EDEL HIERONYMUS, złotnik

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
(nowe_hasło_10.2017)
(dodanie logotypów)
Linia 1: Linia 1:
 
{{web}}
 
{{web}}
 +
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']]
 +
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']]
 
'''HIERONIM EDEL''' (przed 1624 – 1681 Gdańsk), złotnik. Według dokumentów cechowych pochodził z „Henstete” (prawdopodobnie Hanstedt, obwód Segebern w prowincji Szlezwik-Holsztyn). Po raz pierwszy został wymieniany jako zapisany na staż czeladniczy w Gdańsku w 1624 roku, pracę mistrzowską wykonał w 1628 u [[DERSAU ZACHARIAS| Zachariasa Dersaua]]. 17 III 1629 roku otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE| obywatelstwo Gdańska]]. W latach 1642, 1651, 1664, 1671 pełnił funkcję podstarszego [[CECHY, XIV–XVIII wiek| cechu]], starszego cechu był w 1643, 1652, 1665 i 1672 roku. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: Michael John, Marten Junge, Hans Bachmann, Michael Brackenhaus, Melcher Jaske, Christian Haase, [[PICHGEL CHRISTIAN I| Christian Pichgel]] I. Miał trzech synów, którzy również kształcili się w zawodzie złotniczym: Waltera, wyuczonego (wyzwolony na czeladnika) w 1636 roku, Johanna, zapisanego w 1658 na cztery lata nauki, oraz Friedricha, zapisanego w 1670 na osiem lat, wyuczonego w 1677. Wdowa po Hieronimie prowadziła warsztat w 1682, do chwili przejęcia go w tym samym roku przez syna Friedricha (brak informacji o jego dalszej działalności). Pozostali dwaj synowie nie uzyskali tytułów mistrzowskich w Gdańsku.<br/><br/>
 
'''HIERONIM EDEL''' (przed 1624 – 1681 Gdańsk), złotnik. Według dokumentów cechowych pochodził z „Henstete” (prawdopodobnie Hanstedt, obwód Segebern w prowincji Szlezwik-Holsztyn). Po raz pierwszy został wymieniany jako zapisany na staż czeladniczy w Gdańsku w 1624 roku, pracę mistrzowską wykonał w 1628 u [[DERSAU ZACHARIAS| Zachariasa Dersaua]]. 17 III 1629 roku otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE| obywatelstwo Gdańska]]. W latach 1642, 1651, 1664, 1671 pełnił funkcję podstarszego [[CECHY, XIV–XVIII wiek| cechu]], starszego cechu był w 1643, 1652, 1665 i 1672 roku. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: Michael John, Marten Junge, Hans Bachmann, Michael Brackenhaus, Melcher Jaske, Christian Haase, [[PICHGEL CHRISTIAN I| Christian Pichgel]] I. Miał trzech synów, którzy również kształcili się w zawodzie złotniczym: Waltera, wyuczonego (wyzwolony na czeladnika) w 1636 roku, Johanna, zapisanego w 1658 na cztery lata nauki, oraz Friedricha, zapisanego w 1670 na osiem lat, wyuczonego w 1677. Wdowa po Hieronimie prowadziła warsztat w 1682, do chwili przejęcia go w tym samym roku przez syna Friedricha (brak informacji o jego dalszej działalności). Pozostali dwaj synowie nie uzyskali tytułów mistrzowskich w Gdańsku.<br/><br/>
 
Używał znaku warsztatowego z wiązanym monogramem HE w trzech wariantach: w polu owalnym, kwadratowym o zaokrąglonych rogach lub tarczy herbowej. Prowadził warsztat przez ponad pół wieku, jednak dotychczas przypisano mi zaskakująco niewielką liczbę dzieł. Zachowało się kilka jego naczyń świeckich: puchar puklowany (Monachium, zbiory prywatne), misa zdobiona monetami (Kraków, zbiory Książąt Czartoryskich), kufel z dekoracją kwiatową (Warszawa, zbiory prywatne) i kufel fakturowany (Moskwa, Państwowe Muzeum Historyczne) oraz kilka sprzętów kościelnych: łódka na kadzidło z herbem bp. Mikołaja Szyszkowskiego w katedrze we Fromborku, kielichy w [[KATEDRA OLIWSKA| katedrze oliwskiej]] i w Stankowie na Pomorzu Gdańskim, wysoki dzban komunijny z bogatą dekoracją puklowaną i grawerowaną (obecnie zaginiony, dawniej w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ| kościele św. Katarzyny]] w Gdańsku). Przypisuje mu się także autorstwo dzbana z lat 40. XVII wieku znajdującego się w zbiorach Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze.<br/><br/>
 
