ŻUROWSKI ANDRZEJ, eseista, krytyk, teatrolog
m |
(JG/BŚ – uzupełnienie wersji EG) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
| − | '''ANDRZEJ ŻUROWSKI''' (24 IX 1944 Drohobycz – 5 I 2013 Gdańsk), eseista, krytyk, teatrolog. W Gdańsku od 1945 roku, w 1967 absolwent filologii polskiej [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]], w 1969 Studium Dziennikarstwa w Warszawie. Od 1962 roku publikował na łamach „Głosu Wybrzeża”, w latach 1962–1964 także na łamach tygodnika „itd.”, 1965–1968 współpracownik [[LITERY | „Liter”]], tygodnika „Współczesność” i dwutygodnika „Pomorze”. W 1967–2001 pracował w gdańskim oddziale TVP jako redaktor programów dziecięcych i młodzieżowych (1967–1969), działu kulturalnego (1969–1973), kierownik redakcji teatru (1973–1981), zastępca redaktora naczelnego do spraw artystycznych (1981–1983), kierownik redakcji artystycznej (1987–1990), 1983–1987 i od 1990 komentator. Autor cykli telewizyjnych „Balet”, „Balet polski”, „Zawsze teatr”, „Wieczór w teatrze z Andrzejem Żurowskim”, „Teatr czyli świat”. Dla gdańskiego oddziału TVP zrealizował także około 20 filmów dokumentalnych, autor scenariuszy telewizyjnych widowisk i teatru, pisywał artykuły o teatrze współczesnym do „Dialogu”, „Teatru”, „Kultury”, „Literatury”, „Życia Literackiego”, „Polityki”. W okresie 1970–1972 był kierownikiem literackim w [[PAŃSTWOWA OPERA BAŁTYCKA | Państwowej Operze Bałtyckiej]], 1978–1979 w Teatrze Muzycznym w Gdyni oraz w [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]]. Od roku 1973 doktor, prowadził zajęcia na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytecie Gdańskim]] (UG) z teatrologii, od 2002 doktor habilitowany, od 2011 profesor tytularny. Pracownik Akademii Pomorskiej w Słupsku, od 1 X 2003 do 2008 dyrektor Instytutu Filologii Polskiej UG. Od 1981 roku wiceprezydent Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (AICT), jego dożywotni wiceprezydent honorowy. {{author: JG}} {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''ANDRZEJ ŻUROWSKI''' (24 IX 1944 Drohobycz – 5 I 2013 Gdańsk), eseista, krytyk, teatrolog. W Gdańsku od 1945 roku, w 1967 absolwent filologii polskiej [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]], w 1969 Studium Dziennikarstwa w Warszawie. Od 1962 roku publikował na łamach „Głosu Wybrzeża”, w latach 1962–1964 także na łamach tygodnika „itd.”, 1965–1968 współpracownik [[LITERY | „Liter”]], tygodnika „Współczesność” i dwutygodnika „Pomorze”. W 1967–2001 pracował w gdańskim oddziale TVP jako redaktor programów dziecięcych i młodzieżowych (1967–1969), działu kulturalnego (1969–1973), kierownik redakcji teatru (1973–1981), zastępca redaktora naczelnego do spraw artystycznych (1981–1983), kierownik redakcji artystycznej (1987–1990), 1983–1987 i od 1990 komentator. Autor cykli telewizyjnych „Balet”, „Balet polski”, „Zawsze teatr”, „Wieczór w teatrze z Andrzejem Żurowskim”, „Teatr czyli świat”. Dla gdańskiego oddziału TVP zrealizował także około 20 filmów dokumentalnych, autor scenariuszy telewizyjnych widowisk i teatru, pisywał artykuły o teatrze współczesnym do „Dialogu”, „Teatru”, „Kultury”, „Literatury”, „Życia Literackiego”, „Polityki”. W okresie 1970–1972 był kierownikiem literackim w [[PAŃSTWOWA OPERA BAŁTYCKA | Państwowej Operze Bałtyckiej]], 1978–1979 w Teatrze Muzycznym w Gdyni oraz w [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]]. Od roku 1973 doktor, prowadził