WYSZKOWSKI KRZYSZTOF, działacz opozycji demokratycznej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KRZYSZTOF WYSZKOWSKI''' (ur. 10 XI 1947 Mrągowo), działacz opozycyjny. Ukończył szkołę podstawową w Olsztynie, w latach 1963–1975 pracował m.in. jako goniec, następnie robotnik w Miejskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Miejskiego w Olsztynie, operator spychacza, konwojent towarów, urzędnik biurowy, ajent stacji benzynowej, organizator koncertów rockowych i dyskotek, operator wózków widłowych, robotnik m.in. w Olsztyńskich Zakładach Samochodowych. Od 1975 roku w Trójmieście, organizator przerzutu wydawnictw, m.in. z Instytutu Literackiego w Paryżu. Od 1977 współpracownik | + | '''KRZYSZTOF WYSZKOWSKI''' (ur. 10 XI 1947 Mrągowo), działacz opozycyjny. Ukończył szkołę podstawową w Olsztynie, w latach 1963–1975 pracował m.in. jako goniec, następnie robotnik w Miejskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Miejskiego w Olsztynie, operator spychacza, konwojent towarów, urzędnik biurowy, ajent stacji benzynowej, organizator koncertów rockowych i dyskotek, operator wózków widłowych, robotnik m.in. w Olsztyńskich Zakładach Samochodowych. Od 1975 roku w Trójmieście, organizator przerzutu wydawnictw, m.in. z Instytutu Literackiego w Paryżu. Od 1977 współpracownik Komitetu Samoobrony Społecznej KOR, w kwietniu 1978 współzałożyciel i działacz, autor deklaracji założycielskiej, członek Komitetu Założycielskiego [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża]]. W latach 1977–1980 wydawca niezależny, m.in. pierwszych krajowych przedruków ''Dzienników'' Witolda Gombrowicza; drukarz książek dla wydawnictw NOWA i „Głos”. W sierpniu 1980 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, pomysłodawca tytułu „Solidarność” dla strajkowego biuletynu informacyjnego; w roku 1981 sekretarz redakcji „Tygodnika Solidarność”. 13 XII 1981 internowany w ośrodku odosobnienia w Strzebielinku, z którego uciekł w sierpniu 1982. 22 VII 1983 aresztowany, zwolniony na mocy amnestii. Publicysta prasy podziemnej, m.in. „Tygodnika Wojennego”. W 1984 roku współinicjator (m.in. z Marcinem Królem) Grupy Publicystów Politycznych i Klubu Myśli Politycznej Dziekania. W maju i sierpniu 1988 uczestnik strajków w Stoczni Gdańskiej. W roku następnym odmówił podjęcia pracy w „Tygodniku Solidarność”, kierowanym przez Tadeusza Mazowieckiego; od października kierownik działu politycznego w „Tygodniku Solidarność”, kierowanym przez Jarosława Kaczyńskiego. W okresie 1990–1992 w Kongresie Liberalno-Demokratycznym. W 1991 doradca premiera [[BIELECKI JAN KRZYSZTOF | Jana Krzysztofa Bieleckiego]], następnie dyrektor gdańskiego oddziału Krajowej Agencji Wydawniczej, w 1992 doradca premiera Jana Olszewskiego, następnie koordynator Komisji Likwidacyjnej Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej (RSW) Prasa-Książka-Ruch na Polskę północną. Od roku 1994 członek zarządu spółki Srebrna. W 1997 pracownik Komisji Likwidacyjnej RSW. Od 2000 publicysta niezależny, m.in. w „Tygodniku Solidarność”, od 2008 w redakcji tygodnika „Gazeta Polska”. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:39, 28 gru 2015
KRZYSZTOF WYSZKOWSKI (ur. 10 XI 1947 Mrągowo), działacz opozycyjny. Ukończył szkołę podstawową w Olsztynie, w latach 1963–1975 pracował m.in. jako goniec, następnie robotnik w Miejskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Miejskiego w Olsztynie, operator spychacza, konwojent towarów, urzędnik biurowy, ajent stacji benzynowej, organizator koncertów rockowych i dyskotek, operator wózków widłowych, robotnik m.in. w Olsztyńskich Zakładach Samochodowych. Od 1975 roku w Trójmieście, organizator przerzutu wydawnictw, m.in. z Instytutu Literackiego w Paryżu. Od 1977 współpracownik Komitetu Samoobrony Społecznej KOR, w kwietniu 1978 współzałożyciel i działacz, autor deklaracji założycielskiej, członek Komitetu Założycielskiego Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W latach 1977–1980 wydawca niezależny, m.in. pierwszych krajowych przedruków Dzienników Witolda Gombrowicza; drukarz książek dla wydawnictw NOWA i „Głos”. W sierpniu 1980 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, pomysłodawca tytułu „Solidarność” dla strajkowego biuletynu informacyjnego; w roku 1981 sekretarz redakcji „Tygodnika Solidarność”. 13 XII 1981 internowany w ośrodku odosobnienia w Strzebielinku, z którego uciekł w sierpniu 1982. 22 VII 1983 aresztowany, zwolniony na mocy amnestii. Publicysta prasy podziemnej, m.in. „Tygodnika Wojennego”. W 1984 roku współinicjator (m.in. z Marcinem Królem) Grupy Publicystów Politycznych i Klubu Myśli Politycznej Dziekania. W maju i sierpniu 1988 uczestnik strajków w Stoczni Gdańskiej. W roku następnym odmówił podjęcia pracy w „Tygodniku Solidarność”, kierowanym przez Tadeusza Mazowieckiego; od października kierownik działu politycznego w „Tygodniku Solidarność”, kierowanym przez Jarosława Kaczyńskiego. W okresie 1990–1992 w Kongresie Liberalno-Demokratycznym. W 1991 doradca premiera Jana Krzysztofa Bieleckiego, następnie dyrektor gdańskiego oddziału Krajowej Agencji Wydawniczej, w 1992 doradca premiera Jana Olszewskiego, następnie koordynator Komisji Likwidacyjnej Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej (RSW) Prasa-Książka-Ruch na Polskę północną. Od roku 1994 członek zarządu spółki Srebrna. W 1997 pracownik Komisji Likwidacyjnej RSW. Od 2000 publicysta niezależny, m.in. w „Tygodniku Solidarność”, od 2008 w redakcji tygodnika „Gazeta Polska”.
