ROSENBERG ALBRECHT, syndyk, rajca
(PP – uzupełnienie wersji EG) |
m |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ALBRECHT ROSENBERG''' (1 XI 1675 Gdańsk – 7 X 1749 Gdańsk), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk]], rajca. Syn ławnika (1682) Georga (16 VI 1643 Gdańsk – 31 VIII 1684). Kształcił się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], następnie wyjechał do Europy Zachodniej, m.in. w roku 1693 przebywał we Franeker (Holandia). Po powrocie do Gdańska w 1700 sekretarz Rady Miejskiej, w 1703 podsyndyk, w 1709 syndyk, od 1718 rajca, wbrew obowiązującym przepisom łączył dwie ostatnie funkcje. W roku 1721 został sędzią, objął stanowisko kamlarza i protobibliotekarza. W 1734, po klęsce króla Stanisława Leszczyńskiego ([[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenie Gdańska w 1734]]), wszedł w skład delegacji, która złożyła w imieniu Gdańska hołd konkurentowi Leszczyńskiego, królowi polskiemu Augustowi III. Autor studiów poświęconych zagadnieniom prawnym i historycznym (m.in. ''Immunitas civitatum Prussiae…''), uwag do opisu Gdańska [[CURICKE REINHOLD | Reinholda Curicke]], a także memoriału o prawach Rzeczypospolitej do Śląska. Utrzymywał kontakty m.in. z burmistrzem Torunia Jacobem Heinrichem Zerneckem, kanclerzem Andrzejem Załuskim i [[LENGNICH GOTTFRIED | Gottfriedem Lengnichem]]. Tego ostatniego podobno nakłonił do zajęcia się historią regionalną. W pracy naukowej korzystał ze swojego bogatego księgozbioru. Pochowany w [[KOŚCIÓŁ | + | '''ALBRECHT ROSENBERG''' (1 XI 1675 Gdańsk – 7 X 1749 Gdańsk), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk]], rajca. Syn ławnika (1682) Georga (16 VI 1643 Gdańsk – 31 VIII 1684). Kształcił się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], następnie wyjechał do Europy Zachodniej, m.in. w roku 1693 przebywał we Franeker (Holandia). Po powrocie do Gdańska w 1700 sekretarz [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], w 1703 podsyndyk, w 1709 syndyk, od 1718 rajca, wbrew obowiązującym przepisom łączył dwie ostatnie funkcje. W roku 1721 został sędzią, objął stanowisko kamlarza i protobibliotekarza. W 1734, po klęsce króla Stanisława Leszczyńskiego ([[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenie Gdańska w 1734]]), wszedł w skład delegacji, która złożyła w imieniu Gdańska hołd konkurentowi Leszczyńskiego, królowi polskiemu Augustowi III. Autor studiów poświęconych zagadnieniom prawnym i historycznym (m.in. ''Immunitas civitatum Prussiae…''), uwag do opisu Gdańska [[CURICKE REINHOLD | Reinholda Curicke]], a także memoriału o prawach Rzeczypospolitej do Śląska. Utrzymywał kontakty m.in. z burmistrzem Torunia Jacobem Heinrichem Zerneckem, kanclerzem Andrzejem Załuskim i [[LENGNICH GOTTFRIED | Gottfriedem Lengnichem]]. Tego ostatniego podobno nakłonił do zajęcia się historią regionalną. W pracy naukowej korzystał ze swojego bogatego księgozbioru. Pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:36, 31 gru 2015
ALBRECHT ROSENBERG (1 XI 1675 Gdańsk – 7 X 1749 Gdańsk), syndyk, rajca. Syn ławnika (1682) Georga (16 VI 1643 Gdańsk – 31 VIII 1684). Kształcił się w Gimnazjum Akademickim, następnie wyjechał do Europy Zachodniej, m.in. w roku 1693 przebywał we Franeker (Holandia). Po powrocie do Gdańska w 1700 sekretarz Rady Miejskiej, w 1703 podsyndyk, w 1709 syndyk, od 1718 rajca, wbrew obowiązującym przepisom łączył dwie ostatnie funkcje. W roku 1721 został sędzią, objął stanowisko kamlarza i protobibliotekarza. W 1734, po klęsce króla Stanisława Leszczyńskiego ( oblężenie Gdańska w 1734), wszedł w skład delegacji, która złożyła w imieniu Gdańska hołd konkurentowi Leszczyńskiego, królowi polskiemu Augustowi III. Autor studiów poświęconych zagadnieniom prawnym i historycznym (m.in. Immunitas civitatum Prussiae…), uwag do opisu Gdańska Reinholda Curicke, a także memoriału o prawach Rzeczypospolitej do Śląska. Utrzymywał kontakty m.in. z burmistrzem Torunia Jacobem Heinrichem Zerneckem, kanclerzem Andrzejem Załuskim i Gottfriedem Lengnichem. Tego ostatniego podobno nakłonił do zajęcia się historią regionalną. W pracy naukowej korzystał ze swojego bogatego księgozbioru. Pochowany w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
