BIELICKI WŁODZIMIERZ, aktor, reżyser
(dodanie logotypów) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | |||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] <br/> | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] <br/> | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | + | '''WŁODZIMIERZ BIELICKI''', pseudonim artystyczny Wowo Bielicki (16 I 1932 Warszawa – 24 X 2012 Warszawa), scenograf, aktor, reżyser, scenarzysta, impresario, dyrektor artystyczny i naczelny teatru. W 1960 roku ukończył studia na Wydziale Malarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]). Był współtwórcą – razem ze [[CYBULSKI ZBIGNIEW | Zbigniewem Cybulskim]] i [[KOBIELA BOGUMIŁ | Bogusławem Kobielą]] – [[BIM-BOM | teatru Bim-Bom]]; następnie współtworzył razem z nimi kabaret To-Tu. Wyreżyserował cztery programy Bim-Bomu: pierwszy (bez tytułu), ''Art, gaút, beaute'', ''Divertimento'' i ''Harnasie''. W latach 1960–1962 był scenografem [[PAŃSTWOWA OPERA I FILHARMONIA BAŁTYCKA | Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej]] w Gdańsku. Stworzył scenografie do wybitnych spektakli operowych, takich jak ''Harnasie'' Karola Szymanowskiego w reżyserii [[JARZYNÓWNA-SOBCZAK JANINA | Janiny Jarzynówny-Sobczak]] i Edwarda Dobraczyńskiego (premiera 8 III 1960), ''Cudowny mandaryn'' Béli Bartóka w reżyserii Jarzynówny-Sobczak (27 III 1960), ''Cztery eseje'' Tadeusza Bairda (5 VI 1961), ''Jezioro łabędzie'' Piotra Czajkowskiego w reżyserii Lwa Iwanowa i Włodzimierza Burmeistera (5 VI 1961), ''Mała Suita'' Witolda Lutosławskiego (5 VI 1961), ''Rita'' Gaetano Donizettiego w reżyserii Kazimierza Pateckiego (5 VI 1961) czy ''Dziadek do orzechów'' Piotra Czajkowskiego w reżyserii Natalii Konius (16 IV 1962). Był także twórcą oprawy scenograficznej do spektakli w Teatrze Wielkim w Warszawie: ''Świtezianka'' Eugeniusza Morawskiego w reżyserii Jerzego Gogóła (7 III 1962) i ''Białowłosa'' Henryka Czyża w swojej reżyserii. W następnych latach współpracował między innymi z Teatrem Komedia, Teatrem Klasycznym, Teatrem Studio, Teatrem Syrena w Warszawie oraz Teatrem Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, Teatrem Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu czy Teatrem im. Juliusza Osterwy w Lublinie. <br/><br/> | |
| − | '''WŁODZIMIERZ BIELICKI''', pseudonim artystyczny Wowo Bielicki (16 I 1932 Warszawa – 24 X 2012 Warszawa), scenograf, aktor, reżyser, scenarzysta, impresario, dyrektor artystyczny i naczelny teatru. W 1960 roku ukończył studia na Wydziale Malarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU| Akademia Sztuk Pięknych]]). Był współtwórcą – razem ze [[CYBULSKI ZBIGNIEW| Zbigniewem Cybulskim]] i [[KOBIELA BOGUMIŁ| Bogusławem Kobielą]] – [[BIM-BOM| teatru Bim-Bom]]; następnie współtworzył razem z nimi kabaret To-Tu. Wyreżyserował cztery programy Bim-Bomu: pierwszy (bez tytułu), ''Art, gaút, beaute'', ''Divertimento'' i ''Harnasie''. W latach 1960–1962 był scenografem [[PAŃSTWOWA OPERA I FILHARMONIA BAŁTYCKA| Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej]] w Gdańsku. Stworzył scenografie do wybitnych spektakli operowych, takich jak ''Harnasie'' Karola Szymanowskiego w reżyserii [[JARZYNÓWNA-SOBCZAK JANINA| Janiny Jarzynówny-Sobczak]] i Edwarda Dobraczyńskiego (premiera 8 III 1960), ''Cudowny