PIEŃKAWA ZDZISŁAW, konstruktor statków, żeglarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ZDZISŁAW PIEŃKAWA''' (16 II 1930 Otwock – 11 II 2000 Gdynia), kapitan jachtowy żeglugi wielkiej, sędzia żeglarski klasy II, konstruktor statków, instruktor żeglarstwa. W Gdańsku od 1946 roku, w 1954 absolwent Wydziału Budownictwa Okrętowego [[POLITECHNIKA GDAŃSKA| Politechniki Gdańskiej]]. <br/><br/> | + | '''ZDZISŁAW PIEŃKAWA''' (16 II 1930 Otwock – 11 II 2000 Gdynia), kapitan jachtowy żeglugi wielkiej, sędzia żeglarski klasy II, konstruktor statków, instruktor żeglarstwa. W Gdańsku od 1946 roku, w 1954 absolwent Wydziału Budownictwa Okrętowego [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]]. <br/><br/> |
| − | Od 1948 roku należał do Morskiej Chorągwi Harcerskiej i [[AKADEMICKI ZWIĄZEK MORSKI| Akademickiego Związku Morskiego]]. Od 1952 kierownik Organizacyjny Zarządu Okręgowego Akademickiego Związku Sportowego (AZS). W 1954 zdobył tytuł Akademickiego Mistrza Polski w żeglarstwie lodowym. Po studiach pracował w [[STOCZNIA GDAŃSKA| Stoczni Gdańskiej]], w zespole budującym jachty typu J-140 („Śmiały”, „Dar Opola”, [[OTAGO| „Otago”]]). W 1957 roku uzyskał stopień jachtowego kapitana żeglugi wielkiej. Od 1960 roku członek [[JACHTKLUB STOCZNI GDAŃSKIEJ| Jacht Klubu Stoczni Gdańskiej]], w latach 1960–1968 był kapitanem sportowym i przewodniczącym komisji egzaminacyjnej. <br/><br/> | + | Od 1948 roku należał do Morskiej Chorągwi Harcerskiej i [[AKADEMICKI ZWIĄZEK MORSKI | Akademickiego Związku Morskiego]]. Od 1952 kierownik Organizacyjny Zarządu Okręgowego Akademickiego Związku Sportowego (AZS). W 1954 zdobył tytuł Akademickiego Mistrza Polski w żeglarstwie lodowym. Po studiach pracował w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]], w zespole budującym jachty typu J-140 („Śmiały”, „Dar Opola”, [[OTAGO | „Otago”]]). W 1957 roku uzyskał stopień jachtowego kapitana żeglugi wielkiej. Od 1960 roku członek [[JACHTKLUB STOCZNI GDAŃSKIEJ | Jacht Klubu Stoczni Gdańskiej]], w latach 1960–1968 był kapitanem sportowym i przewodniczącym komisji egzaminacyjnej. <br/><br/> |
W latach 1968–1970 był dyrektorem produkcji w Zjednoczeniu Przemysłu Okrętowego w Gdańsku, zajmował się głównie opracowywaniem systemu wodowania bocznego statków. W latach 1976–1981 przebywał w Stanach Zjednoczonych, z ramienia Komitetu Morskiego przy Konsulacie Generalnym PRL w Nowym Jorku zajmował się zapewnieniem udziału polskich jachtów w imprezach żeglarskich OSTAR ’76, Operacja Żagiel ’76, OSTAR ’80 i obchodach 200-lecia Stanów Zjednoczonych. | W latach 1968–1970 był dyrektorem produkcji w Zjednoczeniu Przemysłu Okrętowego w Gdańsku, zajmował się głównie opracowywaniem systemu wodowania bocznego statków. W latach 1976–1981 przebywał w Stanach Zjednoczonych, z ramienia Komitetu Morskiego przy Konsulacie Generalnym PRL w Nowym Jorku zajmował się zapewnieniem udziału polskich jachtów w imprezach żeglarskich OSTAR ’76, Operacja Żagiel ’76, OSTAR ’80 i obchodach 200-lecia Stanów Zjednoczonych. | ||
| − | W roku 1973 jako kapitan wystartował wraz z załogą na jachcie „Otago” w pierwszych regatach wokół Ziemi: Whitbread Round the World Race, zajmując trzynaste miejsce. Za to osiągnięcie został uhonorowany Srebrnym Sekstansem [[REJS ROKU| Rejsu Roku]] 1974. Po zakończeniu rejsu przyjęty do Bractwa Kaphornowców, w którym od 1993 aż do śmierci był tzw. grotmasztem. W latach 80. XX wieku jako kapitan do wynajęcia pływał na jachtach motorowodnych „El Bravo II” i „El Bravo III” po Morzu Śródziemnym i Morzu Karaibskim, wokół zachodnich wybrzeży Ameryki Południowej. W początkach lat 90. pływał z młodzieżą na „Pogorii” na rejsach szkoleniowych. W latach 1994–1998 był wiceprzewodniczącym w The Sail Training Association of Poland. Był też członkiem jury nagrody Rejs Roku.<br/><br/> | + | W roku 1973 jako kapitan wystartował wraz z załogą na jachcie „Otago” w pierwszych regatach wokół Ziemi: Whitbread Round the World Race, zajmując trzynaste miejsce. Za to osiągnięcie został uhonorowany Srebrnym Sekstansem [[REJS ROKU | Rejsu Roku]] 1974. Po zakończeniu rejsu przyjęty do Bractwa Kaphornowców, w którym od 1993 aż do śmierci był tzw. grotmasztem. W latach 80. XX wieku jako kapitan do wynajęcia pływał na jachtach motorowodnych „El Bravo II” i „El Bravo III” po Morzu Śródziemnym i Morzu Karaibskim, wokół zachodnich wybrzeży Ameryki Południowej. W początkach lat 90. pływał z młodzieżą na „Pogorii” na rejsach szkoleniowych. W latach 1994–1998 był wiceprzewodniczącym w The Sail Training Association of Poland. Był też członkiem jury nagrody Rejs Roku.<br/><br/> |
