DANZIGER CARL HERMANN, jubiler
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''CARL HERMANN DANZIGER''' (1815 – 21 VII 1868 Gdańsk), jubiler. Pochodzenia żydowskiego, katolik, parafianin [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]]. W 1845 roku założył w Gdańsku wytwórnię wyrobów z bursztynu, zakres produkcji rozszerzył o wyroby jubilerskie, głównie ze srebra i złota. Pierwszy sklep otworzył 5 V 1856 w swoim domu przy Brotbänkengasse 51 (ul. Chlebnicka), następnie (1866) mieścił się on w wynajętym lokalu przy Langgasse 51 (ul. Długa). Swoje wyroby sygnował początkowo znakiem „DANZIGER”, po 1868 – „C.H. Danziger”. W 1908 znajdowały się one | + | '''CARL HERMANN DANZIGER''' (1815 – 21 VII 1868 Gdańsk), jubiler. Pochodzenia żydowskiego, katolik, parafianin [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]]. W 1845 roku założył w Gdańsku wytwórnię wyrobów z bursztynu, zakres produkcji rozszerzył o wyroby jubilerskie, głównie ze srebra i złota. Pierwszy sklep otworzył 5 V 1856 w swoim domu przy Brotbänkengasse 51 (ul. Chlebnicka), następnie (1866) mieścił się on w wynajętym lokalu przy Langgasse 51 (ul. Długa). Swoje wyroby sygnował początkowo znakiem „DANZIGER”, po 1868 – „C.H. Danziger”. W 1908 znajdowały się one między innymi w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościele św. Bartłomieja]] w Gdańsku, w katedrze w Pelplinie, farze w Kołobrzegu. Srebrna monstrancja oraz łyżeczka z jego sygnaturami znajdują się obecnie w zbiorach [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku; srebrne przedmioty: cukiernica, łyżka wazowa, łyżki stołowe, komplet sześciu kieliszków do likieru, widelce stołowe w [[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historycznym Miasta Gdańska]]. Po jego nagłej śmierci kierownictwo firmy przejęła żona Anna Theresa z domu Beyer. Po zawarciu ponownego małżeństwa z urzędnikiem pocztowym Johannem Danielem Richterem wspólnie prowadzili firmę pod dawną nazwą. W 1870 roku siedziba znajdowała się w należącej do nich kamienicy przy ul. Brotbänkengasse 51, a od około 1884 na parterze nabytej od kupca Hermanna Boritzkiego kamienicy przy Langgasse 68, gdzie firma funkcjonowała do roku 1945. W 1897 wspólnikiem został pomocnik jubilerski Bruno Danziger (1867–1927), syn Carla Hermanna. Po śmierci po 1903 roku J.D. Richtera, w latach 1904–1918 jako właściciel firmy C.H. Danziger Juweliergeschäft występował już tylko Bruno Danziger, w latach 1912–1914 także właściciel willi w Sopocie przy Schäferstraβe 26 (ul. Wybickiego). Na jego zlecenie w 1905 architekt Hubert Arendt przebudował witrynę sklepu. W 1921 Bruno Danziger już jako rentier, pozostał właścicielem domu przy Langgasse 68. Mieszkał z rodziną we Wrocławiu, gdzie zmarł. W latach 1921–1945 właścicielem firmy jubilerskiej C.H. Danziger przy Langgasse 68 był jego przyrodni brat Walter Richter, który około 1938 roku nabył kamienicę przy Langgasse 68 od spadkobierców Brunona Richtera. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 14:51, 12 lip 2016
CARL HERMANN DANZIGER (1815 – 21 VII 1868 Gdańsk), jubiler. Pochodzenia żydowskiego, katolik, parafianin Kaplicy Królewskiej. W 1845 roku założył w Gdańsku wytwórnię wyrobów z bursztynu, zakres produkcji rozszerzył o wyroby jubilerskie, głównie ze srebra i złota. Pierwszy sklep otworzył 5 V 1856 w swoim domu przy Brotbänkengasse 51 (ul. Chlebnicka), następnie (1866) mieścił się on w wynajętym lokalu przy Langgasse 51 (ul. Długa). Swoje wyroby sygnował początkowo znakiem „DANZIGER”, po 1868 – „C.H. Danziger”. W 1908 znajdowały się one między innymi w kościele św. Bartłomieja w Gdańsku, w katedrze w Pelplinie, farze w Kołobrzegu. Srebrna monstrancja oraz łyżeczka z jego sygnaturami znajdują się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku; srebrne przedmioty: cukiernica, łyżka wazowa, łyżki stołowe, komplet sześciu kieliszków do likieru, widelce stołowe w Muzeum Historycznym Miasta Gdańska. Po jego nagłej śmierci kierownictwo firmy przejęła żona Anna Theresa z domu Beyer. Po zawarciu ponownego małżeństwa z urzędnikiem pocztowym Johannem Danielem Richterem wspólnie prowadzili firmę pod dawną nazwą. W 1870 roku siedziba znajdowała się w należącej do nich kamienicy przy ul. Brotbänkengasse 51, a od około 1884 na parterze nabytej od kupca Hermanna Boritzkiego kamienicy przy Langgasse 68, gdzie firma funkcjonowała do roku 1945. W 1897 wspólnikiem został pomocnik jubilerski Bruno Danziger (1867–1927), syn Carla Hermanna. Po śmierci po 1903 roku J.D. Richtera, w latach 1904–1918 jako właściciel firmy C.H. Danziger Juweliergeschäft występował już tylko Bruno Danziger, w latach 1912–1914 także właściciel willi w Sopocie przy Schäferstraβe 26 (ul. Wybickiego). Na jego zlecenie w 1905 architekt Hubert Arendt przebudował witrynę sklepu. W 1921 Bruno Danziger już jako rentier, pozostał właścicielem domu przy Langgasse 68. Mieszkał z rodziną we Wrocławiu, gdzie zmarł. W latach 1921–1945 właścicielem firmy jubilerskiej C.H. Danziger przy Langgasse 68 był jego przyrodni brat Walter Richter, który około 1938 roku nabył kamienicę przy Langgasse 68 od spadkobierców Brunona Richtera.
