze miasta, wnioski o sfinansowanie nowych inwestycji z budżetu i pożyczek bankowych. Wspierał budowę wodociągów i kanalizacji, brukowanych ulic, budynków szkolnych. W dowód zasług w 1881 roku jego marmurowe popiersie ozdobiło Salę Wety w Ratuszu Głównego Miasta, miejscu obrad Rady Miejskiej. W latach 1870–1876 przedstawiciel rodzinnego Grudziądza w pruskim Landtagu.
Żonaty z Pauliną Hencke (1821 – 18 I 1875 Gdańsk). Syn Theodor, prawnik, był mężem Margaretty, przybranej córki Leopolda Wintera.
