TRZY ŚWIŃSKIE GŁOWY
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Trzy_Świnskie_Głowy.JPG|thumb|Trzy Świńskie Głowy]] | + | [[File:Trzy_Świnskie_Głowy.JPG|thumb|Restauracja Trzy Świńskie Głowy]] |
| + | [[File:2_Trzy_Świńskie_Głowy.jpg|thumb|Widok Gdańska ze wzniesienia przy Trzech Świńskich Głowach, [[MEYERHEIM FRIEDRICH EDUARD | Friedrich Eduard Meyerheim]], 1838]] | ||
'''TRZY ŚWIŃSKIE GŁOWY''' (Drei Schweinsköpfe, Świniegłowy), w [[LIPCE | Lipcach]] (dzielnica Orunia – Święty Wojciech – Lipce), przy obecnej ul. Bartniczej, na lewym brzegu [[KANAŁ RADUNI | Kanału Raduni]]. Karczma (Ribbenkrug) założona w 1568 roku przez gdańskiego burmistrza [[FERBER CONSTANTIN (I) | Constantina Ferbera]] na gruntach [[MAĆKOWY | Maćków]], wydzierżawionych w 1550 prawem emfiteuzy (na dłuższy czas, do około 100 lat, z możliwością przedłużenia) od biskupa włocławskiego. Wzięła nazwę od herbu właściciela (w tarczy trzy świńskie głowy). Od 1. połowy XIX wieku bardzo popularna gdańska restauracja ogrodowa, odwiedzana całymi rodzinami, od około roku 1830 organizująca publiczne koncerty. W pobliżu restauracji zbudowano osłaniające gości przed deszczem i skwarem drewniane werandy oraz podium dla orkiestry, a powyżej, na wyniesionej krawędzi wysoczyzny, malowniczy ogród leśny. Wśród bukowych drzew wytrasowane były wygodne ścieżki, które prowadziły na górę wzniesienia, gdzie urządzono rozległą polanę z kwiatowymi klombami, Dookoła stały ławki, na środku drewniana wieża widokowa, największa atrakcja ogrodu. Zniszczone po 1945. Ślady założenia, dzięki zachowanym drzewom, czytelne i obecnie, polana na wzgórzu (na której stała wieża widokowa) w dalszym ciągu otwiera szerokie, atrakcyjne widoki na położone niżej Żuławy. Obecnie miejsce zapomniane, powoli ulega renaturalizacji. {{author: KR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | '''TRZY ŚWIŃSKIE GŁOWY''' (Drei Schweinsköpfe, Świniegłowy), w [[LIPCE | Lipcach]] (dzielnica Orunia – Święty Wojciech – Lipce), przy obecnej ul. Bartniczej, na lewym brzegu [[KANAŁ RADUNI | Kanału Raduni]]. Karczma (Ribbenkrug) założona w 1568 roku przez gdańskiego burmistrza [[FERBER CONSTANTIN (I) | Constantina Ferbera]] na gruntach [[MAĆKOWY | Maćków]], wydzierżawionych w 1550 prawem emfiteuzy (na dłuższy czas, do około 100 lat, z możliwością przedłużenia) od biskupa włocławskiego. Wzięła nazwę od herbu właściciela (w tarczy trzy świńskie głowy). Od 1. połowy XIX wieku bardzo popularna gdańska restauracja ogrodowa, odwiedzana całymi rodzinami, od około roku 1830 organizująca publiczne koncerty. W pobliżu restauracji zbudowano osłaniające gości przed deszczem i skwarem drewniane werandy oraz podium dla orkiestry, a powyżej, na wyniesionej krawędzi wysoczyzny, malowniczy ogród leśny. Wśród bukowych drzew wytrasowane były wygodne ścieżki, które prowadziły na górę wzniesienia, gdzie urządzono rozległą polanę z kwiatowymi klombami, Dookoła stały ławki, na środku drewniana wieża widokowa, największa atrakcja ogrodu. Zniszczone po 1945. Ślady założenia, dzięki zachowanym drzewom, czytelne i obecnie, polana na wzgórzu (na której stała wieża widokowa) w dalszym ciągu otwiera szerokie, atrakcyjne widoki na położone niżej Żuławy. Obecnie miejsce zapomniane, powoli ulega renaturalizacji. {{author: KR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Wersja z 17:11, 26 paź 2019
TRZY ŚWIŃSKIE GŁOWY (Drei Schweinsköpfe, Świniegłowy), w Lipcach (dzielnica Orunia – Święty Wojciech – Lipce), przy obecnej ul. Bartniczej, na lewym brzegu Kanału Raduni. Karczma (Ribbenkrug) założona w 1568 roku przez gdańskiego burmistrza Constantina Ferbera na gruntach Maćków, wydzierżawionych w 1550 prawem emfiteuzy (na dłuższy czas, do około 100 lat, z możliwością przedłużenia) od biskupa włocławskiego. Wzięła nazwę od herbu właściciela (w tarczy trzy świńskie głowy). Od 1. połowy XIX wieku bardzo popularna gdańska restauracja ogrodowa, odwiedzana całymi rodzinami, od około roku 1830 organizująca publiczne koncerty. W pobliżu restauracji zbudowano osłaniające gości przed deszczem i skwarem drewniane werandy oraz podium dla orkiestry, a powyżej, na wyniesionej krawędzi wysoczyzny, malowniczy ogród leśny. Wśród bukowych drzew wytrasowane były wygodne ścieżki, które prowadziły na górę wzniesienia, gdzie urządzono rozległą polanę z kwiatowymi klombami, Dookoła stały ławki, na środku drewniana wieża widokowa, największa atrakcja ogrodu. Zniszczone po 1945. Ślady założenia, dzięki zachowanym drzewom, czytelne i obecnie, polana na wzgórzu (na której stała wieża widokowa) w dalszym ciągu otwiera szerokie, atrakcyjne widoki na położone niżej Żuławy. Obecnie miejsce zapomniane, powoli ulega renaturalizacji.
