BOGUCKI WŁADYSŁAW, rektor Politechniki Gdańskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''WŁADYSŁAW BOGUCKI''' (16 VI 1910 Tarnów – 19 VI 1992 Kraków), inżynier, naukowiec. W roku 1933 ukończył politechnikę we Lwowie, w latach 1932–1945 pracował na tej uczelni i w urzędach miejskich. W 1945 kierownik działu statyki w Wydziale Projektów [[BIURO ODBUDOWY PORTÓW | + | '''WŁADYSŁAW BOGUCKI''' (16 VI 1910 Tarnów – 19 VI 1992 Kraków), inżynier, naukowiec. W roku 1933 ukończył politechnikę we Lwowie, w latach 1932–1945 pracował na tej uczelni i w urzędach miejskich. W 1945 kierownik działu statyki w Wydziale Projektów [[BIURO ODBUDOWY PORTÓW | Biura Odbudowy Portów]]. Współorganizator (1948) Biura Projektów Budownictwa Morskiego. W październiku 1945 wykładowca w Katedrze Ustrojów Żelaznych i Drewnianych (następnie Katedra Budownictwa Stalowego) [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W roku 1946 doktor, od 1950 profesor tytularny, od 1966 profesor zwyczajny. Kierował Zakładem Konstrukcji Budowlanych i Mostowych. Twórca na PG szkoły konstrukcji stalowych. W latach 1950–1954 i 1958–1962 dziekan Wydziału Budownictwa Lądowego, w 1966–1968 rektor PG. Doprowadził m.in. do budowy skrzydła „B” budynku Gmachu Głównego. Podczas wydarzeń [[MARZEC 1968 W GDAŃSKU | marca 1968]] bronił autonomii uczelni, zmuszony do rezygnacji z funkcji rektora. Autor m.in. podręcznika ''Budownictwo stalowe'' (4. wyd. 1977). Od roku 1977 na emeryturze. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1959) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 10:51, 28 kwi 2017
WŁADYSŁAW BOGUCKI (16 VI 1910 Tarnów – 19 VI 1992 Kraków), inżynier, naukowiec. W roku 1933 ukończył politechnikę we Lwowie, w latach 1932–1945 pracował na tej uczelni i w urzędach miejskich. W 1945 kierownik działu statyki w Wydziale Projektów Biura Odbudowy Portów. Współorganizator (1948) Biura Projektów Budownictwa Morskiego. W październiku 1945 wykładowca w Katedrze Ustrojów Żelaznych i Drewnianych (następnie Katedra Budownictwa Stalowego) Politechniki Gdańskiej (PG). W roku 1946 doktor, od 1950 profesor tytularny, od 1966 profesor zwyczajny. Kierował Zakładem Konstrukcji Budowlanych i Mostowych. Twórca na PG szkoły konstrukcji stalowych. W latach 1950–1954 i 1958–1962 dziekan Wydziału Budownictwa Lądowego, w 1966–1968 rektor PG. Doprowadził m.in. do budowy skrzydła „B” budynku Gmachu Głównego. Podczas wydarzeń marca 1968 bronił autonomii uczelni, zmuszony do rezygnacji z funkcji rektora. Autor m.in. podręcznika Budownictwo stalowe (4. wyd. 1977). Od roku 1977 na emeryturze. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1959) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975).