zajęcia na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytecie Gdańskim]] (UG) z teatrologii, od 2002 doktor habilitowany, od 2011 profesor tytularny. Pracownik Akademii Pomorskiej w Słupsku, od 1 X 2003 do 2008 dyrektor Instytutu Filologii Polskiej UG. Autor prac z dziedziny historii teatru, m.in. ''Spotkanie z mitem'' (1976), ''Fatamorgana'' (1979), ''Wieczory popremierowe'' (1982), ''Ludzie w reflektorach'' (1982), ''Latający fotel'' (1987), ''Czytając Szekspira'' (1996), ''Sam z Szekspirem na scenie. O monodramie szekspirowskim'' (2007). W sześciu monografiach: ''Szekspiriady polskie'' (1976), ''Myślenie Szekspirem'' (1983), ''Szekspir w cieniu gwiazd'' (2001), ''Szekspir i Wielki Zamęt'' (2003), ''Szekspir – ich rówieśnik'' (2003), ''Prehistoria polskiego Szekspira'' (2007) przedstawił 400-letnie dzieje teatru szekspirowskiego na polskich scenach. Jeden z członków założycieli Fundacji Theatrum Gedanense. Od 1981 roku wiceprezydent Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (AICT), jego dożywotni wiceprezydent honorowy. {{author: JG}} {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 20:03, 28 kwi 2015
ANDRZEJ ŻUROWSKI (24 IX 1944 Drohobycz – 5 I 2013 Gdańsk), eseista, krytyk, teatrolog. W Gdańsku od 1945 roku, w 1967 absolwent filologii polskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej, w 1969 Studium Dziennikarstwa w Warszawie. Od 1962 roku publikował na łamach „Głosu Wybrzeża”, w latach 1962–1964 także na łamach tygodnika „itd.”, 1965–1968 współpracownik „Liter”, tygodnika „Współczesność” i dwutygodnika „Pomorze”. W 1967–2001 pracował w gdańskim oddziale TVP jako redaktor programów dziecięcych i młodzieżowych (1967–1969), działu kulturalnego (1969–1973), kierownik redakcji teatru (1973–1981), zastępca redaktora naczelnego do spraw artystycznych (1981–1983), kierownik redakcji artystycznej (1987–1990), 1983–1987 i od 1990 komentator. Autor cykli telewizyjnych „Balet”, „Balet polski”, „Zawsze teatr”, „Wieczór w teatrze z Andrzejem Żurowskim”, „Teatr czyli świat”. Dla gdańskiego oddziału TVP zrealizował także około 20 filmów dokumentalnych, autor scenariuszy telewizyjnych widowisk i teatru, pisywał artykuły o teatrze współczesnym do „Dialogu”, „Teatru”, „Kultury”, „Literatury”, „Życia Literackiego”, „Polityki”. W okresie 1970–1972 był kierownikiem literackim w Państwowej Operze Bałtyckiej, 1978–1979 w Teatrze Muzycznym w Gdyni oraz w Teatrze Wybrzeże. Od roku 1973 doktor, prowadził zajęcia na Uniwersytecie Gdańskim (UG) z teatrologii, od 2002 doktor habilitowany, od 2011 profesor tytularny. Pracownik Akademii Pomorskiej w Słupsku, od 1 X 2003 do 2008 dyrektor Instytutu Filologii Polskiej UG. Autor prac z dziedziny historii teatru, m.in. Spotkanie z mitem (1976), Fatamorgana (1979), Wieczory popremierowe (1982), Ludzie w reflektorach (1982), Latający fotel (1987), Czytając Szekspira (1996), Sam z Szekspirem na scenie. O monodramie szekspirowskim (2007). W sześciu monografiach: Szekspiriady polskie (1976), Myślenie Szekspirem (1983), Szekspir w cieniu gwiazd (2001), Szekspir i Wielki Zamęt (2003), Szekspir – ich rówieśnik (2003), Prehistoria polskiego Szekspira (2007) przedstawił 400-letnie dzieje teatru szekspirowskiego na polskich scenach. Jeden z członków założycieli Fundacji Theatrum Gedanense. Od 1981 roku wiceprezydent Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (AICT), jego dożywotni wiceprezydent honorowy.
