STOLAREK PIOTR, prezydent Gdańska
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PIOTR STOLAREK''' (29 IV 1908 Warszawa – 6 VIII 1976 Gdańsk), działacz społeczno-polityczny. Pochodził z rodziny robotniczej. Wykształcenie średnie, z zawodu zecer. W 1942 roku wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR; od 1948 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR)). W 1942 I sekretarz Komitetu Dzielnicowego PPR Żoliborz – Marymont – Bielany. W 1943 roku współorganizator partyjnej drukarni Warszawie, drukował „Trybunę Wolności”, „Radę Narodową” oraz druki propagandowe. Aresztowany 1 II 1944 w drukarni przez Gestapo, więziony na Pawiaku, od 25 V 1944 do 25 stycznia 1945 w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stuthoff]] (numer więźnia 35 630). 25 stycznia 1945 ewakuowany wraz z tysiącami innych więźniów do obozu tymczasowego w Gęsi koło Lęborka, gdzie 12 marca został wyzwolony przez wojska sowieckie. Od marca 1945 w Gdyni, współorganizator PPR w tym mieście. Od roku 1945 członek Komitetu Wojewódzkiego (KW) PPR w Gdańsku, 1945–1946 I sekretarz Komitetu Miejskiego PZPR w Gdyni, w 1946 wiceprezydent Gdyni, 1946–1947 prezydent Gdyni, 1947–1949 przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej w Gdyni, w 1949 kierownik Wydziału Administracyjno-Samorządowego KW PZPR w Gdańsku. Od 6 X 1949 do 2 VI 1950 [[PREZYDENT GDAŃSKA | prezydent Gdańska]], od 2 VI 1950 do 19 II 1953 przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku ([[RADA MIEJSKA | Rada Miejska]]), 1952–1953 wiceprzewodniczący Wojewódzkiej | + | '''PIOTR STOLAREK''' (29 IV 1908 Warszawa – 6 VIII 1976 Gdańsk), działacz społeczno-polityczny. Pochodził z rodziny robotniczej. Wykształcenie średnie, z zawodu zecer. W 1942 roku wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR; od 1948 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR)). W 1942 I sekretarz Komitetu Dzielnicowego PPR Żoliborz – Marymont – Bielany. W 1943 roku współorganizator partyjnej drukarni Warszawie, drukował „Trybunę Wolności”, „Radę Narodową” oraz druki propagandowe. Aresztowany 1 II 1944 w drukarni przez Gestapo, więziony na Pawiaku, od 25 V 1944 do 25 stycznia 1945 w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stuthoff]] (numer więźnia 35 630). 25 stycznia 1945 ewakuowany wraz z tysiącami innych więźniów do obozu tymczasowego w Gęsi koło Lęborka, gdzie 12 marca został wyzwolony przez wojska sowieckie. Od marca 1945 w Gdyni, współorganizator PPR w tym mieście. Od roku 1945 członek Komitetu Wojewódzkiego (KW) PPR w Gdańsku, 1945–1946 I sekretarz Komitetu Miejskiego PZPR w Gdyni, w 1946 wiceprezydent Gdyni, 1946–1947 prezydent Gdyni, 1947–1949 przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej w Gdyni, w 1949 kierownik Wydziału Administracyjno-Samorządowego [[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | KW PZPR w Gdańsku]]. Od 6 X 1949 do 2 VI 1950 [[PREZYDENT GDAŃSKA | prezydent Gdańska]], od 2 VI 1950 do 19 II 1953 przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku ([[RADA MIEJSKA | Rada Miejska]]), 1952–1953 wiceprzewodniczący Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) w Gdańsku. W okresie 1953–1956 wiceminister żeglugi, w 1957 pełnomocnik rządu do spraw załóg budowy Huty im. Lenina w Nowej Hucie, 1957–1960 dyrektor generalny w Ministerstwie Gospodarki Komunalnej. W 1960–1969 przewodniczący Prezydium WRN w Gdańsku ([[WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE | województwo gdańskie]]), 1970–1974 prezes gdańskiego Zarządu Okręgu Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Od roku 1969 na rencie. Odznaczony m.in. Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski. {{author: PB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 17:56, 1 sty 2016
PIOTR STOLAREK (29 IV 1908 Warszawa – 6 VIII 1976 Gdańsk), działacz społeczno-polityczny. Pochodził z rodziny robotniczej. Wykształcenie średnie, z zawodu zecer. W 1942 roku wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR; od 1948 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR)). W 1942 I sekretarz Komitetu Dzielnicowego PPR Żoliborz – Marymont – Bielany. W 1943 roku współorganizator partyjnej drukarni Warszawie, drukował „Trybunę Wolności”, „Radę Narodową” oraz druki propagandowe. Aresztowany 1 II 1944 w drukarni przez Gestapo, więziony na Pawiaku, od 25 V 1944 do 25 stycznia 1945 w obozie Stuthoff (numer więźnia 35 630). 25 stycznia 1945 ewakuowany wraz z tysiącami innych więźniów do obozu tymczasowego w Gęsi koło Lęborka, gdzie 12 marca został wyzwolony przez wojska sowieckie. Od marca 1945 w Gdyni, współorganizator PPR w tym mieście. Od roku 1945 członek Komitetu Wojewódzkiego (KW) PPR w Gdańsku, 1945–1946 I sekretarz Komitetu Miejskiego PZPR w Gdyni, w 1946 wiceprezydent Gdyni, 1946–1947 prezydent Gdyni, 1947–1949 przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej w Gdyni, w 1949 kierownik Wydziału Administracyjno-Samorządowego KW PZPR w Gdańsku. Od 6 X 1949 do 2 VI 1950 prezydent Gdańska, od 2 VI 1950 do 19 II 1953 przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku ( Rada Miejska), 1952–1953 wiceprzewodniczący Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) w Gdańsku. W okresie 1953–1956 wiceminister żeglugi, w 1957 pełnomocnik rządu do spraw załóg budowy Huty im. Lenina w Nowej Hucie, 1957–1960 dyrektor generalny w Ministerstwie Gospodarki Komunalnej. W 1960–1969 przewodniczący Prezydium WRN w Gdańsku ( województwo gdańskie), 1970–1974 prezes gdańskiego Zarządu Okręgu Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Od roku 1969 na rencie. Odznaczony m.in. Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski.
