EDEL HIERONYMUS, złotnik
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File:Hieronymus_Edel.png|thumb|Hieronymus Edel, dzban komunijny z dekoracją puklowaną i grawerowaną z [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], zaginiony w 1945]] | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
Wersja z 17:43, 23 lis 2019
HIERONYMUS EDEL (przed 1624 – 1681 Gdańsk), złotnik. Według dokumentów cechowych pochodził z „Henstete” (prawdopodobnie Hanstedt, obwód Segebern w prowincji Szlezwik-Holsztyn). Po raz pierwszy został wymieniany jako zapisany na staż czeladniczy w Gdańsku w 1624 roku, pracę mistrzowską wykonał w 1628 u Zachariasa Dersaua. 17 III 1629 roku otrzymał obywatelstwo Gdańska. W latach 1642, 1651, 1664, 1671 pełnił funkcję podstarszego cechu, starszego cechu był w 1643, 1652, 1665 i 1672 roku. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: Michael John, Marten Junge, Hans Bachmann, Michael Brackenhaus, Melcher Jaske, Christian Haase, Christian Pichgel I. Miał trzech synów, którzy również kształcili się w zawodzie złotniczym: Waltera, wyuczonego (wyzwolony na czeladnika) w 1636 roku, Johanna, zapisanego w 1658 na cztery lata nauki, oraz Friedricha, zapisanego w 1670 na osiem lat, wyuczonego w 1677. Wdowa po Hieronimie prowadziła warsztat w 1682, do chwili przejęcia go w tym samym roku przez syna Friedricha (brak informacji o jego dalszej działalności). Pozostali dwaj synowie nie uzyskali tytułów mistrzowskich w Gdańsku.
Używał znaku warsztatowego z wiązanym monogramem HE w trzech wariantach: w polu owalnym, kwadratowym o zaokrąglonych rogach lub tarczy herbowej. Prowadził warsztat przez ponad pół wieku, jednak dotychczas przypisano mi zaskakująco niewielką liczbę dzieł. Zachowało się kilka jego naczyń świeckich: puchar puklowany (Monachium, zbiory prywatne), misa zdobiona monetami (Kraków, zbiory Książąt Czartoryskich), kufel z dekoracją kwiatową (Warszawa, zbiory prywatne) i kufel fakturowany (Moskwa, Państwowe Muzeum Historyczne) oraz kilka sprzętów kościelnych: łódka na kadzidło z herbem bp. Mikołaja Szyszkowskiego w katedrze we Fromborku, kielichy w katedrze oliwskiej i w Stankowie na Pomorzu Gdańskim, wysoki dzban komunijny z bogatą dekoracją puklowaną i grawerowaną (obecnie zaginiony, dawniej w kościele św. Katarzyny w Gdańsku). Przypisuje mu się także autorstwo dzbana z lat 40. XVII wieku znajdującego się w zbiorach Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze.
Zob. też złotnictwo.
