WALLENBERG ADOLF, lekarz
(uzupełnienia_BŚ_) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Adolf_Wallenberg.jpg|thumb|Adolf Wallenberg]] | [[File:Adolf_Wallenberg.jpg|thumb|Adolf Wallenberg]] | ||
| − | '''ADOLF WALLENBERG''' (10 XI 1862 Starogard Gdański – 10 IV 1949 USA), lekarz, syn Abrahama (1839–1914), lekarza z Nowego Dworu Gdańskiego. Maturę uzyskał w | + | '''ADOLF WALLENBERG''' (10 XI 1862 Starogard Gdański – 10 IV 1949 USA), lekarz, syn Abrahama (1839–1914), lekarza z Nowego Dworu Gdańskiego. Maturę uzyskał w 1881 roku w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], studiował medycynę na uniwersytecie w Lipsku i Heidelbergu. Po studiach lekarz prywatny w Gdańsku, pracował także dla miejskiej kasy chorych. 1 X 1907 roku zatrudniony przez władze miasta na stanowisku kierownika oddziału wewnętrznego [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) | Szpitala Miejskiego]] (Lazaret przy Bramie Oliwskiej, od 1911 roku w kompleksie szpitalnym przy ul. Dębinki), od maja 1910 – profesor. Autor prac naukowych i podręczników z zakresu medycyny, opisał objawy kliniczne (1895) i wyniki własnych badań (1901) zespołu neurologicznego wywoływanego zamknięciem tętnicy móżdżkowej tylnej dolnej, znanego obecnie jako zespół Wallenberga. W marcu 1928 doktor honoris causa uniwersytetu w Królewcu. Od 1 IV 1928 roku na emeryturze; opuścił Gdańsk po przejęciu władzy przez nazistów. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 15:03, 21 wrz 2018
ADOLF WALLENBERG (10 XI 1862 Starogard Gdański – 10 IV 1949 USA), lekarz, syn Abrahama (1839–1914), lekarza z Nowego Dworu Gdańskiego. Maturę uzyskał w 1881 roku w Gimnazjum Miejskim, studiował medycynę na uniwersytecie w Lipsku i Heidelbergu. Po studiach lekarz prywatny w Gdańsku, pracował także dla miejskiej kasy chorych. 1 X 1907 roku zatrudniony przez władze miasta na stanowisku kierownika oddziału wewnętrznego Szpitala Miejskiego (Lazaret przy Bramie Oliwskiej, od 1911 roku w kompleksie szpitalnym przy ul. Dębinki), od maja 1910 – profesor. Autor prac naukowych i podręczników z zakresu medycyny, opisał objawy kliniczne (1895) i wyniki własnych badań (1901) zespołu neurologicznego wywoływanego zamknięciem tętnicy móżdżkowej tylnej dolnej, znanego obecnie jako zespół Wallenberga. W marcu 1928 doktor honoris causa uniwersytetu w Królewcu. Od 1 IV 1928 roku na emeryturze; opuścił Gdańsk po przejęciu władzy przez nazistów.