Używał znaku warsztatowego z wiązanym monogramem HE w trzech wariantach: w polu owalnym, kwadratowym o zaokrąglonych rogach lub tarczy herbowej. Prowadził warsztat przez ponad pół wieku, jednak dotychczas przypisano mi zaskakująco niewielką liczbę dzieł. Zachowało się kilka jego naczyń świeckich: puchar puklowany (Monachium, zbiory prywatne), misa zdobiona monetami (Kraków, zbiory Książąt Czartoryskich), kufel z dekoracją kwiatową (Warszawa, zbiory prywatne) i kufel fakturowany (Moskwa, Państwowe Muzeum Historyczne) oraz kilka sprzętów kościelnych: łódka na kadzidło z herbem bp. Mikołaja Szyszkowskiego w katedrze we Fromborku, kielichy w [[KATEDRA OLIWSKA| katedrze oliwskiej]] i w Stankowie na Pomorzu Gdańskim, wysoki dzban komunijny z bogatą dekoracją puklowaną i grawerowaną (obecnie zaginiony, dawniej w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ| kościele św. Katarzyny]] w Gdańsku). Przypisuje mu się także autorstwo dzbana z lat 40. XVII wieku znajdującego się w zbiorach Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze.<br/><br/>
 
Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]
 
Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]

Wersja z 08:20, 24 paź 2017

Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk
Partner redakcji

HIERONIM EDEL (przed 1624 – 1681 Gdańsk), złotnik. Według dokumentów cechowych pochodził z „Henstete” (prawdopodobnie Hanstedt, obwód Segebern w prowincji Szlezwik-Holsztyn). Po raz pierwszy został wymieniany jako zapisany na staż czeladniczy w Gdańsku w 1624 roku, pracę mistrzowską wykonał w 1628 u Zachariasa Dersaua. 17 III 1629 roku otrzymał obywatelstwo Gdańska. W latach 1642, 1651, 1664, 1671 pełnił funkcję podstarszego cechu, starszego cechu był w 1643, 1652, 1665 i 1672 roku. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: Michael John, Marten Junge, Hans Bachmann, Michael Brackenhaus, Melcher Jaske, Christian Haase, Christian Pichgel I. Miał trzech synów, którzy również kształcili się w zawodzie złotniczym: Waltera, wyuczonego (wyzwolony na czeladnika) w 1636 roku, Johanna, zapisanego w 1658 na cztery lata nauki, oraz Friedricha, zapisanego w 1670 na osiem lat, wyuczonego w 1677. Wdowa po Hieronimie prowadziła warsztat w 1682, do chwili przejęcia go w tym samym roku przez syna Friedricha (brak informacji o jego dalszej działalności). Pozostali dwaj synowie nie uzyskali tytułów mistrzowskich w Gdańsku.

Używał znaku warsztatowego z wiązanym monogramem HE w trzech wariantach: w polu owalnym, kwadratowym o zaokrąglonych rogach lub tarczy herbowej. Prowadził warsztat przez ponad pół wieku, jednak dotychczas przypisano mi zaskakująco niewielką liczbę dzieł. Zachowało się kilka jego naczyń świeckich: puchar puklowany (Monachium, zbiory prywatne), misa zdobiona monetami (Kraków, zbiory Książąt Czartoryskich), kufel z dekoracją kwiatową (Warszawa, zbiory prywatne) i kufel fakturowany (Moskwa, Państwowe Muzeum Historyczne) oraz kilka sprzętów kościelnych: łódka na kadzidło z herbem bp. Mikołaja Szyszkowskiego w katedrze we Fromborku, kielichy w katedrze oliwskiej i w Stankowie na Pomorzu Gdańskim, wysoki dzban komunijny z bogatą dekoracją puklowaną i grawerowaną (obecnie zaginiony, dawniej w kościele św. Katarzyny w Gdańsku). Przypisuje mu się także autorstwo dzbana z lat 40. XVII wieku znajdującego się w zbiorach Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze.

Zob. też złotnictwo. AFR

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania