SOŁTYSIK KAZIMIERZ, nauczyciel w Gimnazjum Polskim
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KAZIMIERZ SOŁTYSIK''' (2 III 1893 Przemyśl – 11 XI 1939 Lasy Piaśnickie), nauczyciel. Syn Antoniego. W 1913 roku ukończył gimnazjum i konserwatorium muzyczne we Lwowie, studiował polonistykę na tamtejszym uniwersytecie. Podczas I wojny światowej powołany do armii austriackiej, do służby pozafrontowej, następnie internowany przez Ukraińców w Stryju. Od czerwca 1919 do grudnia 1920 roku w Wojsku Polskim. Po demobilizacji powrócił do Lwowa, pracował jako dziennikarz, od 1923 do końca 1928 jako nauczyciel w gimnazjum w Złoczowie i w Seminarium Nauczycielskim. Jednocześnie kontynuował przerwane przez wojnę studia polonistyczne. W styczniu 1929 roku został powołany na stanowisko nauczyciela języka polskiego w gdańskim [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]], gdzie pracował do sierpnia 1934. Prowadził koło miłośników języka polskiego oraz w latach 1930–1933 kierował uczniowską biblioteką. Aktywnie działał w akcji polonijnych organizacji zajmujących się szerzeniem oświaty i kultury polskiej, prowadził wykłady | + | '''KAZIMIERZ SOŁTYSIK''' (2 III 1893 Przemyśl – 11 XI 1939 Lasy Piaśnickie), nauczyciel. Syn Antoniego. W 1913 roku ukończył gimnazjum i konserwatorium muzyczne we Lwowie, studiował polonistykę na tamtejszym uniwersytecie. Podczas I wojny światowej powołany do armii austriackiej, do służby pozafrontowej, następnie internowany przez Ukraińców w Stryju. Od czerwca 1919 do grudnia 1920 roku w Wojsku Polskim. Po demobilizacji powrócił do Lwowa, pracował jako dziennikarz, od 1923 do końca 1928 jako nauczyciel w gimnazjum w Złoczowie i w Seminarium Nauczycielskim. Jednocześnie kontynuował przerwane przez wojnę studia polonistyczne.<br/><br/> |
| + | W styczniu 1929 roku został powołany na stanowisko nauczyciela języka polskiego w gdańskim [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]], gdzie pracował do sierpnia 1934. Prowadził koło miłośników języka polskiego oraz w latach 1930–1933 kierował uczniowską biblioteką. Aktywnie działał w akcji polonijnych organizacji zajmujących się szerzeniem oświaty i kultury polskiej, prowadził wykłady między innymi dla polskiej załogi na Westerplatte. W roku 1933 [[GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Gdańska Macierz Szkolna]] powierzyła mu zadanie zorganizowania dla polskiej młodzieży szkoły średniej. Od 31 III 1934 był dyrektorem Szkoły Średniej Macierzy Szkolnej w Gdańsku, mieszczącej się w budynku dawnej [[DYREKCJA KOLEI | Dyrekcji Kolei]].<br/><br/> | ||
| + | Był rzeczoznawcą [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku]] jako specjalista zagadnień szkolnictwa polskiego w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]], którego wiedzę wykorzystywano przy podpisywaniu umów polsko-gdańskich dotyczących oświaty. Pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Koła Przyjaciół Harcerstwa i członka Komisji Rewizyjnej Okręgu Związku Harcerstwa Polskiego w Gdańsku.<br/><br/> | ||
| + | Aresztowany w Gdyni 16 IX 1939, w październiku przewieziony do [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | więzienia w Gdańsku]], 10 listopada przewieziony do więzienia w Wejherowie, 11 listopada rozstrzelany w masowej egzekucji. Jego imię od 20 III 1965 nosi Szkoła Podstawowa nr 58 przy ul. Skarpowej na Siedlcach. {{author: EG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 08:10, 12 wrz 2021
KAZIMIERZ SOŁTYSIK (2 III 1893 Przemyśl – 11 XI 1939 Lasy Piaśnickie), nauczyciel. Syn Antoniego. W 1913 roku ukończył gimnazjum i konserwatorium muzyczne we Lwowie, studiował polonistykę na tamtejszym uniwersytecie. Podczas I wojny światowej powołany do armii austriackiej, do służby pozafrontowej, następnie internowany przez Ukraińców w Stryju. Od czerwca 1919 do grudnia 1920 roku w Wojsku Polskim. Po demobilizacji powrócił do Lwowa, pracował jako dziennikarz, od 1923 do końca 1928 jako nauczyciel w gimnazjum w Złoczowie i w Seminarium Nauczycielskim. Jednocześnie kontynuował przerwane przez wojnę studia polonistyczne.
W styczniu 1929 roku został powołany na stanowisko nauczyciela języka polskiego w gdańskim Gimnazjum Polskim, gdzie pracował do sierpnia 1934. Prowadził koło miłośników języka polskiego oraz w latach 1930–1933 kierował uczniowską biblioteką. Aktywnie działał w akcji polonijnych organizacji zajmujących się szerzeniem oświaty i kultury polskiej, prowadził wykłady między innymi dla polskiej załogi na Westerplatte. W roku 1933 Gdańska Macierz Szkolna powierzyła mu zadanie zorganizowania dla polskiej młodzieży szkoły średniej. Od 31 III 1934 był dyrektorem Szkoły Średniej Macierzy Szkolnej w Gdańsku, mieszczącej się w budynku dawnej Dyrekcji Kolei.
Był rzeczoznawcą Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku jako specjalista zagadnień szkolnictwa polskiego w II Wolnym Mieście Gdańsku, którego wiedzę wykorzystywano przy podpisywaniu umów polsko-gdańskich dotyczących oświaty. Pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Koła Przyjaciół Harcerstwa i członka Komisji Rewizyjnej Okręgu Związku Harcerstwa Polskiego w Gdańsku.
Aresztowany w Gdyni 16 IX 1939, w październiku przewieziony do więzienia w Gdańsku, 10 listopada przewieziony do więzienia w Wejherowie, 11 listopada rozstrzelany w masowej egzekucji. Jego imię od 20 III 1965 nosi Szkoła Podstawowa nr 58 przy ul. Skarpowej na Siedlcach.
