TARG SIENNY
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''TARG SIENNY''' (Heumarkt), historycznie należący do [[NOWE OGRODY | Nowych Ogrodów]]. Początkowo południowo-zachodnia część dużego placu przed [[BRAMA WYŻYNNA | Bramą Wyżynną]] przy ostatnim odcinku traktu wiodącego z południa, zbiegającego się przed głównym wjazdem w mury miasta z traktami z północnego wschodu (obszar obecnego [[TARG RAKOWY | Targu Rakowego]]). Miejsce handlu końmi i bydłem. W 1617 roku zwany Targiem Końskim (Rossmarkt, Pferdemarkt), od 1625 Wołowym (Ochsenmarkt), nazwy przeplatały się równolegle, od roku 1866 nazwany ostatecznie Heumarkt (Sienny, od siana, paszy koni i bydła). Pod koniec XIX wieku, po niwelacji miejskich fortyfikacji, planowano wzniesienie tu budynku nowego teatru (mającego zastąpić niszczejący, istniejący budynek [[TEATR MIEJSKI | Teatru Miejskiego]]) według wstępnego projektu przygotowanego przez gdańskiego architekta [[SCHADE ERNST | Ernsta Schadego]] (z widownią na 1550 miejsc). W 1904 zamierzenie to upadło. Od 1902 do 2012 pod nr. 5 istniał dom zakonny [[ELŻBIETANKI | elżbietanek]]. Od 1912 znajdował się tu głównie gdański dworzec autobusowy ([[AUTOBUSY MIEJSKIE | autobusy]]). W XX wieku miejsce manifestacji i uroczystych zgromadzeń, m.in. 10 XI 1918 manifestacja z okazji zakończenia I wojny światowej, abdykacji dynastii Hohenzollernów, przejęcia władzy przez rady robotnicze i żołnierskie, zniesienia cenzury i wprowadzenia ośmiogodzinnego dnia pracy; 16 XII 1918 wiec rewolucyjny Związku Spartakusa (lewicowych niemieckich socjaldemokratów); 17 XII 1918 manifestacja przeciwko planom przyłączenia Gdańska do Polski), ponawiana 23 III (z udziałem 70 tysięcy ludzi) i 25 IV 1919; 29 VII 1920 manifestacja przeciwko drożyźnie i podatkom. W latach 1919–1945 na placu znajdował się głównie dworzec dla miejskich i podmiejskich autobusów. W 1945 otrzymał nazwę pl. 1 Maja, historyczną nazwę przywrócono 25 IX 1990 roku. Bezpośrednio po II wojnie światowej Targ Sienny wykorzystywany był jako miejsce uroczystości państwowych (m.in.: 29 VI – 1 VII 1945 manifestacja polityczna polskiej ludności Gdańska z okazji obchodów pierwszego w mieście Święta Morza i defilada wojskowa z dekorowaniem kombatantów obrony Wybrzeża z 1939; 22 VII 1945 obchody pierwszej rocznicy PKWN, z mszą świętą i defiladą). W styczniu 1957 oddano na placu do użytku dworzec PKS, funkcjonujący do roku 1973, do czasu przeniesienia w okolice Grodziska ([[DWORZEC AUTOBUSOWY | | + | '''TARG SIENNY''' (Heumarkt), historycznie należący do [[NOWE OGRODY | Nowych Ogrodów]]. Początkowo południowo-zachodnia część dużego placu przed [[BRAMA WYŻYNNA | Bramą Wyżynną]] przy ostatnim odcinku traktu wiodącego z południa, zbiegającego się przed głównym wjazdem w mury miasta z traktami z północnego wschodu (obszar obecnego [[TARG RAKOWY | Targu Rakowego]]). Miejsce handlu końmi i bydłem. W 1617 roku zwany Targiem Końskim (Rossmarkt, Pferdemarkt), od 1625 Wołowym (Ochsenmarkt), nazwy przeplatały się równolegle, od roku 1866 nazwany ostatecznie Heumarkt (Sienny, od siana, paszy koni i bydła). Pod koniec XIX wieku, po niwelacji miejskich fortyfikacji, planowano wzniesienie tu budynku nowego teatru (mającego zastąpić niszczejący, istniejący budynek [[TEATR MIEJSKI | Teatru Miejskiego]]) według wstępnego projektu przygotowanego przez gdańskiego architekta [[SCHADE ERNST | Ernsta Schadego]] (z widownią na 1550 miejsc). W 1904 zamierzenie to upadło. Od 1902 do 2012 pod nr. 5 istniał dom zakonny [[ELŻBIETANKI | elżbietanek]]. Od 1912 znajdował się tu głównie gdański dworzec autobusowy ([[AUTOBUSY MIEJSKIE | autobusy]]). W XX wieku miejsce manifestacji i uroczystych zgromadzeń, m.in. 10 XI 1918 manifestacja z okazji zakończenia I wojny światowej, abdykacji dynastii Hohenzollernów, przejęcia władzy przez rady robotnicze i żołnierskie, zniesienia cenzury i wprowadzenia ośmiogodzinnego dnia pracy; 16 XII 1918 wiec rewolucyjny Związku Spartakusa (lewicowych niemieckich socjaldemokratów); 17 XII 1918 manifestacja przeciwko planom przyłączenia Gdańska