| − | Autor książki ''Żeglarski maraton'' (1976), opisującej udział w regatach dookoła świata Whitbread Round the World Race, artykułów popularyzujących żeglarstwo w [[DZIENNIK BAŁTYCKI| „Dzienniku Bałtyckim”]], [[GŁOS WYBRZEŻA| „Głosie Wybrzeża”]], „Morzu”, „Żaglach” i „Przeglądzie Morskim”. Wyróżniony honorową odznaką „Zasłużony Działacz Żeglarstwa Polskiego” (1958) oraz Medalem za Szczególne Zasługi dla Żeglarstwa Polskiego (1998). Od 2008 roku jego imię nosi ulica w Gdyni-Wilczynie. 14 V 2016 roku odsłonięto poświęconą mu tablicę w Alei Żeglarstwa w Gdyni. Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO| cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: AKU}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Autor książki ''Żeglarski maraton'' (1976), opisującej udział w regatach dookoła świata Whitbread Round the World Race, artykułów popularyzujących żeglarstwo w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]], [[GŁOS WYBRZEŻA | „Głosie Wybrzeża”]], „Morzu”, „Żaglach” i „Przeglądzie Morskim”. Wyróżniony honorową odznaką „Zasłużony Działacz Żeglarstwa Polskiego” (1958) oraz Medalem za Szczególne Zasługi dla Żeglarstwa Polskiego (1998). Od 2008 roku jego imię nosi ulica w Gdyni-Wilczynie. 14 V 2016 roku odsłonięto poświęconą mu tablicę w Alei Żeglarstwa w Gdyni. Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: AKU}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 18:03, 22 lip 2018
ZDZISŁAW PIEŃKAWA (16 II 1930 Otwock – 11 II 2000 Gdynia), kapitan jachtowy żeglugi wielkiej, sędzia żeglarski klasy II, konstruktor statków, instruktor żeglarstwa. W Gdańsku od 1946 roku, w 1954 absolwent Wydziału Budownictwa Okrętowego Politechniki Gdańskiej.
Od 1948 roku należał do Morskiej Chorągwi Harcerskiej i Akademickiego Związku Morskiego. Od 1952 kierownik Organizacyjny Zarządu Okręgowego Akademickiego Związku Sportowego (AZS). W 1954 zdobył tytuł Akademickiego Mistrza Polski w żeglarstwie lodowym. Po studiach pracował w Stoczni Gdańskiej, w zespole budującym jachty typu J-140 („Śmiały”, „Dar Opola”, „Otago”). W 1957 roku uzyskał stopień jachtowego kapitana żeglugi wielkiej. Od 1960 roku członek Jacht Klubu Stoczni Gdańskiej, w latach 1960–1968 był kapitanem sportowym i przewodniczącym komisji egzaminacyjnej.
W latach 1968–1970 był dyrektorem produkcji w Zjednoczeniu Przemysłu Okrętowego w Gdańsku, zajmował się głównie opracowywaniem systemu wodowania bocznego statków. W latach 1976–1981 przebywał w Stanach Zjednoczonych, z ramienia Komitetu Morskiego przy Konsulacie Generalnym PRL w Nowym Jorku zajmował się zapewnieniem udziału polskich jachtów w imprezach żeglarskich OSTAR ’76, Operacja Żagiel ’76, OSTAR ’80 i obchodach 200-lecia Stanów Zjednoczonych.
W roku 1973 jako kapitan wystartował wraz z załogą na jachcie „Otago” w pierwszych regatach wokół Ziemi: Whitbread Round the World Race, zajmując trzynaste miejsce. Za to osiągnięcie został uhonorowany Srebrnym Sekstansem Rejsu Roku 1974. Po zakończeniu rejsu przyjęty do Bractwa Kaphornowców, w którym od 1993 aż do śmierci był tzw. grotmasztem. W latach 80. XX wieku jako kapitan do wynajęcia pływał na jachtach motorowodnych „El Bravo II” i „El Bravo III” po Morzu Śródziemnym i Morzu Karaibskim, wokół zachodnich wybrzeży Ameryki Południowej. W początkach lat 90. pływał z młodzieżą na „Pogorii” na rejsach szkoleniowych. W latach 1994–1998 był wiceprzewodniczącym w The Sail Training Association of Poland. Był też członkiem jury nagrody Rejs Roku.
Autor książki Żeglarski maraton (1976), opisującej udział w regatach dookoła świata Whitbread Round the World Race, artykułów popularyzujących żeglarstwo w „Dzienniku Bałtyckim”, „Głosie Wybrzeża”, „Morzu”, „Żaglach” i „Przeglądzie Morskim”. Wyróżniony honorową odznaką „Zasłużony Działacz Żeglarstwa Polskiego” (1958) oraz Medalem za Szczególne Zasługi dla Żeglarstwa Polskiego (1998). Od 2008 roku jego imię nosi ulica w Gdyni-Wilczynie. 14 V 2016 roku odsłonięto poświęconą mu tablicę w Alei Żeglarstwa w Gdyni. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