mandaryn'' Béli Bartóka w reżyserii Jarzynówny-Sobczak (27 III 1960), ''Cztery eseje'' Tadeusza Bairda (5 VI 1961), ''Jezioro łabędzie'' Piotra Czajkowskiego w reżyserii Lwa Iwanowa i Włodzimierza Burmeistera (5 VI 1961), ''Mała Suita'' Witolda Lutosławskiego (5 VI 1961), ''Rita'' Gaetano Donizettiego w reżyserii Kazimierza Pateckiego (5 VI 1961) czy ''Dziadek do orzechów'' Piotra Czajkowskiego w reżyserii Natalii | + | Od 1988 roku był dyrektorem artystycznym Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu, a rok później został jego dyrektorem naczelnym. Obie funkcje łączył w latach 1989–2000. Wyreżyserował tutaj 50 spektakli, przygotowywał scenografie, kilkakrotnie pisał scenariusze, dokonywał opracowania tekstu. Jako reżyser zrealizował między innymi ''Tango'' Sławomira Mrożka (29 IV 1989), ''Iwonę, księżniczkę burgunda'' Witolda Gombrowicza (8 VI 1990), ''Wesele'' Stanisława Wyspiańskiego (15 IV 1994), ''Operę za trzy grosze'' Bertolda Brechta (11 V 1995). Prowadził scenę impresaryjną, podejmował działalność edukacyjną. <br/><br/> |
| − | + | W latach 1961–1970 współpracował jako scenograf z Teatrem Telewizji. Przygotował scenografię do kilkunastu spektakli, między innymi do ''Wygnańców'' Jamesa Joyce’a w reżyserii Jerzego Gruzy (4 XII 1961) oraz ''Podwórka'' Andrzeja Jareckiego w reżyserii Olgi Lipińskiej (30 IX 1962). Przygotowywał scenografię i był konsultantem scenograficznym filmów fabularnych: ''Tatarak'' Andrzeja Szafiańskiego (1965) i ''Walkower'' Jerzego Skolimowskiego (1965). Sam zagrał także w kilku filmach, między innymi przyjaciela Jacka ([[CYBULSKI ZBIGNIEW | Zbigniew Cybulski]]) w filmie ''Do widzenia, do jutra'' Janusza Morgensterna (1960), którego akcja rozgrywa się w środowisku teatrów studenckich Gdańska. <br/><br/> | |
| − | Od 1988 roku był dyrektorem artystycznym Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu, a rok później został jego dyrektorem naczelnym. Obie funkcje łączył w latach 1989–2000. Wyreżyserował tutaj 50 spektakli, przygotowywał scenografie, kilkakrotnie pisał scenariusze, dokonywał opracowania tekstu. Jako reżyser zrealizował między innymi ''Tango'' Sławomira Mrożka (29 IV 1989), ''Iwonę, księżniczkę burgunda'' Witolda Gombrowicza (8 VI 1990), ''Wesele'' Stanisława Wyspiańskiego (15 IV 1994), ''Operę za trzy grosze'' Bertolda Brechta (11 V 1995). Prowadził scenę impresaryjną, podejmował działalność edukacyjną. | + | |
| − | W latach 1961–1970 współpracował jako scenograf z Teatrem Telewizji. Przygotował scenografię do kilkunastu spektakli, między innymi do ''Wygnańców'' Jamesa Joyce’a w reżyserii Jerzego Gruzy (4 XII 1961) oraz ''Podwórka'' Andrzeja Jareckiego w reżyserii Olgi Lipińskiej (30 IX 1962). Przygotowywał scenografię i był konsultantem scenograficznym filmów fabularnych: ''Tatarak'' Andrzeja Szafiańskiego (1965) i ''Walkower'' Jerzego Skolimowskiego (1965). Sam zagrał także w kilku filmach, między innymi przyjaciela Jacka ([[CYBULSKI ZBIGNIEW| Zbigniew Cybulski]]) w filmie ''Do widzenia, do jutra'' Janusza Morgensterna (1960), którego akcja rozgrywa się w środowisku teatrów studenckich Gdańska. <br/><br/> | + | |
| − | + | ||
Do końca życia utrzymywał kontakty ze środowiskiem plastycznym Gdańska. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Do końca życia utrzymywał kontakty ze środowiskiem plastycznym Gdańska. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 20:55, 3 paź 2017
