HECKER CHRISTOPH, złotnik
(wstawienie ilustracji (e-mail z 3.01.2019)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File:Christoph_Hecker.jpg|thumb|Christoph Hecker, Kielich komunijny, naczynie liturgiczne z [[KOŚCIÓŁ ŚW. TRÓJCY| kościoła Świętej Trójcy]], 1781]] | ||
| + | |||
'''CHRISTOPH HECKER''' (1708 Gdańsk – 9 X 1784 Gdańsk), złotnik. Od 1748 roku zatrudniony jako czeladnik w pracowni [[SCHLAUBITZ JOHANN GOTTFRIED | Johanna Gottfrieda Schlaubitza]], u którego także wykonał pracę mistrzowską w 1751 roku. [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | Prawa miejskie]] otrzymał w 1752. Funkcję starszego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w latach 1773 i 1777. Po jego śmierci wdowa Algunda Constantina prowadziła warsztat jeszcze w roku 1787. Ojciec Johanna Carla, którego zapisał na naukę w 1761 i który kontynuował zawód ojca. <br/><br/> | '''CHRISTOPH HECKER''' (1708 Gdańsk – 9 X 1784 Gdańsk), złotnik. Od 1748 roku zatrudniony jako czeladnik w pracowni [[SCHLAUBITZ JOHANN GOTTFRIED | Johanna Gottfrieda Schlaubitza]], u którego także wykonał pracę mistrzowską w 1751 roku. [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | Prawa miejskie]] otrzymał w 1752. Funkcję starszego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w latach 1773 i 1777. Po jego śmierci wdowa Algunda Constantina prowadziła warsztat jeszcze w roku 1787. Ojciec Johanna Carla, którego zapisał na naukę w 1761 i który kontynuował zawód ojca. <br/><br/> | ||
Używał znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem: HECK/ER, a jako probierz cechowy – znaku z inicjałem H w polu o skomplikowanym obrysie. Zachowały się pojedyncze przykłady zastawy stołowej jego autorstwa – talerz (Zamek Królewski na Wawelu) – oraz kilka sreber sakralnych: kielich i cyborium ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku, Zieluń), monstrancje (Płock, Zaręby Kościelne, Żuromin), taca z ampułkami (dawniej Lubieszewo) i para świeczników (Łęgowo). <br/><br/> | Używał znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem: HECK/ER, a jako probierz cechowy – znaku z inicjałem H w polu o skomplikowanym obrysie. Zachowały się pojedyncze przykłady zastawy stołowej jego autorstwa – talerz (Zamek Królewski na Wawelu) – oraz kilka sreber sakralnych: kielich i cyborium ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku, Zieluń), monstrancje (Płock, Zaręby Kościelne, Żuromin), taca z ampułkami (dawniej Lubieszewo) i para świeczników (Łęgowo). <br/><br/> | ||
Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:11, 3 sty 2019
CHRISTOPH HECKER (1708 Gdańsk – 9 X 1784 Gdańsk), złotnik. Od 1748 roku zatrudniony jako czeladnik w pracowni Johanna Gottfrieda Schlaubitza, u którego także wykonał pracę mistrzowską w 1751 roku. Prawa miejskie otrzymał w 1752. Funkcję starszego cechu złotników pełnił w latach 1773 i 1777. Po jego śmierci wdowa Algunda Constantina prowadziła warsztat jeszcze w roku 1787. Ojciec Johanna Carla, którego zapisał na naukę w 1761 i który kontynuował zawód ojca.
Używał znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem: HECK/ER, a jako probierz cechowy – znaku z inicjałem H w polu o skomplikowanym obrysie. Zachowały się pojedyncze przykłady zastawy stołowej jego autorstwa – talerz (Zamek Królewski na Wawelu) – oraz kilka sreber sakralnych: kielich i cyborium ( Muzeum Narodowe w Gdańsku, Zieluń), monstrancje (Płock, Zaręby Kościelne, Żuromin), taca z ampułkami (dawniej Lubieszewo) i para świeczników (Łęgowo).
Zob. też złotnictwo.
