PNIEWSKI WŁADYSŁAW, nauczyciel w Gimnazjum Polskim
(poprawki dr. Witosławy Frankowskiej (e-mail z 27.06.2018)) |
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 19.11.2018)) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Władysław_Pniewski.jpg|thumb|Władysław Pniewski]] | [[File:Władysław_Pniewski.jpg|thumb|Władysław Pniewski]] | ||
| − | '''WŁADYSŁAW PNIEWSKI''' (3 II 1893 Gostyń województwo poznańskie – 22 III 1940 Stutthof, rozstrzelany), nauczyciel. W latach 1913–1914 studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, 1918–1920 filozofię i polonistykę w uniwersytecie we Wrocławiu i Poznaniu, od 26 X 1925 roku doktor (tytuł uzyskał na Uniwersytecie Poznańskim). W okresie 1924–1939 nauczał języka polskiego w [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]], w którym zorganizował bibliotekę (przekształconą z czasem w publiczną). W latach 1927–1936 wiceprezes [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki]], członek komitetu redakcyjnego [[ROCZNIK GDAŃSKI | „Rocznika Gdańskiego”]]. Pisał o miejscu Gdańska i Pomorza w polskiej literaturze. Znawca problematyki kaszubskiej, w latach 1931–1934 redaktor „Gryfa”. Redaktor tomu ''Krzysztof Celestyn Mrongowiusz 1764–1855. Księga pamiątkowa'' (1933) i autor monografii ''Język polski w dawnych szkołach gdańskich'' (1938). W sierpniu 1939 roku mimo namów nie opuścił Gdańska. Osadzony w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]], rozstrzelany. Jego imieniem nazwano [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcące]] i ulicę w Gdańsku-Wrzeszczu (do 1945: Neue Sorge). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''WŁADYSŁAW PNIEWSKI''' (3 II 1893 Gostyń województwo poznańskie – 22 III 1940 Stutthof, rozstrzelany), nauczyciel. W latach 1913–1914 studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, 1918–1920 filozofię i polonistykę w uniwersytecie we Wrocławiu i Poznaniu, od 26 X 1925 roku doktor (tytuł uzyskał na Uniwersytecie Poznańskim). W okresie 1924–1939 nauczał języka polskiego w [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]], w którym zorganizował bibliotekę (przekształconą z czasem w publiczną). W latach 1927–1936 wiceprezes [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki]], członek komitetu redakcyjnego [[ROCZNIK GDAŃSKI | „Rocznika Gdańskiego”]]. Pisał o miejscu Gdańska i Pomorza w polskiej literaturze. Znawca problematyki kaszubskiej, w latach 1931–1934 redaktor „Gryfa”. Redaktor tomu ''Krzysztof Celestyn Mrongowiusz 1764–1855. Księga pamiątkowa'' (1933) i autor monografii ''Język polski w dawnych szkołach gdańskich'' (1938). W sierpniu 1939 roku mimo namów nie opuścił Gdańska. Osadzony w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]], rozstrzelany.<br /><br /> |
| + | Po przyjeździe do Gdańska mieszkał w baraku przy Gimnazjum Polskim, następnie przy Hundegasse (ul. Ogarna), w Oliwie i we Wrzeszczu, przy Hauptstrasse (al. Grunwaldzka). Żonaty był z Heleną (rozwiódł się), miał syna Włodzisława (30 VIII 1926 Gdańsk – 2 VIII 1932 Gdańsk) i córki Julię (1924 – 2005) zamężną Andrulewicz i Eugenię (ur. 1929) zamężną Kosińską. Jego imieniem nazwano [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcące]] i ulicę w Gdańsku-Wrzeszczu (do 1945: Neue Sorge). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:08, 19 lis 2018
WŁADYSŁAW PNIEWSKI (3 II 1893 Gostyń województwo poznańskie – 22 III 1940 Stutthof, rozstrzelany), nauczyciel. W latach 1913–1914 studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, 1918–1920 filozofię i polonistykę w uniwersytecie we Wrocławiu i Poznaniu, od 26 X 1925 roku doktor (tytuł uzyskał na Uniwersytecie Poznańskim). W okresie 1924–1939 nauczał języka polskiego w Gimnazjum Polskim, w którym zorganizował bibliotekę (przekształconą z czasem w publiczną). W latach 1927–1936 wiceprezes Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki, członek komitetu redakcyjnego „Rocznika Gdańskiego”. Pisał o miejscu Gdańska i Pomorza w polskiej literaturze. Znawca problematyki kaszubskiej, w latach 1931–1934 redaktor „Gryfa”. Redaktor tomu Krzysztof Celestyn Mrongowiusz 1764–1855. Księga pamiątkowa (1933) i autor monografii Język polski w dawnych szkołach gdańskich (1938). W sierpniu 1939 roku mimo namów nie opuścił Gdańska. Osadzony w obozie Stutthof, rozstrzelany.
Po przyjeździe do Gdańska mieszkał w baraku przy Gimnazjum Polskim, następnie przy Hundegasse (ul. Ogarna), w Oliwie i we Wrzeszczu, przy Hauptstrasse (al. Grunwaldzka). Żonaty był z Heleną (rozwiódł się), miał syna Włodzisława (30 VIII 1926 Gdańsk – 2 VIII 1932 Gdańsk) i córki Julię (1924 – 2005) zamężną Andrulewicz i Eugenię (ur. 1929) zamężną Kosińską. Jego imieniem nazwano II Liceum Ogólnokształcące i ulicę w Gdańsku-Wrzeszczu (do 1945: Neue Sorge).