WŁODZIMIERZ BIELICKI, pseudonim artystyczny Wowo Bielicki (16 I 1932 Warszawa – 24 X 2012 Warszawa), scenograf, aktor, reżyser, scenarzysta, impresario, dyrektor artystyczny i naczelny teatru. W 1960 roku ukończył studia na Wydziale Malarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku ( Akademia Sztuk Pięknych). Był współtwórcą – razem ze Zbigniewem Cybulskim i Bogusławem Kobielą – teatru Bim-Bom; następnie współtworzył razem z nimi kabaret To-Tu. Wyreżyserował cztery programy Bim-Bomu: pierwszy (bez tytułu), Art, gaút, beaute, Divertimento i Harnasie. W latach 1960–1962 był scenografem Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Stworzył scenografie do wybitnych spektakli operowych, takich jak Harnasie Karola Szymanowskiego w reżyserii Janiny Jarzynówny-Sobczak i Edwarda Dobraczyńskiego (premiera 8 III 1960), Cudowny mandaryn Béli Bartóka w reżyserii Jarzynówny-Sobczak (27 III 1960), Cztery eseje Tadeusza Bairda (5 VI 1961), Jezioro łabędzie Piotra Czajkowskiego w reżyserii Lwa Iwanowa i Włodzimierza Burmeistera (5 VI 1961), Mała Suita Witolda Lutosławskiego (5 VI 1961), Rita Gaetano Donizettiego w reżyserii Kazimierza Pateckiego (5 VI 1961) czy Dziadek do orzechów Piotra Czajkowskiego w reżyserii Natalii Konius (16 IV 1962). Był także twórcą oprawy scenograficznej do spektakli w Teatrze Wielkim w Warszawie: Świtezianka Eugeniusza Morawskiego w reżyserii Jerzego Gogóła (7 III 1962) i Białowłosa Henryka Czyża w swojej reżyserii. W następnych latach współpracował między innymi z Teatrem Komedia, Teatrem Klasycznym, Teatrem Studio, Teatrem Syrena w Warszawie oraz Teatrem Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, Teatrem Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu czy Teatrem im. Juliusza Osterwy w Lublinie.
Od 1988 roku był dyrektorem artystycznym Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu, a rok później został jego dyrektorem naczelnym. Obie funkcje łączył w latach 1989–2000. Wyreżyserował tutaj 50 spektakli, przygotowywał scenografie, kilkakrotnie pisał scenariusze, dokonywał opracowania tekstu. Jako reżyser zrealizował między innymi Tango Sławomira Mrożka (29 IV 1989), Iwonę, księżniczkę burgunda Witolda Gombrowicza (8 VI 1990), Wesele Stanisława Wyspiańskiego (15 IV 1994), Operę za trzy grosze Bertolda Brechta (11 V 1995). Prowadził scenę impresaryjną, podejmował działalność edukacyjną.
W latach 1961–1970 współpracował jako scenograf z Teatrem Telewizji. Przygotował scenografię do kilkunastu spektakli, między innymi do Wygnańców Jamesa Joyce’a w reżyserii Jerzego Gruzy (4 XII 1961) oraz Podwórka Andrzeja Jareckiego w reżyserii Olgi Lipińskiej (30 IX 1962). Przygotowywał scenografię i był konsultantem scenograficznym filmów fabularnych: Tatarak Andrzeja Szafiańskiego (1965) i Walkower Jerzego Skolimowskiego (1965). Sam zagrał także w kilku filmach, między innymi przyjaciela Jacka ( Zbigniew Cybulski) w filmie Do widzenia, do jutra Janusza Morgensterna (1960), którego akcja rozgrywa się w środowisku teatrów studenckich Gdańska.
Do końca życia utrzymywał kontakty ze środowiskiem plastycznym Gdańska. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