do Polski), ponawiana 23 III (z udziałem 70 tysięcy ludzi) i 25 IV 1919; 29 VII 1920 manifestacja przeciwko drożyźnie i podatkom. W latach 1919–1945 na placu znajdował się głównie dworzec dla miejskich i podmiejskich autobusów. W 1945 otrzymał nazwę pl. 1 Maja, historyczną nazwę przywrócono 25 IX 1990 roku. Bezpośrednio po II wojnie światowej Targ Sienny wykorzystywany był jako miejsce uroczystości państwowych (m.in.: 29 VI – 1 VII 1945 manifestacja polityczna polskiej ludności Gdańska z okazji obchodów pierwszego w mieście Święta Morza i defilada wojskowa z dekorowaniem kombatantów obrony Wybrzeża z 1939; 22 VII 1945 obchody pierwszej rocznicy PKWN, z mszą świętą i defiladą). W styczniu 1957 oddano na placu do użytku dworzec PKS, funkcjonujący do roku 1973, do czasu przeniesienia w okolice Grodziska (zob. [[DWORZEC AUTOBUSOWY | dworzec autobusowy]]), obecna pętla kilku linii miejskiej komunikacji autobusowej. W 1989 w południowo-zachodniej części (nad Kanałem Raduni) powstało samorzutnie miejskie targowisko, w sierpniu 1992 ujęte przez handlujących w formę Stowarzyszenia Gildii Kupców Gdańskich, które w maju 1993 i we wrześniu 1994 otworzyło dwie hale targowe (łącznie 3,5 tysięcy m²). Rozebrane w 2011 w związku z nową koncepcją zabudowy okolic Targu Siennego. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Wersja z 15:16, 3 wrz 2014
TARG SIENNY (Heumarkt), historycznie należący do Nowych Ogrodów. Początkowo południowo-zachodnia część dużego placu przed Bramą Wyżynną przy ostatnim odcinku traktu wiodącego z południa, zbiegającego się przed głównym wjazdem w mury miasta z traktami z północnego wschodu (obszar obecnego Targu Rakowego). Miejsce handlu końmi i bydłem. W 1617 roku zwany Targiem Końskim (Rossmarkt, Pferdemarkt), od 1625 Wołowym (Ochsenmarkt), nazwy przeplatały się równolegle, od roku 1866 nazwany ostatecznie Heumarkt (Sienny, od siana, paszy koni i bydła). Pod koniec XIX wieku, po niwelacji miejskich fortyfikacji, planowano wzniesienie tu budynku nowego teatru (mającego zastąpić niszczejący, istniejący budynek Teatru Miejskiego) według wstępnego projektu przygotowanego przez gdańskiego architekta Ernsta Schadego (z widownią na 1550 miejsc). W 1904 zamierzenie to upadło. Od 1902 do 2012 pod nr. 5 istniał dom zakonny elżbietanek. Od 1912 znajdował się tu głównie gdański dworzec autobusowy ( autobusy). W XX wieku miejsce manifestacji i uroczystych zgromadzeń, m.in. 10 XI 1918 manifestacja z okazji zakończenia I wojny światowej, abdykacji dynastii Hohenzollernów, przejęcia władzy przez rady robotnicze i żołnierskie, zniesienia cenzury i wprowadzenia ośmiogodzinnego dnia pracy; 16 XII 1918 wiec rewolucyjny Związku Spartakusa (lewicowych niemieckich socjaldemokratów); 17 XII 1918 manifestacja przeciwko planom przyłączenia Gdańska do Polski), ponawiana 23 III (z udziałem 70 tysięcy ludzi) i 25 IV 1919; 29 VII 1920 manifestacja przeciwko drożyźnie i podatkom. W latach 1919–1945 na placu znajdował się głównie dworzec dla miejskich i podmiejskich autobusów. W 1945 otrzymał nazwę pl. 1 Maja, historyczną nazwę przywrócono 25 IX 1990 roku. Bezpośrednio po II wojnie światowej Targ Sienny wykorzystywany był jako miejsce uroczystości państwowych (m.in.: 29 VI – 1 VII 1945 manifestacja polityczna polskiej ludności Gdańska z okazji obchodów pierwszego w mieście Święta Morza i defilada wojskowa z dekorowaniem kombatantów obrony Wybrzeża z 1939; 22 VII 1945 obchody pierwszej rocznicy PKWN, z mszą świętą i defiladą). W styczniu 1957 oddano na placu do użytku dworzec PKS, funkcjonujący do roku 1973, do czasu przeniesienia w okolice Grodziska (zob. dworzec autobusowy), obecna pętla kilku linii miejskiej komunikacji autobusowej. W 1989 w południowo-zachodniej części (nad Kanałem Raduni) powstało samorzutnie miejskie targowisko, w sierpniu 1992 ujęte przez handlujących w formę Stowarzyszenia Gildii Kupców Gdańskich, które w maju 1993 i we wrześniu 1994 otworzyło dwie hale targowe (łącznie 3,5 tysięcy m²). Rozebrane w 2011 w związku z nową koncepcją zabudowy okolic Targu Siennego.
